Η λέξη δαίμονας είναι γνωστή σε όλους μας. Δυστυχώς όμως, δεν χρησιμοποιείται μονάχα για να περιγράψει με μεταφορικό τρόπο τους προσωπικούς δαίμονες που ο καθένας κρύβει μέσα του.
Οι δαίμονες έχουν αναφερθεί σε αποκρυφιστικά βιβλία, ποικίλες θρησκείες ανά τον κόσμο αλλά και μέσα από έρευνες σύγχρονων ψυχολόγων. Όμως κατά την αρχαιότητα, η λέξη ”δαίμων” είχε τελείως διαφορετική σημασία, διότι όπως όλοι γνωρίζουμε οι αρχαίοι Έλληνες δεν πίστευαν στην ύπαρξη του διαβόλου. Χρησιμοποιώντας αυτήν την λέξη, εννοούσαν το ανθρώπινο πνεύμα ή την θεϊκή δύναμη. Εκεί οφείλεται και η φράση ‘’κατά τον δαίμονα ευατού’’ που αναγράφεται στον τάφο του αξέχαστου Τζιμ Μόρισον, αφού δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι κάποιος πράττει κατά συνείδηση.
Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων μέχρι σήμερα, η λέξη αυτή έχει αποκτήσει μία αύρα απόκοσμη για τον ανθρώπινο νου. Και αυτό γιατί αντιπροσωπεύει κάθε κακόβουλη οντότητα η οποία έχει ως στόχο της να προσκολληθεί σε ένα άλλο, ανθρώπινο ον με σκοπό την ολοκληρωτική κατοχή του σώματος, της ψυχής μέχρι και την αφαίρεση της ζωής του. Ο χριστιανισμός, ονομάζει αυτήν την κατάσταση “δαιμονισμό“, θεωρώντας τον εξορκισμό μοναδική λύση προκειμένου ο δαίμονας να αποδιωχθεί ξανά στην κόλαση, μια τελετουργία η οποία κατά τα παλαιότερα χρόνια που εφαρμοζόταν δεν πετύχαινε πάντοτε ή το ίδιο εύκολα. Πρόκειται για μια ανατριχιαστική τακτική, η οποία ουκ ολίγες φορές έχει καταλήξει σε θάνατο των “δαιμονισμένων”.
Παραπάνω, αναφέρθηκε ότι στην Αρχαία Ελλάδα η λέξη ”δαίμων” με τον όρο που την αναγνωρίζουμε σήμερα ήταν κάτι άγνωστο. Όμως αυτό δεν ισχύει για τους Αρχαίους Αιγύπτιους, αφού κατά την εποχή τους είχαν αναγνωρίσει πολλούς δαίμονες τους οποίους ανέφεραν στα μαγικά τους έγγραφα με κόκκινο μελάνι. Μάλιστα, είχαν διαχωρίσει αυτές τις σκοτεινές υπάρξεις σε δύο ειδών κατηγορίες, σε εκείνη των “περιπλανώμενων” και εκείνη των “φυλάκων” δαιμόνων. Σύμφωνα λοιπόν με αυτούς, οι πρώτοι ήταν περισσότερο επικίνδυνοι από τους φύλακες, αφού περιδιάβαιναν στην Αίγυπτο καθοδηγούμενοι από τους Θεούς ώστε να τιμωρήσουν τους ανθρώπους για τις κακές τους πράξεις με κακοτυχία ή θάνατο. Αυτοί οι δαίμονες, σύμφωνα με τους Αιγύπτιους μπορούσαν επίσης να πλήξουν την ανθρωπότητα με συμφορές ή εφιάλτες αυτοβούλως, παρόλα αυτά ήταν δυνατόν να τους διατηρήσουν σε απόσταση με μαγικά ξόρκια. Από την άλλη, οι φύλακες αποτελούσαν ένα είδος δαιμόνων με συγκεκριμένη γεωγραφική κατοικία, την οποία δεν άλλαζαν ποτέ και φρόντιζαν να προστατεύουν. Από εκεί εξασκούσαν τις παράδοξες δυνάμεις τους τις οποίες κατάφερναν να αντιμετωπίσουν μονάχα οι σχετικοί με τον πνευματικό κόσμο κοινοί θνητοί.
