Σύμφωνα με τη συμβατική θεώρηση του παρελθόντος, οι αρχαίοι Έλληνες, αν και ικανότατοι θαλασσοπόροι, περιόρισαν τις εξερευνήσεις τους στην λεκάνη της Μεσογείου. Ίδρυσαν εκατοντάδες αποικίες, δημιούργησαν εμπορικές διόδους που συνέδεσαν την Ανατολή με τη Δύση και εγκαθίδρυσαν έναν θαυμαστό πολιτισμό που επηρέασε την εξέλιξη του ανθρώπινου γένους όσο κανείς άλλος. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, η εικόνα αυτή αρχίζει και αλλάζει: Υπάρχει πλέον μια πληθώρα ενδείξεων που οδηγεί κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο στο συμπέρασμα ότι οι πρόγονοί μας γνώριζαν πολλά περισσότερα πράγματα για τη γεωγραφία του πλανήτη μας και ότι είχαν φτάσει με τα καράβια τους σε μέρη της υδρογείου που ήταν απίστευτα μακρινά για τα δεδομένα εκείνης της εποχής.
Για παράδειγμα, στους διαλόγους του Πλάτωνα, (Τίμαιος και Κριτίας) που γράφτηκαν το 360 προ χριστού, στο σημείο όπου περιγράφεται το χαμένο νησί της Ατλαντίδας, γίνεται και μια αναφορά για ένα πολύ μεγάλο νησί ή ήπειρο που απλωνόταν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού ωκεανού, πέρα από τις στήλες του Ηρακλέους, δηλαδή το σημερινό πέρασμα του Γριβραλτάρ. Το μέγεθός του συγκεκριμένου νησιού ήταν πραγματικά τεράστιο, μεγαλύτερο από την Λιβύη και την Ασία μαζί και ήταν στην ουσία μια πελώρια έκταση γης που περικύκλωνε ολόκληρο τον ωκεανό. Στις μέρες μας, πολλοί είναι οι μελετητές που υποψιάζονται πλέον ότι ο Πλάτωνας περιέγραφε την Αμερικανική ήπειρο και όχι το νησί της Ατλαντίδας όπως πολλοί υποθέτουν αυθόρμητα όταν διαβάσουν την ιστορία του για πρώτη φορά. Πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη μας το γεγονός ότι πολλοί λόγιοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σωστή μετάφραση του κειμένου που έγραψε ο Πλάτωνας τοποθετεί την Ατλαντίδα στη Μεσόγειο θάλασσα και όχι στον Ατλαντικό ωκεανό. Μπορούμε λοιπόν να αποδεχτούμε την πιθανότητα ότι οι αρχαίοι Έλληνες του 4ού αιώνα προ Χριστού γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικανικής Ηπείρου στην αντιπέρα ακτή του Ατλαντικού ωκεανού;
Το 1996, ο Mark McMenamin, ένας καθηγητής γεωλογίας στο Mount Holyoke College των Η.Π.