Συνέντευξη με τον Συγγραφέα Γιώργο Γιαλούρη

Γεια σου Γιώργο! Χαιρόμαστε πολύ που σε φιλοξενούμε στη σελίδα μας! Πες μας μερικά πράγματα για σένα. Ξεκινάμε λοιπόν από την πιο δύσκολη ερώτηση! Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου, γι’ αυτό και δεν τοποθετώ τον εαυτό μου μέσα στις ιστορίες μου. Ένα βιβλίο πρέπει να φεύγει από εσένα, ν΄ αποκτά τη […]

13 Ιανουαρίου 2019

Γεια σου Γιώργο! Χαιρόμαστε πολύ που σε φιλοξενούμε στη σελίδα μας!
Πες μας μερικά πράγματα για σένα.

Ξεκινάμε λοιπόν από την πιο δύσκολη ερώτηση! Δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου, γι’ αυτό και δεν τοποθετώ τον εαυτό μου μέσα στις ιστορίες μου. Ένα βιβλίο πρέπει να φεύγει από εσένα, ν΄ αποκτά τη δική του υπόσταση, αλλιώς πέφτει κάτω, δεν μπορεί ν’ αντέξει ούτε το ίδιο του το βάρος. Ας περιοριστώ λοιπόν να πω ότι μου αρέσει η ανάγνωση, το περπάτημα στο βουνό, τα μαθηματικά και τα μελομακάρονα.

Πότε ξεκίνησες τη συγγραφή;

Άρχισα να γράφω συστηματικά το 2011. Είχα αρχίσει να αφουγκράζομαι κάτι μέσα μου πολύ νωρίτερα, μία αγωνία που δεν μπορούσα ακόμη να την ανιχνεύσω. Με εργαλεία την αγάπη μου για το βιβλίο και το προσωπικό μου αισθητήριο έστρεψα τη ματιά μου εντός μου στην προσπάθειά μου να την εξηγήσω. Ίσως τα πρώτα σπέρματα πρέπει να αναζητηθούν εκεί.

Τι είναι αυτό που σε εμπνέει για να γράψεις κάτι;

Βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι τα ερεθίσματα ποικίλουν. Τα ανακαλύπτεις όσο πορεύεσαι μέσα στον κόσμο, όσο συνδιαλέγεσαι μαζί του. Ανοίγουν οι πόροι σου και αποκαλύπτονται μπροστά σου έννοιες, αρμονικά ενταγμένες στο ορατό σου πεδίο, οι οποίες σε καλούν να τους προσδώσεις μία νέα σημασία. Για παράδειγμα δεν θα περίμενα ποτέ όταν ξεκινούσα ότι μία συνάθροιση λέξεων, ένας τίτλος χωρίς τίποτα από κάτω του, χωρίς να κουβαλά το βάρος της σύνοψης μίας ιστορίας, θα μπορούσε να περιέχει ένα φορτίο, ικανό να ξεδιπλωθεί σε ένα ολοκληρωμένο διήγημα. Είναι μία άσκηση η οποία με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ξένοι συγγραφείς;

Robert Musil, Thomas Mann, Samuel Beckett, Lazlo Krasznahorkai.

Graphic Design: Γιάννης Nelson Σμυρναίος

Πότε έγραψες το πρώτο σου βιβλίο;

Το 2013 εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο, μία μικρή συλλογή από διηγήματα επιστημονικής φαντασίας που έγραψα στη διάρκεια εκείνου του χρόνου. Ήταν το πρώτο μου άνοιγμα στο αναγνωστικό κοινό.

Πόσα βιβλία και διηγήματα έχεις εκδώσει;

Από τις Συμπαντικές διαδρομές τα διηγήματα «Η Πτώση» και «Ο Πίνακας» στις ανθολογίες Θρύλοι του Σύμπαντος ΙΙ και IV αντίστοιχα.
Τα βραβευμένα διηγήματα «Δύο ώρες σε μία στιγμή» και «Εκείνοι» στις ανθολογίες «Sci-fi διαγωνισμός 01» και «Απειλή» από τις εκδόσεις Ανάτυπο.
Επίσης τα δύο μου βιβλία «Νασέν» από τις εκδόσεις Andy’s Publishers και «Little Girl Blue» από τις εκδόσεις Λυκόφως.

