Εκτός από βροχή χιόνι και χαλάζι, από τον ουρανό πέφτουν πότε-πότε και κάποια άλλα, πολύ πιο παράξενα πράγματα. Στο πέρασμα των αιώνων έχουν καταγραφεί πτώσεις ζωντανών ψαριών, βατράχων, αίματος, κατεψυγμένων αλιγατόρων (!) μετεωριτών και στις μέρες μας, κομματιών από τεχνητούς δορυφόρους. Ωστόσο, η ιστορία που θα σας αφηγηθώ σε αυτό το άρθρο, είναι ακόμα πιο αλλόκοτη. Αφορά ένα παράξενο αντικείμενο που έπεσε στη Γη στις αρχές του 20ου αιώνα. Για να ανακαλύψουμε την αρχή του νήματος αυτής της ασυνήθιστης υπόθεσης, θα πρέπει να επισκεφτούμε μια ερημική τοποθεσία του Καναδά, όπου μια μέρα, μια εντελώς παράξενη πέτρα που έπεσε από τον ουρανό, έμοιαζε να έχει χαραγμένη επάνω της ένα μήνυμα από κάποια εξωγήινη διάνοια.
Φανταστείτε λοιπόν ένα πολύ όμορφο απόγευμα του Σεπτεμβρίου κάπου στην Κοιλάδα Cowichan κοντά στον ομώνυμο ποταμό, στο νησί Vancouver, στη Βρετανική Columbia του Καναδά. Η μέρα είναι ανέφελη και ηλιόλουστη και βρισκόμαστε στο έτος 1908. Ο δεκατετράχρονος Willie McKinnon φροντίζει τον κήπο του πατέρα του, του Angus Mckinnon. Εκτός από κοπιαστική, η εν λόγω ενασχόληση είναι και βαρετή, ιδιαίτερα για έναν δεκατετράχρονο, αλλά πολύ σύντομα η μοίρα θα του στείλει ένα δώρο που θα τον απαλλάξει από την πλήξη του μια και καλή: Ο Willie αρχίζει ξαφνικά να ακούει κάτι ασυνήθιστο, ένα θόρυβο που θυμίζει το βουητό που κάνει ένα τραίνο. Ωστόσο, στη γύρω περιοχή δεν υπάρχουν σιδηροδρομικές γραμμές. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι καθώς κοιτάζει γύρω του για να εντοπίσει την πηγή του αλλόκοτου θορύβου, διαπιστώνει ότι το ανεξήγητο βουητό γίνεται όλο και πιο δυνατό, λες και κάτι πλησιάζει προς το μέρος του και μάλιστα από κάπου ψηλά. Ύστερα από λίγα λεπτά ο θόρυβος γίνεται εκκωφαντικός, τόσο πολύ που ο αέρας μοιάζει να πάλλεται. Μετά, κάτι περνάει ξυστά δίπλα απ’ το κεφάλι του και πέφτει στο έδαφος σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων μακριά του. Από τη σύγκρουση πετάγονται ψηλά πέτρες και χώματα ενώ το ωστικό κύμα της πρόσκρουσης είναι τόσο δυνατό ώστε ο νεαρός Willie σωριάζεται καταγής.
Με το που ξαναστάθηκε στα πόδια του ο Willie πλησίασε προσεκτικά το σημείο όπου είχε προσγειωθεί το αντικείμενο. Αρχικά νόμισε ότι επρόκειτο για μετεωρίτη αλλά όταν πλησίασε αρκετά τον κρατήρα που είχε ανοίξει στο κέντρο του κήπου, διαπίστωσε ότι μόνο φυσιολογικός δεν ήταν ο μετεωρίτης που τον είχε καταστρέψει: Το πράγμα που κάπνιζε ακόμα στη μέση ενός μικρού κρατήρα, είχε διάμετρο «10 ίντσες περίπου» και ήταν ολοστρόγγυλο, σαν λειασμένη σφαίρα. Η επιφάνειά του είχε την στιλπνότητα του μαρμάρου, αλλά ακόμα πιο παράξενο ήταν το γεγονός ότι φαινόταν να είναι σκεπασμένη από σκαλίσματα, από μια σειρά ιερογλυφικών που στα μάτια του Willie θύμιζαν λιγάκι «τα ιερογλυφικά των αρχαίων Αιγυπτίων». Όταν αποπειράθηκε ν’ αγγίξει την παράξενη μικρή σφαίρα, διαπίστωσε ότι ήταν καυτή. Μάλιστα, παρέμεινε υπερβολικά ζεστή ακόμα και μετά από μισή ώρα.
