Ο Γιώργος Γιώτσας είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους και αγαπητούς συγγραφείς του ελληνικού φανταστικού και του τρόμου. Τον γνώρισα συγγραφικά μέσα από το μυθιστόρημά του με τίτλο “Εκ Νεκρών», το οποίο με ενθουσίασε τόσο με τη μεταφυσική του πλοκή αλλά και τη λογοτεχνική του ποιότητα. Με το επόμενό του μυθιστόρημα, με τίτλο “Το Κουτί”, να κυκλοφορεί σύντομα από τις εκδόσεις Bell, είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε μαζί του για την συγγραφή, τη λογοτεχνία, τη συνάντησή του με το Stephen King, αλλά και για το επόμενο συγγραφικό του πόνημα. Ιδιαίτερα ευδιάθετος, πρόσχαρος και ανθρώπινος, ο Γιώργος Γιώτσας είναι ένας εξαίρετος συγγραφέας που αξίζει να τον αναζητήσετε.
Καλησπέρα Γιώργο! Σε ευχαριστούμε πολύ που μας παραχωρείς αυτή τη συνέντευξη.
Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Επίσης, το έχω πει κατ’ ιδίαν, μου δίνεται η ευκαιρία να το γράψω και εδώ, συγχαρητήρια για την εξαιρετική σας δουλειά στο The Weird Side Daily! Είμαι αναγνώστης.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την συγγραφή;
Η συγγραφή ήρθε ακάλεστη στη ζωή μου. Εγώ απλά συμφώνησα. Συνεχίζω γιατί πλέον έχει γίνει η ζωή μου. Υπάρχει ένα υπέροχο τραγούδι των R.E.M όπου μας διηγούνται την ιστορία ενός ποταμιού, τόσο μολυσμένου που στο τέλος τυλίγεται στις φλόγες. Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, είμαστε σε μια βάρκα μέσα σε αυτό το ποτάμι. Τα βιβλία αποτελούν και αυτά το οξυγόνο μας.
Εμπνέεσαι συχνά από γεγονότα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά σου;
Ναι. Η αλήθεια είναι ότι έχω πάντα ένα μπλοκάκι μαζί μου. Το αφήνω συνήθως δίπλα από το κρεβάτι μου όταν είμαι σπίτι. Καθώς κλείνω τα μάτια για να κοιμηθώ, τότε είναι που έρχονται συνήθως οι ιδέες και -με έναν νυσταγμένο ενθουσιασμό- τα ανοίγω ξανά και τις γράφω• κοιμάμαι μετά με αυτές.
Είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις από κοντά τον ίδιο τον βασιλιά του τρόμου, τον Stephen King. Πώς βίωσες αυτή τη συνάντηση και κατά πόσο θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει συγγραφικά ο βασιλιάς;
Τα βιβλία του Stephen King, και ιδιαίτερα “Ο Μαύρος Πύργος” (εκδ. Bell) (όλη η σειρά) με συντρόφευσαν σε μια πολύ ιδιαίτερη στροφή της ζωής μου, γεμάτη δυσκολίες. Μου προσέφεραν φαντασία και καταφύγιο. Εκείνες τις άγρυπνες νύχτες που διάβαζα για τον Ρόναλντ τον πιστολέρο και την αναζήτηση του Μαύρου Πύργου, δεν πίστευα ότι θα συναντούσα τον ίδιο το Stephen King και θα μιλούσαμε για τόση ώρα, πως θα με συμβούλευε, θα με ρωτούσε διάφορα πράγματα και (the horror!) θα μου έλεγε “Σε ευχαριστώ!” τόσο ζεστά! Αλλά ήταν κάτι το μοναδικό. Για αυτό και έγινε ολοσέλιδο αργότερα στο περιοδικό Esquire -για τον τρόπο που προέκυψε και εν τέλει έγινε πραγματικότητα η συνάντηση αυτή.
Προφανώς και με έχει επηρεάσει η γραφή του και πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένας συγγραφέας φανταστικού και τρόμου στην Ελλάδα (να μην γράψω παγκοσμίως) που δεν έχει επηρεαστεί, σε κάποιο επίπεδο.
