Καλησπέρα Γρηγόρη! Σε ευχαριστούμε πολύ που μας παραχωρείς αυτή τη συνέντευξη.
Καλησπέρα σας! Εγώ σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να προβληθώ μέσα από την υπέροχη σελίδα σας. Είναι τιμή μου και χαρά μου να απαντήσω στις ερωτήσεις σας.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη συγγραφή;
Το μικρόβιο ανέκαθεν υπήρχε μέσα μου. Όμως, αν και πάντα έβρισκα συναρπαστική τη συγγραφή, ποτέ δεν τολμούσα να φανταστώ πως θα μπορούσα να γίνω συγγραφέας. Από φοιτητής ακόμη, κάναμε ατελείωτες συζητήσεις με τη γυναίκα μου για τη λογοτεχνία· εκείνη έχοντας βιώματα ως καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, κι εγώ ως αναγνώστης – κατά συντριπτική πλειοψηφία, τότε, έργων φαντασίας – γεγονός που πυροδοτούσε έναν χείμαρρο ανταλλαγής απόψεων και καλώς εννοουμένων συγκρούσεων, με επίκεντρο το αμφιλεγόμενο ζήτημα κλασσική λογοτεχνία vs λογοτεχνία του φανταστικού, που είχε ως αποτέλεσμα πολλές άδειες κούπες καφέ και απολαυστικές ώρες συνδιάλεξης, ώσπου φτάνουμε πια στο σήμερα για να αναπολούμε εκείνες τι εποχές, κι εκείνες τις κουβέντες, ως μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μας. Όμως, την πρώτη φορά που διαπίστωσα πως είχα έφεση στο storytelling ήταν όταν – πάλι ως φοιτητής – είχαμε βρεθεί με φίλους για να διαβάσουμε παρέα για ένα μάθημα του Πολυτεχνείου, σε περίοδο εξεταστικής, και συγκεκριμένα την τελευταία μέρα πριν δώσουμε τις εξετάσεις. Διαβάσαμε 1 ώρα, θυμάμαι. Τις υπόλοιπες 2 ώρες τις σπαταλήσαμε στο «διάλειμμα»… ήτοι εγώ να εξιστορώ σ’ ένα ολιγάριθμο γκρουπ βαθύτατα προσηλωμένων φοιτητών, με τις μπύρες ανά χείρας αν δεν με απατά η μνήμη μου, όλα τα γεγονότα της 1ης και της 2ης Εποχής της Μέσης Γης από το Σιλμαρίλλιον, για τα οποία εκείνοι δεν είχαν ιδέα, όντας απλοί θεατές του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τζάκσον, ενώ εγώ είχα εντρυφήσει σ’ αυτά προ ολίγων ημερών. Δεν έχω ξαναδεί έκτοτε κοινό που να είναι περισσότερο αφοσιωμένο στον ομιλητή του· φυσικά ελάχιστοι από εμάς πέρασαν το μάθημα, όμως δε βαριέσαι: ο χώρος του φανταστικού κέρδισε μια μάχη εκείνη την ημέρα! Στη συνέχεια, μετά το Πολυτεχνείο, έκανα την πρώτη μου απόπειρα να γράψω μια ιστορία που αργότερα έμελλε να μεταμορφωθεί στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου μου. Ήμουν όμως ακόμη άγουρος. Ένιωθα ανέτοιμος, οπότε έθαψα τα πρώτα drafts. Ώσπου το 2013, έπειτα από προτροπή της γυναίκας μου, αποφάσισα να γράψω τον πρόλογο της Εποχής των Θρύλων. Της άρεσε τόσο πολύ που ουσιαστικά έμεινε άναυδη μ’ αυτό που διάβασε. «Συνέχισε να γράφεις, μη σταματάς», μου είχε πει. Κι αυτό κάνω έκτοτε.