Ο Willie και ο πατέρας του προσπάθησαν να αποκρυπτογραφήσουν τα ιερογλυφικά και δυστυχώς σε αυτό το σημείο η ιστορία μας σταματάει. Δεν γνωρίζουμε τι έγινε στη συνέχεια. Το συγκεκριμένο συμβάν εμφανίστηκε ως άρθρο σε μια εφημερίδα, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1908, στην Cowichan Leader, με τον τίτλο «Ένα μήνυμα από τον Άρη» και δυστυχώς τελειώνει απότομα. Δεν υπήρξε καμία επιπρόσθετη πληροφορία, έως ότου, ένα μήνα αργότερα, σύμφωνα μ’ ένα συμπληρωματικό άρθρο που εμφανίστηκε στο ίδιο έντυπο, η Υπηρεσία Γεωλογικών Ερευνών της Ottawa προσπαθούσε να συλλέξει περισσότερες πληροφορίες για αυτό το γεγονός και συγκεκριμένα: Την ακριβή ώρα της πτώσης του μετέωρου, την ακριβή φύση των ήχων που προκάλεσε η πτώση του, την διάρκεια της πτώσης και την κατεύθυνση από την οποία φάνηκε να πέφτει, το βάθος του κρατήρα που άνοιξε στη γη, τη φύση του εδάφους πάνω στο οποίο έπεσε καθώς και την κατεύθυνση προς την οποία έπεσαν το χώμα και οι πέτρες που ξεσήκωσε με την πτώση του. Το κατά πόσο όλες αυτές οι πληροφορίες δόθηκαν στην εν λόγω Υπηρεσία, δεν είναι ξεκάθαρο. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι ο πατέρας του Willie δεν ήταν καθόλου συνεργάσιμος: Δεν ήθελε ούτε να δανείσει ούτε και να πουλήσει το εύρημά του και μάλιστα ήταν αρκετά επιθετικός με οποιονδήποτε τον ρωτούσε σχετικά.
Η όλη υπόθεση τελειώνει κάπως απογοητευτικά σε αυτό το σημείο. Ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε το θαυμαστό εκείνο εύρημα. Δεν ξέρουμε καν αν υποβλήθηκε ποτέ σε κάποιου είδους επιστημονικών εξετάσεων. Επίσης, δεν γνωρίζουμε που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, ποια ήταν η σημασία των ιερογλυφικών που κάλυπταν την επιφάνειά του ή ακόμα και αν η όλη ιστορία ήταν απλά το εφεύρημα κάποιου ευφάνταστου δημοσιογράφου που προσπάθησε να καλύψει το ειδησεογραφικό κενό μιας βαρετής μέρας.
Όλως περιέργως ωστόσο, μια παρόμοια περίπτωση καταγράφηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1865 σε ένα τεύχος της εφημερίδας Brooklyn Daily Eagle, και περιγράφει την περιπέτεια ενός κυνηγού στα Βραχώδη Όρη, κάποιου James Lumley. Μια μέρα λοιπόν, τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, ο κύριος Lumley έστηνε τις παγίδες του σε μια δασώδη περιοχή στο Great Falls του Upper Missouri όταν είδε ένα έντονο φως να διασχίζει τον ουρανό. Το φως εξερράγη σε κομμάτια και μεταμορφώθηκε σε μια βροχή από σπίθες. Στη συνέχεια τον χτύπησε ένας δυνατός άνεμος και μια μυρωδιά σαν θειάφι. Ο μάρτυρας ανακάλυψε ότι ένα κομμάτι του γύρω δάσους είχε καταστραφεί από κάτι που είχε σχηματίσει μια ζώνη καταστροφής και ότι στο τέλος της εν λόγω ζώνης «υπήρχε μια πέτρα η οποία χωριζόταν σε τμήματα που το καθένα τους είχε διάφορα ιερογλυφικά.» Επιπρόσθετα, σύμφωνα πάντα με το παραπάνω άρθρο, ο κύριος Lumley ανακάλυψε επίσης θραύσματα από μια ουσία που έμοιαζε με σπασμένο γυαλί, και κάτι σκούρες κηλίδες που έμοιαζαν να έχουν δημιουργηθεί από «κάποιου είδους υγρό». Ο ίδιος πίστευε ότι τα ιερογλυφικά ήταν δημιουργήματα ανθρώπινων χεριών και ότι η πέτρα, ήταν κομμάτι κάποιου πολύ μεγαλύτερου σώματος, και θα πρέπει να είχε χαραχτεί «από ευφυή όντα».
