Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τύψεις. Το κείμενο ήταν πραγματικά καλό. Μια έξυπνη-και πολυσέλιδη-σάτιρα που παρομοίαζε τους μελλοντικούς μας επισκέπτες με τους θεούς του Ολύμπου οι οποίοι κατέβαιναν από το βουνό τους και έκαναν άνω-κάτω μια βουκολική και ειδυλλιακή Αρχαία Ελλάδα.
Κοίταξα καλά-καλά τον νεαρό υποψήφιο που καθόταν απέναντι μου και πήρα μια βαθιά αναπνοή. Η εμφάνιση του δεν ταίριαζε καθόλου με τα κοινωνικά στερεότυπα που καθορίζουν την εικόνα ενός μετά-έφηβου διανοούμενου, λιγάκι αμφισβητία, «ψαγμένου», γεμάτου όνειρα για τη ζωή και αποφασισμένου να αφήσει το σημάδι του σ’ αυτόν τον κόσμο. Τούτος εδώ έφερνε σε βουτυρομπεμπέ. Παχουλός, ντυμένος με καρό σιέλ πουκαμισάκι, γυαλάκια με συντηρητικό σχέδιο, αλφαδιασμένη χωρίστρα και ίχνη ακμής στα ροδαλά του μάγουλα. Δε μου γέμιζε καθόλου το μάτι, ωστόσο το κείμενο που μου είχε στείλει ήταν καταπληκτικό. Γελούσα όλο το βράδυ καθώς το διάβαζα και όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωσή του, είχα γυρίσει την τελευταία σελίδα πλημμυρισμένος από ένα συναίσθημα ανάτασης, παρόμοιο με αυτό που νιώθει κανείς όταν αποχωρεί από μια όμορφη θεατρική παράσταση.
Τώρα το υπέροχο εκείνο κείμενο, ένα πάκο πενήντα σελίδων, βρίσκονταν ακουμπισμένο ανάμεσα μας, πάνω στη γυαλιστερή επιφάνεια του γραφείου μου, κλεισμένο σ’ έναν πλαστικό φάκελο. Ο οποίος μέσα του είχε μια κόκκινη απορριπτική σφραγίδα.
Το βλέμμα του νεαρού και φέρελπι συγγραφέα, υγρό και φωτεινό, καρφώθηκε πάνω μου γεμάτο προσμονή. Καταλάβαινα πολύ καλά πώς ένιωθε εκείνη τη στιγμή. Σε περίπτωση που το κείμενό του γινόταν δεκτό από το τμήμα λογοκρισίας του Υπουργείου (γιατί κακά τα ψέματα, αυτό ακριβώς έκανε το τμήμα μου, λογόκρινε δηλαδή) θα εξασφάλιζε μια γενναία επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού προκειμένου να το εκδώσει, να το ανεβάσει ως θεατρικό έργο ή να το πασάρει σε κάποια εταιρία τηλεοπτικών ή κινηματογραφικών παραγωγών. Ολόκληρη η ζωή του θα άλλαζε μονομιάς.
Πήρα μια δεύτερη βαθιά αναπνοή, και του είπα:
«Δυστυχώς σας έχω άσχημα νέα», δήλωσα με σοβαρό ύφος.
Ο νεαρός συγγραφέας φάνηκε να ξεφουσκώνει. Μαζεύτηκε στην καρέκλα του και ένα σκοτάδι κάλυψε τα φωτεινά του μάτια. Τα δάχτυλά του σφίχτηκαν σπασμωδικά στα μπράτσα της.
«Θέλετε να πείτε ότι το έργο μου δεν ικανοποιεί τα ποιοτικά κριτήρια του Υπουργείου»;
«Όχι, όχι, κάθε άλλο»! Βιάστηκα να τον καθησυχάσω. «Από ποιοτικής άποψης είναι πολύ καλό. Απολαυστικό θα έλεγα. Το πρόβλημα βρίσκεται στο περιεχόμενο του. Η επιτροπή αξιολόγησης νιώθει ότι το σατιρικό του περιεχόμενο υπονομεύει την εικόνα που παλεύουμε να οικοδομήσουμε για τους Επερχόμενους Επισκέπτες».
«Θα μπορούσατε να γίνετε πιο σαφής»;
Η συγκαλυμμένη εχθρότητα που κρυβόταν πίσω από εκείνη την ερώτηση κατάφερε να με εκνευρίσει.
