Τα τελευταία χρόνια, οι κινηματογραφικές ταινίες τρόμου που καταφέρνουν να φτάσουν στις ελληνικές αίθουσες-στην πλειονότητά τους- χαρακτηρίζονται από εκείνα τα κλισέ (αλλεπάλληλα jumpscares, ένα δαιμόνιο και σχεδόν μηδενικό βαθύτερο νόημα) που μοιάζουν πλέον να κουράζουν παρά να ενθουσιάζουν τους θεατές. Σπάνια όμως εμφανίζονται κάποιες ταινίες που, ενώ χρησιμοποιούν ως ένα βαθμό αυτά τα κλισέ, καταφέρνουν μέσω μιας ιδιαίτερα γοητευτικής πλοκής και αξιόλογων ερμηνειών, να ξεφεύγουν από τον χαρακτηρισμό «καλή ταινία τρόμου» και να πλησιάζουν στον χαρακτηρισμό «καλή ταινία» (period, όπως λένε και οι Άγγλοι). Το «Ιστορίες Φαντασμάτων» ευτυχώς ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Η ταινία που έφθασε ένα μήνα πριν στις ελληνικές αίθουσες, είναι μια βρετανική παραγωγή της οποίας το σενάριο υπογράφουν οι Άντι Νάιμαν και Τζέρεμυ Ντάισον (γνωστοί για το The League of Gentlemen) που αποτελεί μεταφορά του ομότιτλου θεατρικού τους έργου. Ακολουθεί τον καθηγητή Γκούντμαν (Νάιμαν) o οποίος αφού λαμβάνει ένα δέμα με τρεις ανεξήγητες υποθέσεις από τον μέντορά του, καλείται να τις εξιχνιάσει. Με την κάθε υπόθεση να είναι πιο περίεργη από την προηγούμενη, ξετυλίγεται το νήμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος του οποίου μέλος μοιάζει να αποτελεί και ο ίδιος ο καθηγητής.
Η ταινία θυμίζει ανθολογίες τρόμου του προηγούμενου αιώνα, με τη διαφορά ότι όλα τα επεισόδια σχετίζονται μεταξύ τους και οδηγούν σε ένα μη αναμενόμενο τέλος. Η σκηνοθεσία είναι μαεστρική, προσφέροντας απλόχερα τρομάρες που θα σας κάνουν να στριφογυρίσετε στο κάθισμά σας αλλά και νύξεις για τη «μεγαλύτερη εικόνα» που σταδιακά αποκαλύπτεται. Αναμφίβολα η πιο τρομακτική ιστορία είναι η πρώτη όπου ένας νυχτοφύλακας ( Πωλ Γουάιτχαουζ) δέχεται επίσκεψη από ένα πλάσμα σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο. Η μουσική ντύνει με μοναδικό τρόπο την ταινία ενώ τα πρακτικά εφέ προσφέρουν μεγαλύτερη ικανοποίηση από τα ειδικά εφέ που κυριαρχούν στις αμερικανικές παραγωγές. Η δεύτερη ιστορία, βασίζεται στην εξαιρετική ερμηνεία ενός νεαρού ηθοποιού, του Άλεξ Λώθερ, ο οποίος είναι καθηλωτικός ως ένας ανήσυχος νέος που συνάντησε ένα μεταφυσικό ον όταν το αυτοκίνητο του έμεινε στη μέση ενός δάσους.
Τέλος, η τρίτη υπόθεση και το φινάλε αφήνονται ολοκληρωτικά στις υποκριτικές ικανότητες του Μάρτιν Φρίμαν (Σέρλοκ, Χόμπιτ, Black Panther) και την ανατροπή που ακολουθεί. Ο Φρίμαν, το πιο γνωστό όνομα του καστ, υποδύεται έναν πλούσιο Βρετανό του οποίου η σύζυγος κυοφορεί ένα επικίνδυνο πλάσμα. Σε έναν ρόλο έξω από τα νερά του, ο Φρίμαν μοιάζει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή καθώς ενσαρκώνει έναν υπερόπτη άνθρωπο του οποίου η κοσμοθεωρία αναταράσσεται μετά από ένα πιθανό φαινόμενο poltergeist. Οι σκηνοθέτες πέτυχαν διάνα με το casting του Φρίμαν, ενώ παράλληλα δε φοβούνται να θίξουν (κυρίως στο τελευταίο μέρος) ορισμένα κακώς κείμενα της βρετανικής κοινωνίας όπως ο αντισημιτισμός, η θρησκοληψία και η αντιμετώπιση των ατόμων με διανοητικά προβλήματα.
Συνολικά, η ταινία αφήνει μια γλυκιά γεύση στον θεατή κυρίως λόγω της ευρηματικότητας της, του χιούμορ που παρεμβάλλεται (το βρετανικό φλέγμα στα καλύτερά του) και των ιδανικών ερμηνειών. Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να προβάλλω, είναι η τελική ανατροπή που μπορεί να ξενίσει πολλούς. Παρόλα αυτά, οι σκηνοθέτες οδηγούν προς αυτή με την εξέλιξη της ιστορίας και με μικρές σκηνοθετικές πινελιές. Μία άρτια ταινία που αξίζει να σας τρομάξει και να σας προβληματίσει.
Βαθμολογία: 9/10
Αρχικός Τίτλος: Ghost Stories
Σκηνοθεσία–Σενάριο: Άντι Νάιμαν, Τζέρεμυ Ντάισον
Παραγωγή:Βρετανική(2017)
Ηθοποιοί: Άντι Νάιμαν, Μάρτιν Φρίμαν, Πωλ Γουάιτχαουζ, Άλεξ Λώθερ
Διανομή: Spentzos Films
Tags: Alex Lawther , horror , Martin Freeman , Movies , Poltergeist , Review , Αγγλία , Κινηματογράφος , Ταινίες , τρόμος , Φαντάσματα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.