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση που ίσως συνδέεται με τις παραπάνω δυο ιστορίες, είναι το εξής: Κατά τη διάρκεια του 1897 οι Αμερικανικές εφημερίδες δημοσίευαν συχνά μια ασυνήθιστη ιστορία που αφορούσε -χωρίς πολλές λεπτομέρειες- κάποιον Βέλγο ο οποίος τραυματίστηκε από την πτώση ενός μετεωρίτη που είχε επάνω του χαραγμένα κάποια ιερογλυφικά. Το ίδιο εκείνο έτος, ένας αστρολόγος που ζούσε στο Binghamton της Νέας Υόρκης, ο James MacDonald ισχυρίστηκε ότι είχε βρει ένα παρόμοιο μετέωρο. Η τελευταία εκείνη είδηση προκάλεσε ένα είδος δημοσιογραφικής υστερίας στις εφημερίδες της εποχής καθώς ένας εκκεντρικός επιστήμονας ο οποίος ισχυριζόταν ότι είχε ανακαλύψει μια μέθοδο πρόβλεψης των σεισμικών δονήσεων, κάποιος E. S. Wiggins συμφώνησε με τον MacDonald ότι τα αντικείμενα αυτά είχαν προέλθει από την πλανήτη Άρη και πάνω τους είχε χαραχτεί κάποιο μήνυμα από τους έλλογους κατοίκους του.
Βασίζονται άραγε όλες αυτές οι παράξενες ιστορίες σε κάποια πραγματικότητα; Και αν ναι, ποιος ήταν αυτός που έστειλε εκείνες τις πέτρες στη γη; Και γιατί άραγε; Τα ιερογλυφικά τους ερμηνεύτηκαν ποτέ και αν ναι τι έλεγαν; Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ. Οι επίμαχες αυτές πέτρες, αν υπήρξαν στα αλήθεια, μάλλον κάπου χάθηκαν ανάμεσα στις ρωγμές της ιστορίας ή στην καλύτερη περίπτωση, μαζεύουν σκόνη στα ράφια κάποιου εκκεντρικού συλλέκτη.
Πηγές:
- https://mysteriousuniverse.org/2020/04/the-strange-case-of-the-message-from-mars-hieroglyphic-stone-from-space/
- https://coolinterestingstuff.com/mysterious-outer-space-stone-engraved-with-hieroglyphics
- http://www.jasoncolavito.com/a-message-from-mars.html
Tags: Binghamton , Brooklyn Daily Eagle , Cowichan , Cowichan Leader , James Lumley , Vancouver , Willie McKinnon , Αγόρι , Αίγυπτος , αίμα , αλιγάτορας , άνεμος θειάφι , Άρης , αστρολόγος , Βέλγιο , βουητό , Βραχώδη Όρη , Βρετανική Columbia , βροχή , γραμμές , γυαλί , δάση , δάσος , δημοσιογράφος , διάνοια , δορυφόρος , δώρο , έδαφος , θόρυβος , ιερογλυφικά , ιστορία , Καναδάς , κεφάλι , κηλίδα , κήπος , κύμα , κυνηγός , μάρμαρο , μέρα , μετεωρίτης , μέτρα , μήνας , μήνυμα , νήμα , ον , ουρανός , παγίδα , πέτρα , πλήξη , πληροφορία , ποταμός , πτώση , σκάλισμα , σπίθα , σπίθες , σφαίρα , τρένο , φως , χιόνι , ψάρι , ψάρια , ωστικό κύμα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.