Κράτα τα Μάτια σου Κλειστά

Ανασηκώθηκε απότομα τρομαγμένος. Ο ιδρώτας έτρεχε από τα μαλλιά του και αυλάκωνε τα μάγουλά του. Ανάσαινε λαχανιασμένος. Έστρεψε το κεφάλι του προς το παράθυρο. Έξω είχε ξημερώσει. Οι ακτίνες του ήλιου έμπαιναν από τις γρίλιες και δημιουργούσαν μικροσκοπικά μονοπάτια στο πάτωμα του δωματίου του. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, πετάχτηκε όρθιος και άνοιξε με δύναμη το παντζούρι. Ο ήλιος που μπήκε απότομα μέσα τον τύφλωσε κι αναγκάστηκε να καλύψει τα μάτια με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο τραβούσε απότομα την κουρτίνα. Στη συνέχεια κάθισε στην άκρη του κρεβατιού του κι έκρυψε το πρόσωπό του στα χέρια του. Οι εικόνες από το όνειρο που έβλεπε το προηγούμενο βράδυ ήταν ακόμα ζωντανές. Ήταν η πέμπτη φορά στη σειρά που ονειρευόταν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Εκείνος να κοιμάται γυρισμένος στο πλάι, και ξαφνικά να ξυπνάει απότομα από μια γυναικεία φωνή που ψιθύριζε το όνομά του. Την ένιωθε να στέκεται ακριβώς δίπλα του, να τον κοιτάζει έντονα και να τον προκαλεί να ανοίξει τα μάτια του για να την δει. Εκείνος πάγωνε στη θέση του κι έκλεινε τα μάτια του όσο πιο σφιχτά μπορούσε. Και τότε εκείνη έσκυβε από πάνω του και ούρλιαζε μέσα στο αυτί του. Ούρλιαζε και του έλεγε ότι δεν θα σταματήσει μέχρι να κάνει αυτό που του ζητούσε. Του έλεγε ότι θα έρχεται κάθε βράδυ στο όνειρό του και θα τον προκαλεί να την κοιτάξει. Και η φωνή της ήταν τόσο ανατριχιαστική, δεν έμοιαζε ανθρώπινη. Τινάχτηκε απότομα λες και το όνειρο ζωντάνεψε και πάλι μπροστά του κι έτριψε τα μάτια του που τον πονούσαν. Θα πρέπει ασυναίσθητα να τα έσφιγγε μέσα στον ύπνο του επηρεασμένος από το όνειρο που έβλεπε.

Εκείνη τη στιγμή, χτύπησε το ξυπνητήρι για να του θυμίσει ότι είχε έρθει η ώρα να πάει στη δουλειά. Λογικό, αφού είχε ήδη ξυπνήσει αρκετά νωρίτερα από ότι έπρεπε. Ντύθηκε βιαστικά, κι αφού έριξε μια ματιά προς το κομοδίνο και τις φωτογραφίες που είχε πάνω του, κατέβηκε δυο δυο τα σκαλοπάτια και βγήκε έξω κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω του.

Μόλις έσβησε ο ήχος του αυτοκινήτου του, εκείνη ξεπρόβαλε κάτω από το κρεβάτι του. Σιχαινόταν τον ήλιο. Το σώμα της ήταν γεμάτο με πληγές στα σημεία που την ακουμπούσαν οι ακτίνες του. Τα μακριά μαύρα μαλλιά της έκρυβαν το πρόσωπό της και σκέπαζαν το γυμνό της κορμί. Άπλωσε τα χέρια της μπροστά στο πάτωμα και ανοίγοντας τα μακριά της δάχτυλα με τα γαμψά νύχια, σύρθηκε προς την άλλη άκρη του δωματίου, κουνώντας ακανόνιστα τα άκρα της, που έμοιαζαν σαν να ήταν ενωμένα με κλωστές. Μόλις έφτασε στον απέναντι τοίχο, γραπώθηκε από τις άκρες του ξύλινου κομοδίνου και ανασηκώθηκε με κόπο. Στήριξε το βάρος της στην επιφάνειά του και στάθηκε μπροστά στις φωτογραφίες με τις οποίες ήταν στολισμένο. Πίσω από την κουρτίνα των πυκνών μαλλιών της, κοίταξε τον άλλοτε χαρούμενο και ζωηρό εαυτό της να της χαμογελάει μέσα από την κορνίζα. Δίπλα της, ήταν ακουμπισμένο ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Αυτό που άφηνε εκείνος κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί από σεβασμό και αγάπη στη μνήμη της. Τα γεμάτα ζωή μάτια της με το σπινθηροβόλο βλέμμα την κοιτούσαν με νόημα. Και τότε, στην αντανάκλαση του γυαλιού, είδε την εικόνα που είχε σήμερα. Είδε την αντίθεση ανάμεσα στο ζωντανό κορίτσι που ήταν τότε, και στο νεκρό πλάσμα που είχε καταντήσει τώρα. Έβγαλε μια δυνατή κραυγή απελπισίας και σωριάστηκε στο πάτωμα. Άρχισε να σέρνεται όπως και πριν, μέχρι να φτάσει στην ντουλάπα. Άνοιξε την πόρτα και γλίστρησε μέσα, μέχρι που έγινε ένα με τις σκιές. Όχι, δεν θα τον άφηνε να την ξεχάσει ποτέ. Δεν θα ξεμπέρδευε μόνο με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Ήταν σίγουρη ότι θα τα κατάφερνε πολύ σύντομα. Ένα από τα επόμενα βράδια θα τον έκανε να ανοίξει τα μάτια του πριν ξημερώσει και να την κοιτάξει. Και τότε θα τον φυλάκιζε για πάντα μέσα στον κόσμο της. Χώθηκε ακόμα πιο μέσα στην ντουλάπα και περίμενε να σκοτεινιάσει για να κρυφτεί και πάλι κάτω από το κρεβάτι.

Tags: Flash-fiction , horror , weird , αλλόκοτο , εφιάλτης , ιστορία , όνειρο , Παράξενο , Σκιά , τριαντάφυλλα , τρόμος , Φάντασμα , Φαντάσματα , Φόβος