Πες μας λίγα λόγια για τα βιβλία/διηγήματά σου.

Τα δύο πρώτα μου βιβλία κινούνται στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας. To “Little Girl Blue” είναι μία περιπέτεια στο διάστημα, το ταξίδι μιας κοπέλας για να βρει τον πατέρα της, η σύγκρουσή της με υπέρτερες, φαινομενικά ανίκητες δυνάμεις. Όμως αυτό που καθιστά κάτι ανίκητο δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τη δική μας συναίνεση, δεν είναι έτσι;
Η ηρωίδα του βιβλίου δεν το βάζει κάτω, αγνοεί τον κίνδυνο και συμπαρασύρει όλους γύρω της σε μια τροχιά σύγκρουσης.
Το τρίτο μου βιβλίο που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Λυκόφως, σηματοδοτεί την απομάκρυνσή μου από την επιστημονική φαντασία. To sci-fi με τροφοδότησε με πολλά στοιχεία τα οποία συνεχίζω να αξιοποιώ, συνεχίζω να φλερτάρω με το είδος σε κάποια διηγήματα, όμως έχω ανακαλύψει μέσα μου το ίχνος ενός μονοπατιού το οποίο έχω αποφασίσει να εξερευνήσω. Έχω βάλει το σακίδιο στον ώμο και χωρίς βιασύνη ακολουθώ τη γραμμή του, διανυκτερεύω στα σκοτάδια του, σηκώνομαι το πρωί με το πρώτο φως και παρατηρώ το πρωινό πούσι που μαζεύεται ατάραχο στη ρίζα του βουνού. Αφήνω τον εαυτό μου να τον κατευθύνει η ανάσα του και συνεχίζω, μία μέρα τη φορά.

Graphic Design: Γιάννης Nelson Σμυρναίος

Γράφεις κάτι αυτόν τον καιρό;

Αυτός ο εσωτερικός κραδασμός δεν έχει σιγήσει μέσα μου, οπότε ναι, βρίσκομαι συνεχώς σε μία διαδικασία συγγραφής. Η συγγραφή δεν είναι μόνο ο χρόνος που αφιερώνουμε πάνω στο πληκτρολόγιο ή στο χαρτί, είναι και οι ζυμώσεις που συμβαίνουν μέσα μας, το βάσανο της λέξης, οι συνδέσεις, η αφήγηση της επόμενης σκηνής, το μουρμουρητό των χαρακτήρων, η εσωτερική ροή των γεγονότων. Όλα βρίσκονται μέσα σε μία διαρκή κίνηση στο μυαλό του συγγραφέα τα οποία δεν ξεφεύγουν της προσοχής του ακόμη και αν έχει μέρες να γράψει.

Θα ήθελες να μας πεις μερικές συμβουλές για τη συγγραφή;

Όχι! Η συμβουλή έχει κάτι βαθιά ναρκισσιστικό μέσα της και συνήθως προέρχεται από μία ανάγκη να εκλογικεύσουμε τις επιλογές μας, δεν βρίσκετε; Εύκολα θα μπορούσε να πει κανείς: να γράφετε συνεχώς, να μην φοβάστε την κριτική, ακόμη και την αρνητική, μπλα μπλα μπλα… χίλια δυο που ακούμε τριγύρω μας. Είναι ένα προσωπικό ταξίδι η συγγραφή και μόνο ως τέτοιο έχει την αξία του πέρα από οποιεσδήποτε ψευδαισθήσεις μεγαλείου ή καταξίωσης. Να αρθρώσεις έναν λόγο, να χτίσεις την προσωπική σου λαλιά, τις δικές σου γέφυρες με τον κόσμο. Ένα εργαλείο εξήγησης και κατανόησης του κόσμου είναι η συγγραφή, όπως άλλωστε κάθε μορφή τέχνης.

Tags: Author , book , books , fantasy , Interview , scifi , stories , writer , βιβλία , βιβλίο , ιστορίες , Συγγραφέας , Συνέντευξη , φαντασία

Μάγδα Ασημακοπούλου

Δημοσιεύτηκε 13 Ιανουαρίου, 2019

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.