«Κοιτάξτε να δείτε»! του είπα, σκύβοντας επιθετικά προς το μέρος του, «Έχουμε λιγότερο από 50 χρόνια στη διάθεσή μας για να προετοιμάσουμε την ανθρωπότητα για την υποδοχή των αστρικών μας Αδελφών. Έχετε ιδέα πόσο δύσκολο είναι το έργο που έχουμε αναλάβει; Αν όχι, κάνετε μου τη χάρη να διαβάσετε λίγη ιστορία μπας και συνειδητοποιήσετε την απειλή που αντιμετωπίζουμε. Κάθε φορά που ένας λαός της ανθρωπότητας ήρθε σε επαφή με μια άλλη περισσότερο ανεπτυγμένη τεχνολογικά κουλτούρα, κατέρρευσε, πολιτιστικά, ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά. Σε μισό αιώνα από σήμερα θα έχουμε την πρώτη πρόσωπο με πρόσωπο επαφή με έναν γαλαξιακό πολιτισμό που βρίσκεται χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια ίσως πιο μπροστά από μας. Έχουμε λοιπόν ηθικό χρέος, προς τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, να τα προετοιμάσουμε ψυχολογικά για την ημέρα της επαφής. Αυτό ξέρετε τι σημαίνει»;
Ο νεαρός είχε κοκκινίσει σαν ώριμο παντζάρι. Μου έδωσε την εντύπωση ότι ετοιμαζόταν να βάλει τα κλάματα. Ωστόσο δεν τον λυπήθηκα. Συνέχισα την επίθεση μου γιατί ήξερα ότι ήταν απαραίτητο να καταλάβει ποιο ήταν το διακύβευμα της προσπάθειας μας.
«Τι σημαίνει»; ψέλλισε ξεψυχισμένα.
«Σημαίνει ότι θα έπρεπε να ευχαριστούμε καθημερινά το σύμπαν για το γεγονός ότι οι προθέσεις τους είναι ειρηνικές. Επίσης, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι για να επωφεληθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο από την επικείμενη επαφή, θα πρέπει να έχουμε απαλλαχτεί από κάθε ίχνος δυσπιστίας, εχθρότητας, φόβου και παράνοιας απέναντί τους, δηλαδή από όλα εκείνα τα πρωτόγονα αντανακλαστικά που καθορίζουν τις βίαιες και καταστροφικές συμπεριφορές του είδους μας. Με καταλαβαίνετε»;
Εκείνος ένευσε καταφατικά.
«Δεν μπορούμε λοιπόν να επιτρέψουμε την ελεύθερη κυκλοφορία έργων σαν το δικό σας που υπονομεύουν την εικόνα τους στο βλέμμα της κοινής γνώμης. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί το κείμενό σας απορρίφθηκε από την Επιτροπή»;
Ο νεαρός ένευσε καταφατικά για δεύτερη φορά. Με ευχαρίστησε με πνιχτή φωνή για το χρόνο που του είχα αφιερώσει, πήρε το φάκελο στα χέρια του και αποχώρησε από το γραφείο με σκυμμένο το κεφάλι.
Όταν έμεινα μόνος, ένιωσα άσχημα για μια στιγμή. Μόνο για μια στιγμή όμως. Ήξερα πως είχα δίκιο. Είχα ακυρώσει τις φιλοδοξίες του για έναν ανώτερο σκοπό. Για το καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας. Το βλέμμα μου στράφηκε προς τη τζαμαρία που κάλυπτε ολόκληρο το ύψος και το πλάτος του γραφείου. Απέναντί μου, απλωνόταν ο πυκνοδομημένος ορίζοντας της πόλης. Στο κέντρο του υψώνονταν ήδη οι πρώτοι όροφοι του τεράστιου κτιρίου του Υπουργείου Ελέγχου Πληροφορίας που όταν ολοκληρωνόταν θα ήταν το ψηλότερο κτίριο που είχε κατασκευαστεί ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο. Το στήθος μου φούσκωσε από ένα θερμό κύμα αισιοδοξίας.
Όλα πήγαιναν καλά.
Tags: aliens , dark , fantasy , Future , futurism , horror , humour , mystery , scary , stars , story , The Weird Side Daily , ufo , weird , αλλόκοτο , ανατριχίλα , Άνθρωπος , άρθρα τρόμου , άρθρα φανταστικού , αστέρια , αστρικά αδέλφια , διήγημα , εξωγήινοι , Έρικ Σμυρναίος , ζωή , θάνατος , θρίλερ , ιστορία , Μέλλον , μυστήριο , παράξενες ιστορίες , παράξενη ιστορία , πολιτική ορθότητα , σάτιρα , σκοτάδι , σκοτεινό χιούμορ , Φόβος , φουτουρισμός , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.