Προσωπικά, με επηρεάζει κάθε βιβλίο που διαβάζω και εμπλουτίζει την γραφή που αναβλύζει από μέσα μου. Ευτυχώς, έχω διαβάσει πολλά βιβλία, από πολλούς διαφορετικούς συγγραφείς.
Στον πρόλογο του πρώτου σου μυθιστορήματος με τίτλο «Εκ Νεκρών», χαρακτηρίζεις το βιβλίο σου ως «πανκ ροκ». Ποιο ρόλο παίζει η μουσική στη ζωή σου και, πιο συγκεκριμένα, στη συγγραφή;
Η μουσική είναι ζωή. Έτσι είναι! Σε κάθε βιβλίο μου υπάρχουν τραγούδια και μουσικές αναφορές. Κάποιες φορές με βοηθάει όταν γράφω, κάποιες φορές στη συγγραφή προτιμώ τη σιωπή, αλλά πάντα έχω την μουσική στην καθημερινότητα μου. Και ευτυχώς για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, τραγουδάω μόνο στο μπάνιο.
Στο μυθιστόρημά «Εκ Νεκρών» βλέπουμε αρκετές, σπαραχτικές ενίοτε, ανθρώπινες ιστορίες. Είναι αυτή η μίξη του ρεαλιστικού με το υπερφυσικό στοιχείο που οδηγεί ένα μυθιστόρημα τρόμου στην επιτυχία;
Χαίρομαι που από όλα τα βιβλία, αναφέρεσαι στο “Εκ Νεκρών”. Η γραφή μου ακόμα δεν έχει ωριμάσει εκεί (αν και εκδόθηκε δεύτερο στη σειρά, είναι το πρώτο βιβλίο που έχω γράψει ποτέ) αλλά είναι ένα βιβλίο ειλικρινές, “πανκ ροκ” όπως αναφέραμε ήδη. Προσωπικά είναι ένα πολύ αγαπημένο βιβλίο, το οποίο αποτέλεσε σταθμό για εμένα ως συγγραφέα, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, καθώς σηματοδότησε την έναρξη της επιτυχημένης μας συνεργασίας με τις εκδόσεις Λυκόφως που με εμπιστεύτηκαν και ανέλαβαν την έκδοση του οι ίδιοι. Από εκεί και ύστερα, με έμπνευση και σκληρή δουλειά, τα υπόλοιπα όπως λέμε, πήραν το δρόμο τους. (“Κάτω από το Κρεβάτι” στα 10 κορυφαία βιβλία του είδους στα βραβεία Public, “Εκείνοι που επιστρέφουν” με την εξαιρετική Αγνή Σιούλα, “Βρόχος” μαζί με τον Graham Masterton και μια αφρόκρεμα ελλήνων συγγραφέων και φυσικά φέτος με “Το Κουτί” από τις εκδόσεις Bell).
Για να απαντήσω όμως απευθείας και στην ερώτηση σου (συγνώμη, όταν γράφω ξεχνιέμαι πολλές φορές και δεν σταματώ να γράφω) (γέλια). Το έχω παραθέσει ξανά, θα το κάνω και τώρα. Όπως είχε πει και ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: “Τα μυθιστορήματα δεν είναι καθρέπτες της ζωής, τα μυθιστορήματα δεν μας εξηγούν τη ζωή, ούτε συνιστούν οδηγίες για τη ζωή. Τα μυθιστορήματα είτε είναι η ίδια η ζωή, είτε δεν είναι τίποτα”. Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, γιατί γράφεις (για) την ίδια τη ζωή, οπότε ο αναγνώστης θα λάβει αυτό που θα αφουγκραστεί. Και οι κοινωνικές προεκτάσεις, οι ίδιες οι “σπαρακτικές ανθρώπινες ιστορίες” όπως πολύ ωραία γράφεις, είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας.