Α ερμήνευσε μια σειρά αινιγματικών χαραγμάτων που είχε εντοπίσει στην πίσω πλευρά ενός χρυσού νομίσματος της Καρχηδόνας, το οποίο είχε σφυρηλατηθεί το 350 προ Χριστού, ως έναν αρχαίο χάρτη του κόσμου. Στο κέντρο αυτού του παγκόσμιου χάρτη υπάρχει μια ξεκάθαρη απεικόνιση της Μεσογείου θάλασσας. Στα δεξιά της, ένα σχέδιο φαίνεται να δείχνει την Ασία, ενώ στα αριστερά της εμφανίζεται κάτι που μοιάζει με μια απεικόνιση της Αμερικανικής Ηπείρου. Ο καθηγητής McMenamin ανακάλυψε επίσης ότι όλα τα αντίτυπα αυτού του τύπου νομίσματος απεικόνιζαν την ίδια μορφή του παγκόσμιου χάρτη. Αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα αν αναλογιστεί κανείς ότι το ιδιαίτερο αυτό Καρχηδόνιο νόμισμα δημιουργήθηκε την ίδια περίπου δεκαετία που ο Πλάτωνας συνέγραψε τους διαλόγους του, περιέγραψε την ιστορία της Ατλαντίδας και ανέφερε την ύπαρξη μιας πελώριας Ηπείρου πέρα απ’ τις στήλες του Ηρακλέους. Ένα άλλο εξίσου παράξενο εύρημα που ανατρέπει τις συμβατικές απόψεις ως προς τις γεωγραφικές γνώσεις των προγόνων μας είναι ο παγκόσμιος ναυτικός χάρτης του Τούρκου Ναυάρχου Piri Reis. Ο Piri Reis, εκτός από ναύαρχος ήταν και διακεκριμένος χαρτογράφος ο οποίος έζησε από το 1465 έως το 1553 μχ. Σχεδίασε τον εν λόγω χάρτη δύο μόλις δεκαετίες μετά την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Χριστόφορο Κολόμβο και σε αυτόν απεικονίζει τη Δυτική Ακτή της Αφρικής και της Ευρώπης καθώς και ολόκληρη την Αμερικανική Ήπειρο από τη μεριά του Ατλαντικού. Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο τον Piri Reis, αυτός ο παράξενος χάρτης βασίστηκε σε προγενέστερους ναυτικούς χάρτες εκ των οποίων κάποιοι σχεδιάστηκαν τον τέταρτο αιώνα προ Χριστού! Ο εν λόγω χάρτης, απεικονίζει πολύ σωστά τις ηπείρους που απλώνονται εκατέρωθεν του Ατλαντικού ωκεανού αν και περιέχει και ένα μεγάλο σφάλμα: Δείχνει το κέρας της Νότιας Αμερικής να στρέφεται απότομα προς τα Ανατολικά, σε μια γωνία σχεδόν 90 μοιρών λες και η Νότια Αμερική προσπαθεί να «τυλιχτεί» γύρω από τον Ατλαντικό ωκεανό στο κάτω μέρος του χάρτη. Μερικοί μελετητές του εν λόγω χάρτη έχουν υποθέσει ότι αυτό το οριζόντιο κομμάτι γης μπορεί να απεικονίζει την Ανταρκτική κάτι πολύ απίθανό μια και η Ανταρκτική ανακαλύφθηκε 300 χρόνια αργότερα. Αν πραγματικά ο Piri Reis δανείστηκε στοιχεία από αρχαίους χάρτες που σχεδιάστηκαν τον 4ο αιώνα πχ αυτό ενισχύει τις υποψίες μας ότι ο Πλάτωνας που έγραψε την ιστορία της Ατλαντίδας το 360 πχ ενδέχεται να γνώριζε την ύπαρξη της Αμερικανικής Ηπείρου. Επίσης, αυτό το ολοφάνερο λάθος στο χάρτη του Piri Reis, μπορεί να εξηγεί το λόγο που ο Πλάτωνας είχε τη λανθασμένη εντύπωση ότι μια πελώρια ήπειρο πέρα από τις στήλες του Ηρακλέους «περιέβαλλε» τον Ατλαντικό ωκεανό.