Έχεις σπουδάσει πολιτικός μηχανικός. Πώς συνδυάζεται η συγγραφή με την επαγγελματική σου απασχόληση;
Πώς συνδυάζεται; Πως… συγκρούεται εννοείς! Κοίταξε, θα είμαι ειλικρινής: ανυπομονώ να πάρω σύνταξη για να μπορώ να γράφω όποτε θέλω! Είναι μια πονεμένη ιστορία. Ουσιαστικά γράφεις στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτεις, 1 με 2 ώρες την ημέρα, και αναλόγως τις υποχρεώσεις. Κατά κύριο λόγο θυσιάζοντας χόμπι, ύπνο, στιγμές χαλάρωσης, ακόμα και εξόδους. Αργά το βράδυ, νωρίς το πρωί, τα μεσημέρια, τα σαββατοκύριακα, τις αργίες ή όταν η οικογένεια κοιμάται. Όμως, από την άλλη πλευρά, όσο το αναλογίζομαι, θεωρώ πως αυτή η δύσκολη κατάσταση αναπόφευκτα σε σκληραγωγεί και κάνει την απόδραση της συγγραφής περισσότερο συναρπαστική, ώσπου τελικά αναλογίζεσαι το ενδεχόμενο η παράλληλη αυτή πνευματική ενασχόληση να έχει τελικώς ευεργετικό αποτέλεσμα, να εντείνει τις νοητικές σου λειτουργίες και γενικώς να βοηθά στην ωρίμανση του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζεσαι τα ερεθίσματα της αντίληψής σου και κατ΄ επέκταση την εξέλιξη της γραφής σου.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς και κατά πόσο θεωρείς ότι έχουν επηρεάσει τον τρόπο γραφής σου;
Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι οι Ουγκώ, Βερν, Πόε, Τόλκιν, Μάρκες, Λάβκραφτ. Ειδικά ο Τόλκιν έχει επηρεάσει βαθύτατα τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την αξία ενός έργου της λογοτεχνίας του φανταστικού, και δη τη λογοτεχνικότητα του, αλλά και την ικανότητά του να προσφέρει αισθητική / αναγνωστική απόλαυση. Δεν το κρύβω πως όταν ξεκίνησα να δουλεύω το βιβλίο επιθυμούσα ενδόμυχα ο τρόπος γραφής να προσιδιάζει μ’ εκείνον του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, αλλά και να βασίζεται στα δικά του αυθεντικά στοιχεία, ως ένα πιο ώριμο και σκοτεινό έργο. Πρόκειται για έναν πρωτότυπο κόσμο που δανείζεται ελάχιστα στοιχεία από άλλα έργα του φανταστικού. Ευελπιστώ να μη θυμίζει τίποτα γνώριμο, όμως, πάραυτα, εύχομαι να είναι μυστηριώδης, σαγηνευτικός, και να εξάπτει τη φαντασία. Φρόντισα βεβαίως να χρησιμοποιήσω ορισμένα αρχετυπικά μυθικά στοιχεία και μοτίβα που όλοι γνωρίζουμε κι ανέκαθεν με ενθουσίαζαν, όμως, ακόμα κι αυτά, παρουσιάζονται καμουφλαρισμένα και παραλλαγμένα. Οι υπόλοιποι συγγραφείς με επηρέασαν σ’ ένα βαθύτερο ενστικτώδες επίπεδο, χωρίς να μπορώ να ισχυριστώ πως είχαν φανερό αντίκτυπο στο έργο μου. Ο Ουγκώ με ενθουσιάζει για τη διεισδυτικότητά του και το εύρος της αντίληψής του, ο Βέρν για τη φαντασία του και τη διορατικότητά του, ο Πόε για την μαεστρική απόδοση της ατμόσφαιρας, ο Μάρκες για την αισθαντικότητά του και ο Λάβκραφτ για την κοσμοπλασία του.
Ο Γρηγόρης Δημακόπουλος με το λογοτεχνικό του “τέκνο”
Ποιο θεωρείς ότι είναι το στοιχείο που σε ελκύει περισσότερο στο είδος του φανταστικού;
Η σαγήνη και το δέος για το άγνωστο, το δέλεαρ της εξερεύνησης, γεγονός που – κατ’ επέκταση – γεννά σε όλους εμάς την ψευδαίσθηση πως βιώνουμε ένα ταξίδι όταν διαβάζουμε το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος. Κι αν προβούμε σε βαθύτερη ανάλυση θεωρώ πως στον πυρήνα των πάντων βρίσκεται το αρχέγονο, πανίσχυρο ένστικτο της περιέργειας, που ως αρχετυπικό μοτίβο συμπεριφοράς ορίζει τη μοίρα του ανθρώπινου πολιτισμού από αρχαιοτάτων χρόνων: θέλεις να μάθεις π.χ. ποιος είναι αυτός ο καινούριος, παράξενος, αυθεντικός κόσμος που ανοίγεται μπροστά σου, ποιοι κανόνες τον διέπουν, ποιοι χαρακτήρες τον ορίζουν, τι μυστικά κρύβει που κανείς μας δεν γνωρίζει κτλ. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που θεωρώ πως ευθύνονται για το γεγονός πως το φανταστικό μας ελκύει τόσο πολύ ως λογοτεχνικό είδος.