Ο συνδυασμός ρεαλιστικού και υπερφυσικού στοιχείου, όταν γίνεται σωστά, απογειώνει ένα βιβλίο τρόμου, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, όλα προέρχονται από το φόβο, για όποιο είδος βιβλίου και αν μιλάμε. Ο φόβος ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας – είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα. Aρχέγονο, βαθιά ριζωμένο σε κάθε άνθρωπο. Η ίδια η ζωή με οδηγεί να γράφω για καθημερινά φαινόμενα λόγω των όσων ζούμε σε κάθε βαθμίδα της ζωής και της κοινωνίας μας. Από την πρόσφατη κρίση, μέχρι τις κάθε είδους διακρίσεις και τις κάθε είδους κοινωνικές επινοήσεις που μας έχουν επιβάλει, όλα αυτά τρέφουν ένα φόβο και ένα άγχος που διατηρείται εντέχνως από τα μίντια. Ο φόβος λοιπόν, είναι κάτι που έχουμε μέσα μας και δεν είναι σε κάθε περίπτωση κακό. Οι ταινίες και τα βιβλία τρόμου μας συναρπάζουν γιατί ο φόβος εξιτάρει.
Η συγγραφική σου δουλειά έχει αγκαλιαστεί από το αναγνωστικό κοινό. Πώς βιώνεις αυτή τη θερμή ανταπόκριση του κόσμου;
Είναι κάτι έντονο, το βιώνω τόσο στα social media, όσο και από κοντά, στις παρουσιάσεις και είναι μια αμφίδρομη σχέση με τους ανθρώπους που αγαπάνε τα βιβλία. Είμαι ευγνώμων για αυτό.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το στοιχείο που σε ελκύει περισσότερο στο είδος του φανταστικού;
Το πόσο αλληγορικό μπορεί να γίνει ένα βιβλίο φανταστικού. Σίγουρα ταξιδεύω με ένα “καθαρό” βιβλίο φαντασίας και τρόμου όπως εκείνα του Λόβφκραφτ και νιώθω τον τρόμο και το υπερφυσικό σε εκείνα του Πόε, ή απλά μου αρέσει να χάνομαι στην φαντασία που έχουν τα βιβλία του Κινγκ, αλλά ο κοινωνικός σχολιασμός που γίνεται υπό τον μανδύα της φαντασίας, σε βιβλία όπως εκείνα της Ούρσουλα Λε Γκεν για παράδειγμα, είναι κάτι το συγκλονιστικό.
Τα τέσσερα προηγούμενα βιβλία του Γιώργου Γιώτσα στα οποία έρχεται να προστεθεί «Το Κουτί» (το «Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά» έχει εξαντληθεί από τον εκδότη).
Είσαι ένας από τους συγγραφείς που έχεις συμβάλει με την ποιότητα των έργων σου, στην άνοδο της λογοτεχνίας του φανταστικού-τρόμου στη χώρα μας. Γιατί θεωρείς ότι υπάρχει αυτή η προκατάληψη απέναντι στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος;
Ευχαριστώ ειλικρινά για τα καλά λόγια. Με τιμάει αυτό, γιατί το είδος του φανταστικού το λατρεύω ως αναγνώστης και προσπαθώ να το υπηρετώ σωστά ως συγγραφέας. Δυστυχώς στην Ελλάδα, μέχρι και πρόσφατα σχετικά, το είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού (πόσο μάλλον του τρόμου) θεωρείτο “παραλογοτεχνία”. Για να κάνουμε και χιούμορ, όπως έχω ξαναπεί, σε έβλεπαν στο δρόμο και αν έγραφες φανταστικό / τρόμο άλλαζαν πεζοδρόμιο, κουνώντας το κεφάλι. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί συγγραφείς παλαιότερα (αλλά ακόμα και σήμερα) έγραφαν και γράφουν με ψευδώνυμο υπό το φόβο της αντιμετώπισης στη δουλειά ή στην οικογένεια. Η αντιμετώπιση αυτή έχει να κάνει με την εκπαίδευση και κυρίως με την προκατάληψη. Είναι μεγάλη χαρά λοιπόν, που η λογοτεχνία του φανταστικού έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα είδη των αναγνωστών, από ένα αξιοπρόσεκτο κοινό! Υπήρχαν και υπάρχουν σπουδαίες πέννες και χαίρομαι που βλέπω σύγχρονες φωνές που προσπαθούν να στηρίξουν το είδος -και γιατί όχι;- να το απογειώσουν. Για εκείνους που θεωρούσαν το είδος τότε και για τους λίγους που το θεωρούν ακόμα, “παραλογοτεχνία”, θα τους πρότεινα να διαβάσουν τη “Φόνισσα” του Παπαδιαμάντη. Τρόμος. Γιατί ο τρόμος έχει πολλά είδη, με βασικό άξονα το Κακό. Και όχι μόνο: Το ποίημα “Του Νεκρού Αδερφού”, ο “Βρικόλακας Θανάσης Βάγιας” του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη -και τα αναφέρω μόνο ενδεικτικά. Από την πλούσια ελληνική παράδοση μέχρι τον εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά (με την ιστορία φαντασίας “Tο όνειρο της Μαρίας”) έχουμε εξαιρετικές ιστορίες φαντασίας και τρόμου. Οι σύγχρονες πέννες, προσπαθούμε να φανούμε αντάξιοι στην τεράστια αυτή κληρονομιά και να εμπλουτίσουμε το είδος, υπηρετώντας πάντα την Μούσα.
