Χριστούγεννα. Η πιο όμορφη εποχή του χρόνου, αδιαμφισβήτητα. Πολύχρωμα δέντρα και σπίτια από τα οποία αναβλύζουν οι λαχταριστές ευωδιές από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες.
Χριστούγεννα! Όλα φαντάζουν υπέροχα, λαμπερά, μοναδικά. Έτσι φαίνεται πως θα ήταν και η ημέρα για τον μικρό Λάμπη, ο οποίος με χαρά είχε ξεκινήσει από το πρωί να λέει τα κάλαντα, λίγο πριν την εορτή των Χριστουγέννων. Και τα πήγαινε πολύ καλά, είχε ενθουσιαστεί πάρα πολύ! Κάθε τρεις και λίγο σταματούσε για να κοιτάξει τον μποναμά του. Κάθε φορά που το ποσό μεγάλωνε, τόσο περισσότερο μεγεθυνόταν η χαρά του. Πόσα καινούργια τετράδια, πόσα ζαχαρωτά και πόσα βιβλία θα μπορούσε να αγοράσει με αυτά!
Η ημέρα του μικρού μας ήρωα έμοιαζε να κυλάει τόσο όμορφα. Ακόμα και όταν κάποιοι ένοικοι δεν του άνοιγαν, εκείνος δεν πτοούταν και προσπαθούσε να βρει άλλα σπίτια για να χτυπήσει το κουδούνι.
Τα βήματά του τον οδήγησαν σε ένα πιο απομονωμένο σπίτι, το οποίο βρισκόταν λίγο πιο μακριά από την κεντρική πόλη.
Τα μάτια του χάθηκαν να ατενίζουν το τεράστιο σπίτι που έμοιαζε με παλάτι, από τα μεγάλα κάγκελα τα οποία υπερυψωμένα φύλασσαν τον τεράστιο κήπο και το σπίτι.
Μία αίσθηση ψυχρότητας διαπέρασε την ψυχή του, αλλά ο παιδικός του ενθουσιασμός για τον μποναμά, τον έκανε να ξεχάσει γρήγορα τις όποιες ενστάσεις του. Σκεφτόταν πως ‘’εδώ θα μένει κάποιος πλούσιος, σίγουρα θα μου δώσει κάτι παραπάνω’’.
Στάθηκε έξω από την πόρτα και χτύπησε το κουδούνι. Περίμενε για λίγα λεπτά και ξαναχτύπησε, διότι δεν του άνοιξε κανείς.
Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά και αντίκρισε μία κυρία με άσπρα μαλλιά, κόκκινη μπλούζα και μαύρο παντελόνι. Μία κυρία που ούτε αρκετά νέα ήταν, αλλά ούτε και υπερήλικη. Ήταν όμως, κάποιας ηλικίας. Μόλις είδε το μικρό αγόρι, ένα χαμόγελο ζωγράφισε το πρόσωπό της.
«Καλώς το αγοράκι μου! Τι θα ήθελες, καλό μου παιδί;»
«Γεια σας κυρία», απάντησε εκείνο. «Ήρθα να σας πω τα κάλαντα, σήμερα που είναι ανήμερα των Χριστουγέννων».
«Ω! Το καλό μου το αγοράκι. Να μου τα πεις, να μου τα πεις. Μεγάλη μου χαρά να έρχονται πάντοτε στο σπίτι μου παιδάκια για τα κάλαντα!»
Το παιδάκι ενθουσιασμένο, άρχισε να τραγουδάει χτυπώντας το τρυγωνάκι του, παρατηρώντας την κυρία και το πόσο ενθουσιασμένη ήταν.
Όταν σταμάτησε, η κυρία του έφερε ένα μεγάλο χρηματικό πόσο και ένα κουτί με μελομακάρονα.
«Έλα καλό μου αγοράκι!» του είπε. «Αυτά είναι για σένα. Θα ήθελες να περάσεις για λίγο μέσα στο σπίτι, να σου προσφέρω μία σοκολάτα ή λίγο νερό;»
Ο μικρός Λάμπης ασυναίσθητα, ένοιωσε ένα αίσθημα φόβου να τον κυριεύει, αλλά αντικρίζοντας τη γαλήνια μορφή της κυρίας, αποφάσισε να περάσει στο σπίτι.
Μπαίνοντας μέσα, παρατήρησε τα έπιπλα. Όλα τους ήταν μεγάλης αξίας. Ένα σπίτι το οποίο κυριολεκτικά έλαμπε από καθαριότητα και ταυτόχρονα, έβγαζε μία μοναξιά.
«Μένετε μόνη σας κυρία;» τη ρώτησε.
«Ναι, παιδί μου, μόνη μου. Έχω για συντροφιά τα βιβλία μου, το πιάνο μου, τις γάτες μου. Κάθισε και έρχομαι σε λίγο».
Ο μικρός Λάμπης κάθισε και περίμενε για λίγα λεπτά, ώσπου εκείνη επέστρεψε κρατώντας ένα δίσκο με σοκολατούχο γάλα και μπισκότα.
