Με λένε Ντίνσα. Κατάγομαι και διαμένω στη Χίο σε ένα σπίτι γοτθικής αρχιτεκτονικής και με οικογένεια παλαιών αρχών. Η ζωή μου δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Το πρωί απασχολώ το μικρό μου σώμα με το μάζεμα μαστίχας για να βγάλουμε τα προς το ζην και το βράδυ απασχολώ την καλλιτεχνική μου ψυχή, ζωγραφίζοντας ότι ζει μέσα στο νου μου και στην καρδιά μου. Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα ότι η ζωγραφιά που έκανα μια νύχτα θα ζωντανέψει.
Εκείνη τη νύχτα πριν πέσω για ύπνο ζωγράφισα μια παραδεισένια νεράιδα που έμοιαζε με την γνωστή σε όλους μας Τίνκερμπελ της Disney. Όταν τελείωσα και αποκοιμήθηκα συνέβη κάτι εξωπραγματικό. Ήρθε και με βρήκε στον ύπνο μου η νεράιδα που ζωγράφισα!
«Σαν έρθει η αυριανή μέρα στο σπιτικό σου θα προσέλθω, θα είναι τιμή μου η παρέα σου και θα σε προσέχω», μου είπε με το που με πλησίασε. Στη συνέχεια πήγα να την αγκαλιάσω αλλά δεν πρόλαβα! Το όνειρο είχε τελειώσει και ξύπνησα. Απογοητεύτηκα που όλα αυτά ήταν απλά ένα όνειρο. Ξανακοιμήθηκα και όταν ξημέρωσε πήγα στο πηγάδι που έχουμε στην αυλή για να φέρω νερό. Τότε συνέβη το ευχάριστο γεγονός της ιστορίας. Αντίκρισα μέσα στο πηγάδι μια ροζ αστερόσκονη και άκουσα μια μελωδική φωνή σαν να με καλεί όπου έλεγε:
«Θέλεις να παίξουμε;»
Εγώ τότε τρομοκρατήθηκα και αμέσως σαν κάτι να με τράβηξε έπεσα μέσα. Είχα μεταφερθεί σε έναν ονειρικό κόσμο που είχα ζωγραφίσει. Ήταν εκεί και η νεράιδα και τότε κατάφερα να την αγκαλιάσω. Για μια στιγμή ένιωσα τόση ευτυχία και γαλήνη που άρχισα να χοροπηδάω σε ένα τραμπολίνο από διαμαντένια τριαντάφυλλα που βρήκα μπροστά μου. Λίγα λεπτά μετά άκουσα φωνές της οικογένειάς μου. Τους είδα να είναι πάνω από το πηγάδι και να με φωνάζουν. Ο πατέρας μου έφερε μια σκάλα και κατέβηκε.
«Τι κάνεις εδώ κάτω παλιοκόριτσο; Μπορείς να μου πεις;» μου φώναξε. Εγώ του απάντησα ότι διασκεδάζω και να ανταποκριθεί στον χαιρετισμό της νεράιδας. «Μου φαίνεται υπνοβατούσες πάλι», απάντησε.
Ανεβήκαμε πάνω και τα ρούχα του πατέρα μου ήταν μούσκεμα, αλλά τα δικά μου δεν είχαν καν ίχνος υγρασίας. Τους τα εξήγησα όλα, αλλά κανείς δεν με πίστεψε και έριξαν τα αίτια στις υπνοβασίες που συνηθίζω να έχω. Όσο για τα άθικτα ρούχα μου μέχρι σήμερα απορούν. Λυπάμαι που η οικογένειά μου δεν πιστεύει στα όνειρα. Έκτοτε μου απαγόρευσαν να πηγαίνω στο πηγάδι. Πήγα κάποιες φορές κρυφά, αλλά ήταν ένα απλό κοινό πηγάδι.
-Βασισμένο σε απόσπασμα από τις παραδόσεις του Νικόλαου Πολίτη (1904)
Tags: fantasy , fantasy flash fiction , fiction , Flash-fiction , short-story , The Weird Side Daily , twsd , well , ζωγραφιά , καλλιτέχνης , Μιχάλης Ζωγράφος , νεράιδα , Νικόλαος Πολίτης , νύχτα , ονειρικό , όνειρο , Ονειρόκοσμος , πηγάδι , φαντασία , Χίος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.