Φέτος αναμένουμε το επόμενο σου μυθιστόρημα, με τίτλο «Το Κουτί», που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Bell. Τι πρέπει να αναμένουμε από αυτό το βιβλίο;
Πολλοί αναγνώστες γράφουν ότι ανυπομονούν! Είναι αμοιβαίο. Ανυπομονώ μαζί τους. Γράφω με συνέπεια από το 2011, σε μια διαδρομή όπου τα βιβλία του φανταστικού (προσωπικά και ανθολογίες) γνώρισαν επιτυχία και (το κυριότερο για εμένα) την αγάπη των αναγνωστών. Για πρώτη φορά, θα μοιραστούμε ένα βιβλίο που δεν ανήκει στο φανταστικό το οποίο αγαπώ και υπηρετώ με τόσο πάθος. Με “Το Κουτί” θα γνωρίσουμε κάτι διαφορετικό. Εξίσου έντονο όμως. Ίσως ακόμα περισσότερο. Το νέο αυτό βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Bell στις 20 Μαρτίου -μέχρι τότε, παραθέτω την περίληψη του βιβλίου, από το www.bell.gr :
Στις 20 Μαρτίου υποδεχόμαστε τον Γιώργο Γιώτσα με ένα μυθιστόρημα για τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές πλευρές των ανθρώπων. Το Κουτί είναι η συγκλονιστική ιστορία μιας μαθήτριας του λυκείου. Μέλος μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, με δύο γονείς που δείχνουν αδιάφοροι και επικίνδυνοι, όλη η αγάπη και η φροντίδα της Ζένιας πηγαίνει στον μικρό της αδερφό Νικόλα, που την έχει ανάγκη. Σύντομα, η κοπέλα θα έρθει αντιμέτωπη με το ρατσισμό, το μπούλινγκ, αλλά και τους προσωπικούς της δαίμονες. Και όταν η ζωή της πάρει μια άσχημη και απροσδόκητη τροπή, ο εφηβικός θυμός θα εξαπλωθεί μέσα της όπως το μελάνι εξαπλώνεται στο καθαρό νερό…
Σε ευχαριστούμε πολύ!
Ευχαριστώ ειλικρινά. Καλή χρονιά με υγεία σε όλους και εύχομαι το 2020 να είναι μια χρονιά, γεμάτη βιβλία που θα μιλήσουν στην καρδιά μας.
Tags: Bell , horror , Interview , king , Stephen King , weird , αλλόκοτο , άνθρωποι , βιβλία , βιβλία τρόμου , Βιβλία Φαντασίας , βιβλίο , Γιώργος Γιώτσας Συγγραφέας , Γιώργος Γιώτσας Συνέντευξη , Γιώργος Γιώτσας Το Κουτί , Εκ νεκρών , Εκ νεκρών Γιώτσας , Εκδόσεις Bell , Εκείνοι που Επιστρέφουν , Εκείνοι που Επιστρέφουν Γιώργος Γιώτσας , Κάτω από το κρεβάτι , Κάτω από το κρεβάτι Γιώργος Γιώτσας , Λογοτεχνία , λογοτεχνία Τρόμου , Λογοτεχνία Φανταστικού , Συγγραφέας , συγγραφή , Συνέντευξη , το κουτί , Το Κουτί Bell , Το Κουτί Γιώτσας , φαντασία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.