Κάποιοι άνθρωποι του χώρου της λογοτεχνίας είναι ιδιαίτερα κριτικοί απέναντι στο συγκεκριμένο είδος, προβάλλοντας συχνά την έλλειψη βαθύτερων νοημάτων ως βασική αιτία. Παρόλα αυτά, αριστουργήματα όπως π.χ τα έργα του Τόλκιν, έρχονται σε αντιδιαστολή με αυτή την άποψη. Ποια είναι η άποψή σου για το εν λόγω ζήτημα;
Η έκφραση της δημιουργικότητας μέσα σ’ ένα φανταστικό – μυθολογικό πλαίσιο είναι ένα διαχρονικό μοτίβο συμπεριφοράς με πανανθρώπινο χαρακτήρα, όπως εύκολα διακρίνει κανείς στα Έπη του Ομήρου, τις μυθολογίες των εκάστοτε αρχαίων λαών αλλά και τη στροφή των ενδιαφερόντων του κοινού τον τελευταίο αιώνα στο είδος του φανταστικού σε κάθε έκφραση της σύγχρονης κουλτούρας, γεγονός που αναιρεί κατ’ εμέ την ορθότητα των εν λόγω ισχυρισμών, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως κεντρικός πυρήνας των περισσότερων έργων είναι και πάλι ο άνθρωπος: ένα σκεπτόμενο ον που αναζητά τη θέση του σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά και κάθε κόσμο. Είναι κάτι οικείο – το πνεύμα μας, ως συλλογικότητα – που δρα σε ανοίκειο περιβάλλον. Το σκηνικό αλλάζει, με λίγα λόγια, όχι η ουσία ή ψυχή. Η φαντασία είναι βασική πτυχή της νοημοσύνης και συγκεκριμένα, αν με ρωτήσεις, η υψηλή συγκέντρωση αυτής ένα ξεκάθαρο σημάδι θετικής εξέλιξης ή αλλιώς, ανέλιξης. Τώρα για την έλλειψη βαθύτερων νοημάτων, νομίζω πως η λέξη κλειδί που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε είναι η λέξη συγκίνηση. Άπαξ και ο κάθε δημιουργός καταφέρει να συγκινήσει τον αναγνώστη, να τον κάνει να ανοιχτεί, για μένα έχει πετύχει τον σκοπό του, είτε αυτός είναι να προάγει βαθύτερα νοήματα, είτε απλώς να διασκεδάσει. Γιατί τι ακριβώς έχεις πετύχει αν κανείς δεν σε ακούει; Αν κανείς δεν νοιάζεται για τα νοήματα που προσπαθείς τεχνηέντως να περάσεις; Επομένως το μυστικό κρύβεται στον άνθρωπο, τον ίδιο τον δημιουργό: κατά πόσο η αντίληψή του και η λεπτότητα των χειρισμών του, του επιτρέπουν να εισάγει στοιχεία που προάγουν τη στοχαστικότητα, χωρίς να υπεισέρχονται ως βλαπτικοί παράγοντες στη ροή της ιστορίας. Προσωπικά ποτέ δεν αισθάνθηκα έλλειψη πλούτου σ’ αυτόν τον τομέα, σε βιβλία που αγάπησα, όπως τα έργα του Τόλκιν που αναφέρεις. Και τολμώ να πω πως αυτό είναι ένα στοιχείο που προσπάθησα να εισάγω στο έργο μου.
Τι σε ενέπνευσε για τον κόσμο της «Εποχής των Θρύλων»;
Ήταν ένα ποίημα που είχε γράψει η Κατερίνα, (η γυναίκα μου). Το Women of the Lake, που ήταν επίσης βασισμένο στους θρύλους των Αγράφων. Από κει ξεπήδησε η πρώτη ιδέα. Και γι’ αυτό ο πρώτος θρύλος που διαβάζει ο αναγνώστης στο βιβλίο είναι ο θρύλος των Γυναικών της Λίμνης.