«Αυτά είναι για εσένα, θα σου αρέσουν, είμαι βέβαιη. Σε όλα τα παιδάκια αρέσουν αυτές οι λιχουδιές».
Ο Λάμπης ξεκίνησε να πίνει το γάλα με ενθουσιασμό, παίρνοντας τα μπισκότα και βουτώντας τα στο ποτήρι.
«Για πες μου», ρώτησε η κυρία, «λες ώρα τα κάλαντα;»
«Ναι, κυρία, εδώ και λίγες ώρες. Έχω μαζέψει αρκετά χρήματα, θα αγοράσω πολλά δώρα για εμένα και τους φίλους μου!»
«Μπράβο αγοράκι μου, χαίρομαι. Για πες μου, τι θα ήθελες να αγοράσεις;»
«Τετράδια για το σχολείο, καραμέλες και σοκολάτες από το παντοπωλείο του κυρ Διαμάντη, ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια και κούκλες».
«Κούκλες; Τι σου αρέσουν στις κούκλες;»
«Το γεγονός πως μένουν ακίνητες και εγώ μπορώ να παίζω μαζί τους. Είναι πάντοτε εκεί για εμένα, όποια ώρα θέλω μπορώ να παίξω μαζί τους».
Η κυρία σιώπησε για λίγα λεπτά και μετά αποκρίθηκε..
«Ξέρεις, και εμένα μου αρέσουν οι κούκλες…»
«Αλήθεια κυρία; Ακόμα και μεγαλύτερη που είστε, αγαπάτε τις κούκλες;»
«Ναι, τις αγαπάω πολύ! Έχω και ένα δωμάτιο για αυτές στο επάνω μέρος του σπιτιού μου, αφιερωμένο σε αυτές αποκλειστικά. Θα ήθελες να το δεις;»
«Θα το ήθελα, απάντησε ο μικρός Λάμπης, αλλά η ώρα πέρασε αρκετά και πρέπει να φύγω. Θα έρθω όμως κάποια άλλη φορά, το υπόσχομαι. Σας ευχαριστώ για το γάλα και όλα τα δώρα».
«Φεύγεις τόσο γρήγορα;» αποκρίθηκε ξανά εκείνη με ένα παγερό ύφος.
«Ναι», αποκρίθηκε το αγόρι με τρεμάμενη φωνή, διαισθανόμενο πως υπάρχει κάτι σε αυτή την κατά τα άλλα ευγενική και συμπαθητική κυρία που είναι παράξενο και αλλόκοτο.
«Εντάξει, δεν μπορώ να σε κρατήσω. Στο καλό αγοράκι μου, θα τα πούμε ξανά, να είσαι σίγουρος».
Το μικρό αγοράκι κατευθύνεται στην πόρτα και ξαφνικά, αφήνει τα δώρα να πέσουν από τα χέρια του. Ένα μούδιασμα παρέλυσε όλο του το σώμα, δημιουργώντας του αδυναμία κίνησης και έντονη ζαλάδα και θολούρα.
Η κυρία ήρθε και κοντοστάθηκε δίπλα του. Το πρόσωπό της είχε κυριευτεί από ψυχρότητα και το χαμόγελό της είχε χαθεί τελείως.
«Νόμιζες πως θα φύγεις και θα με αφήσεις έτσι; Κάθε χρόνο σας περιμένω, εσάς, τα παιδιά που λέτε τα κάλαντα. Σας προσφέρω σοκολάτα και δώρα και με το μαγικό μου ξόρκι, σας κάνω για πάντα υποχείριά μου. Δεν ήθελες να σου δείξω το δωμάτιο με τις κούκλες μου. Δεν πειράζει, θα το δεις τώρα σαν κούκλα…»
Πήρε στα χέρια της το κορμί του μικρού Λάμπη και το μετέφερε στο δωμάτιο με τις κούκλες. Ένα δωμάτιο γεμάτο παιδιά που είχαν μεταμορφωθεί σε κούκλες. Ο Λάμπης με τα μισάνοιχτα μάτια του, αντίκρισε το χώρο γύρω του και ύστερα τα μάτια του έκλεισαν.
Η κυρία τον τοποθέτησε σε ένα κρεβάτι, τον φίλησε στο μέτωπο και τον σκέπασε με μία κουβέρτα.
«Καλό ύπνο καινούργια μου κούκλα, χαχαχαχαχαχαχα!!!»
Μία καινούργια κούκλα είχε μόλις προστεθεί ανήμερα των Χριστουγέννων σε εκείνο το κλειστό δωμάτιο μίας απομονωμένης κυρίας…
Tags: boy , christmas , Christmas carol , doll , dolls , fantasy , horror , lady , old lady , The Weird Side Daily , Αγόρι , άσπρα μαλλιά , διήγημα , διήγημα φαντασίας , ηλικιωμένη κυρία , κάλαντα , κούκλα , κούκλες , κυρία , Μαρία Σκαμπαρδώνη , μπισκότα , Σκοτεινό , σκοτεινό διήγημα , σπίτι , τρόμος , φαντασία , Χριστούγεννα , Χριστουγεννιάτικη Ιστορία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.