Υπάρχουν κάποια επιπλέον στοιχεία που όχι μόνο υποδεικνύουν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της Αμερικής πέρα από τον Ατλαντικό, αλλά και ότι είχαν γνώση της περιοχής του Αρκτικού κύκλου που στην ουσία είναι μια βυθισμένη γέφυρα η οποία συνδέει την Βόρεια Ευρώπη με τη Βόρεια Αμερική. Αποκαλούσαν μάλιστα αυτή τη Γη Υπερβορεία μια λέξη που σημαίνει «Ακραία Βορεινός», και την περιέγραφαν ως έναν γαλήνιο τόπο αιώνιου φωτός τον οποίο ο θεός Απόλλωνας επισκεπτόταν τακτικά και του οποίου οι κάτοικοι απολάμβαναν μια μακρόβια και ευτυχισμένη ζωή. Είναι όμως κάτι τέτοιο δυνατόν; Αν και οι σκεπτικιστές θ’ απορρίψουν αμέσως έναν τέτοιο ισχυρισμό, είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι Έλληνες πίστευαν ότι η Υπερβορεία ήταν μια παρθένα Γη τόσο πολύ βόρεια σε σχέση με την Ελλάδα που ο ήλιος δεν έδυε ποτέ. Φυσικά, σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μόνος τόπος στον πλανήτη μας που βρίσκεται τόσο βορινά ώστε ο ήλιος να λάμπει συνέχεια επί έξι ολόκληρους μήνες κάθε χρόνο είναι η περιοχή που βρίσκεται πάνω από τον Αρκτικό κύκλο, και η οποία προσεγγίζεται πολύ δύσκολα, ιδιαίτερα στους μήνες του χειμώνα. «Κατά σύμπτωση» ο ποιητής Πίνδαρος που έζησε το 522 έως το 443 πχ αναφέρει ότι ούτε με πλοίο, ούτε με τα πόδια μπορεί να βρει κανείς τον θαυμαστό δρόμο που οδηγεί στη χώρα των Υπερβορείων, μια δήλωση που φαίνεται να συμφωνεί απόλυτα με την δύσκολη προσβασιμότητα αυτής της περιοχής. Ήταν λοιπόν η Υπερβορεία ένα δημιούργημα της ζωηρής φαντασίας των προγόνων μας ή υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτή την ιστορία που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι Έλληνες όπως συμβαίνει άλλωστε και με πολλές άλλες μυθικές περιγραφές, οι οποίες αναφέρουν τοποθεσίες που υπάρχουν στα αλήθεια; Εξάλλου, αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει με το παλάτι της Κνωσού, που σχετίζεται με ον μύθο του ήρωα Θησέα, τον λαβύρινθο και τον Μινώταυρο; Και τι θα μπορούσε να πει κανείς για την υπαρκτή πόλη της Τροίας, που σχετίζεται με τον γνωστό σε όλους μας πόλεμο των ομηρικών επών; Τι συμβαίνει λοιπόν με την Υπερβορεία; Είναι δυνατόν να κατάφεραν οι Έλληνες να φτάσουν με τα καράβια τους τόσο μακριά στο βορρά;
Σύμφωνα με τους σύγχρονους ιστορικούς, οι Μινωίτες της εποχής του Χαλκού, πριν από τέσσερεις χιλιετίες, ταξίδευαν συχνά μέχρι την Σκωτία και τα νησιά Orkney για να αγοράσουν κασσίτερο ή να ανταλλάξουν με τους κατοίκους τους διάφορα χρήσιμα αγαθά. Είναι λοιπόν πολύ λογικό να υποθέσουμε ότι κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους έφτασαν κάποια στιγμή στην Ισλανδία ή τη Γροιλανδία, στις παρυφές της Υπερβορείας. Το πολύ μεταγενέστερο ταξίδι του Πυθέα εξάλλου, ο οποίος γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έφτασε μέχρι τα όρια του Αρκτικού κύκλου, ενισχύει αυτούς τους ισχυρισμούς. Αν επομένως οι αρχαίοι αυτοί θαλασσοπόροι κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τη Γροιλανδία, θα ήταν εντελώς παράλογο να υποθέσει κανείς ότι μπορεί στη συνέχεια να έφτασαν λίγο πιο μακριά ακόμα και ν’ ανακάλυψαν τη Βόρεια Αμερική; Αν όχι, που να