Ποιες είναι οι δυσκολίες αλλά και οι αρετές της δημιουργίας ενός νέου κόσμου;
Οι δυσκολίες και οι αρετές της δημιουργίας ενός νέου κόσμου είναι βασικά το ίδιο και το αυτό: να χτίσεις έναν κόσμο από το μηδέν, που όσο συναρπαστικό ακούγεται, άλλο τόσο ακατόρθωτο σου φαίνεται στην αρχή για πρακτικούς αλλά και ειδικούς λόγους, όπως για παράδειγμα το γεγονός πως το στήσιμο του κόσμου απομυζά χρόνο και φαιά ουσία, με αποτέλεσμα να αποσυνδέεσαι συχνά πυκνά από το ξετύλιγμα της βασικής ιστορίας. Ξεκινώντας από τα βασικά, έχουμε και λέμε: θα πρέπει να επιληφθείς της οργάνωσης των γεωχωρικών δεδομένων και των γεωλογικών στοιχείων, να αναλογιστείς για τυχόν θρησκευτικά ή πολιτικά μορφώματα, να καταγράψεις τις γλώσσες, να οργανώσεις με βασικές δομές τη γενική Ιστορία, να αναλύσεις τους συσχετισμούς, τις αλληλεπιδράσεις αλλά και τα θέματα συνάφειας-συνέπειας που αναπόφευκτα θα συναντήσεις γράφοντας. Όμως, όσο αντικρίζεις το δημιούργημά σου να εξελίσσεται, δένεσαι μαζί του, με αποτέλεσμα στο μυαλό σου να αποκτά ως κόσμος αληθινή βαρύτητα, εντείνοντας την αίσθηση συνεκτικότητας, αληθοφάνειας και συνοχής που αναπόφευκτα εγείρεται μέσα σου, γεγονός που σε βοηθά τελικά να δώσεις μια πειστική ιστορία που αντικατοπτρίζει συναισθήματα αληθινά, μέσω των οποίων ο αναγνώστης δύναται να ταυτιστεί.
Ταυτίζεσαι με τους χαρακτήρες σου;
Αναμφίβολα, με όλους, ακόμα και με εκείνους που καθοδηγούνται από σκοτεινά κίνητρα. Γράφοντας, αναπόφευκτα υιοθετείς τη δική τους οπτική γωνία. Αν δεν το κάνεις με διεισδυτικότητα και τιμιότητα, χάνουν σε βαθύτητα και το έργο βλάπτεται.
Πότε μπορούμε να περιμένουμε τα επόμενα βιβλία της «Εποχής των Θρύλων»;
Σύντομα ελπίζω. Την τρέχουσα περίοδο ολοκληρώνω την αναθεώρηση του 3ου μέρους, οπότε στη συνέχεια θα μπορώ απερίσπαστος να αφοσιωθώ στην τελική επιμέλεια του 2ου μέρους.
Ως πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, τι συμβουλές θα ήθελες να δώσεις σε όσους ξεκινούν να εντρυφούν στη συγγραφή;
Δυο πράγματα μονάχα. Να διαβάζουν όσο πιο πολλά βιβλία γίνεται, βιβλία που ανταποκρίνονται στα γούστα τους, και να διορθώνουν τα κείμενα που γράφουν, ξανά και ξανά και ξανά.
Σε ευχαριστούμε πολύ!
Εγώ σας ευχαριστώ! Συνεχίστε την εξαιρετική δουλειά που κάνετε! Ο χώρος έχει ανάγκη από δραστήριους δημιουργούς σαν κι εσάς, νέους που έχουν τη δυναμική και το ταλέντο να προσελκύσουν όλο και περισσότερους αναγνώστες.
Το βιβλίο “Η Εποχή των Θρύλων: Κόκκινη Αυγή” κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.
Tags: books , Epic Fantasy , fantasy , Interview , Tolkien , weird , αλλόκοτο , άνθρωποι , βιβλία , Βιβλία Φαντασίας , βιβλίο , Εκδόσεις Πηγή , Επική φαντασία , Η Εποχή των Θρύλων , Συγγραφέας , Συνέντευξη , Τόλκιν , φαντασία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.