Στον 21ο αίωνα όμως, οι κατηγορίες αυτές παρέμειναν στο παρελθόν, αφού την εμφάνιση τους μέσα από νέες θρησκείες και πεποιθήσεις έκαναν νέες δαιμονικές μορφές. Οι πιο αποκρουστικές από αυτές, είναι τρεις:
Η κυρία του μεσημεριού
Η κυρία του μεσημεριού, είναι η πρώτη στην λίστα μας. Προερχόμενη από την Σλαβική μυθολογία, εμφανίζεται συνήθως με την μορφή πεντάμορφης γυναίκας, η οποία κάνει αλλόκοτες ερωτήσεις στους βιοπαλαιστές αγρότες στα χωράφια. Με την πρώτη αλλαγή θέματος ή λάθος απάντησης τους κόβει το κεφάλι με δρεπάνι αλλά και ορισμένες φορές με ψαλίδι. Παρόλα αυτά, αρέσκεται αντί να σκορπά τον θάνατο δια αποκεφαλισμού να ζαλίζει τους άντρες με ηλίαση ή πρόκληση τρέλας.
Αβαδαίος
Επόμενος είναι ο Αβαδαίος ή αλλιώς Καταστροφέας, ο οποίος αναφέρεται στην βιβλική παράδοση. Αρχικά, εμφανίζεται ως σπόρος κακοτυχίας ή θανάτου, όμως με το πέρασμα των χρόνων λέγεται πως προστατεύει τον λάκκο όπου βρίσκονται οι ξεστρατισμένες ψυχές των αμαρτωλών ανθρώπων. Εξίσου αξιόλογη θεωρία, είναι αυτή που θέλει τον Αβαδαίο να κατέχει δύναμη σχεδόν ισάξια με εκείνη του Εωσφόρου.
Βελζεβούλ
Ο τελευταίος (και σε καμία περίπτωση καλύτερος) δαίμονας της μικρής μας λίστας είναι ο Βελζεβούλ, ο οποίος εντοπίζεται σε αναφορές της ορθόδοξης καθώς και της καθολικής εκκλησίας ενώ θεωρείται ο πιο μεγάλος δαίμονας μετά τον Σατανά και τον Λεβιάθαν. Ο συγκεκριμένος μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο να κάνει ένα από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα που δεν είναι άλλο από το αμάρτημα της λαιμαργίας. Τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι αναφέρεται στην λίστα των εφτά πριγκήπων του σκότους.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στην ύπαρξη αυτών των κακοπροαίρετων πνευμάτων, την ίδια στιγμή που οι ψυχολόγοι και ορισμένοι αγνωστικιστές απορρίπτουν την ύπαρξη τους. Αυτό μπορεί να πιστεύεις και εσύ. Ωστόσο τα πράγματα δεν μοιάζουν τόσο απλά, αφού καθώς διαβάζεις αυτό το άρθρο ξαφνικά παύεις να νιώθεις τόσο μόνος…
Tags: demon , terror , The Weird Side Daily , Αβαδαίος , άγνωστο , αγρότης , Αίγυπτος , αμάρτημα , αμαρτωλοί , αποκεφαλισμός , αποκρυφισμός , απόκρυφο , άρθρα , άρθρα τρόμου , άρθρα φαντασίας , άρθρο , άρθρο τρόμου , άρθρο φανταστικού , Αρχαία Αίγυπτος , Αρχαία Ελλάδα , Βελζεβούλ , βιβλία , βιβλίο , γυναίκα , δαίμονας , δαίμονες , δαιμονισμός , διάβολος , δρεπάνι , έγγραφο , εκκλησία , Ελλάδα , εξορκισμός , εφιάλτες , εφιάλτης , Εωσφόρος , ζωή , Η κυρία του μεσημεριού , ηλίαση , θάνατος , θεός , Θρύλοι , Θρύλος , κακοτυχία , κόκκινο , κόλαση , λαιμαργία , λάκκος , Λεβιάθαν , λέξη , μελάνι , μύθοι , μυθολογία , μύθος , νεκροί , νεκρός , Νους , ξόρκι , ον , οντότητα , παράδοση , πνεύμα , πνεύματα , σατανάς , σκότος , σλαβική μυθολογία , τελετουργία , τελετουργικό , Τζιμ Μόρισον , τρέλα , τρόμος , Χριστιανισμός , Χριστίνα Ατμ , χροιά , ψαλίδι , ψυχολογία , ψυχολόγος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.