πήγαν άραγε οι χιλιάδες τόνοι του χαλκού που σύμφωνα με τους αρχαιολόγους εξορύχθηκαν από την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών και εξαφανίστηκαν κατά την εποχή του χαλκού; Και ακόμα πιο σημαντικό, πώς βρέθηκαν φυτά και έντομα που ζουν μόνο στη Βόρεια Αμερική στο νησί της Σαντορίνης, περίπου το 1600 πχ; Ανασκαφές που διεξήχθησαν στην αρχαία πόλη Ακρωτήρι, στην Σαντορίνη, αποκάλυψαν ένα ιδιαίτερο σκαθάρι που ενώ ζει από το φυτό του καπνού και είναι ιθαγενές μόνο στην Βόρειο Αμερική, βρέθηκε θαμμένο στην ηφαιστειακή τέφρα που προκλήθηκε από την ηφαιστειακή έκρηξη του 1600 πχ. Αν το ταμπάκο δεν εισήχθη στην Ευρώπη μέχρι το 1518 μχ, όπως αποδέχεται η συμβατική ιστορία, (δηλαδή 3.000 χρόνια αργότερα) πως βρέθηκε αυτό το έντομο στο νησί της Σαντορίνης εκείνη την μακρινή εποχή; Επιπλέον, πως κατάφεραν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να αποκτήσουν ταμπάκο και άλλα φυτά που φυτρώνουν μόνο στην Αμερική, όπως φύλλα κόκας, που τα χρησιμοποιούσαν στη μουμιοποίηση των νεκρών τους; Το 1992, μελέτες από Γερμανούς αρχαιολόγους αποκάλυψαν ότι το 1/3 των μούμιων που εξέτασαν, περιείχαν ίχνη νικοτίνης στα μαλλιά, στο δέρμα και στα οστά τους. Επίσης, η ίδια ποικιλία ταμπάκου που βρέθηκε στη Σαντορίνη εντοπίστηκε στη μούμια του βασιλιά Ραμσή του Δεύτερου, (1213 πχ) και μέσα στον τάφο του Τουταγχαμών (1323πχ.) Τέλος, αν οι αρχαίοι πρόγονοί μας δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη της Βόρειας Αμερικής πριν από 10.000 με 12.000 χρόνια, πώς βρέθηκαν Μεσογειακά γονίδια στους πληθυσμούς της Βόρειας Αμερικής και μάλιστα στα πτώματα εκείνης της εποχής;
Φαίνεται λοιπόν ότι το παρελθόν της Ελλάδας κρύβει πολλά συναρπαστικά μυστικά που ανατρέπουν σχεδόν ολοκληρωτικά όλες τις σύγχρονες πεποιθήσεις ως προς τα επιτεύγματα και τις γνώσεις των αρχαίων προγόνων μας. Ίσως μάλιστα να πλησιάζει η στιγμή όπου τα όρια της επίσημης ιστορίας θα επεκταθούν προς τα πίσω και θ’ αγγίξουν ένα ακόμα πιο μακρινό, εμπεριστατωμένο πλέον παρελθόν, κατά τον ίδιο τρόπο που ο Ερρίκος Σλήμαν απέδειξε ότι τα Ομηρικά έπη, όχι μόνο δεν αποτελούν τα αποκυήματα κάποιας αχαλίνωτης φαντασίας, αλλά μνημονεύουν υπαρκτά γεγονότα και πολιτισμούς που μέχρι τότε ανήκαν στη σφαίρα των ανυπόστατων μύθων. Ίσως λοιπόν κάποια στιγμή, το ετήσιο ταξίδι του θεού Απόλλωνα στη μυθική Υπερβορεία και ο τιτάνιος αγώνας των Ελλήνων ενάντια στις επεκτατικές βλέψεις του αλαζονικού βασιλείου της αρχαίας Ατλαντίδας να περάσουν από τη σφαίρα της μυθολογίας στον κόσμο της ιστορικής πραγματικότητας και να αλλάξουν εντελώς τις γνώσεις που έχουμε για την ιστορία του ανθρώπινου είδους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Tags: article , Atlantis , Greece , Greek , map , maps , mythology , The Weird Side Daily , twsd , Αμερικανική Ήπειρο , Αμερική , άρθρο , Αρχαίοι Έλληνες , Ασία , Ατλαντίδα , αφρική , βορράς , Ελλάδα , Έλληνες , έντομο , εποχή του Χαλκού , Έρικ Σμυρναίος , Ευρώπη , ήπειρος , θάλασσα , Μινωίτες , μύθος , νησί , Πλάτωνας , σκαθάρι , ταξίδι , ταξίδια , φυτά , φυτό , χάρτης , Χριστόφορος Κολόμβος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.