Διπλή όψη, Η ολοκλήρωση, Σε άρνηση, Κατάρα, Φαύλος κύκλος, Αδιέξοδο, Όνειρα και φαντασιώσεις: αυτές είναι οι λέξεις – φράσεις που μου έρχονται στο μυαλό σκεπτόμενη τις 7 ταινίες, που θα αναλύσω παρακάτω.
Συχνά οι ταινίες που επιλέγουμε να παρακολουθήσουμε είναι βραβευμένες παραγωγές με άψογες κριτικές και σε κάθε λίστα με «ταινίες που πρέπει να δεις πριν πεθάνεις». Παρόλα αυτά ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την τέχνη είναι υποκειμενικός, και μοναδικός για τον καθένα από εμάς και πολλές φορές ταινίες που θεωρούμε πως αξίζουν πολλά, δεν φτάνουν την αναγνωρισιμότητα που θα θέλαμε να φτάσουν. Αυτή η μίνι λίστα αντιπροσωπεύει αυτού του είδους τις ταινίες, θρίλερ που, κατά τη δική μου προσωπική άποψη και προτίμηση, έχουν υποτιμηθεί από το κοινό.
Ξεκινώ με μια ταινία – masterpiece, που ίσως να είναι από τις πιο γνωστές της λίστας. Το Contratiempo ή αλλιώς The Invisible Guest ή αλλιώς Ο Αόρατος Επισκέπτης (2016), ξεκινά με τον Αντριάν Ντόρια, ένα νεαρό επιχειρηματία που, στο αποκορύφωμα της καριέρας του, ξυπνά σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου δίπλα στο νεκρό σώμα της ερωμένης του Λάουρα. Όταν τους βρίσκει η αστυνομία ανακαλύπτουν πως το δωμάτιο ήταν κλειδωμένο από μέσα και δεν υπήρχε κάποια ένδειξη παραβίασης. Παρόλο που όλα τα στοιχεία δείχνουν προς το μέρος του Άντριαν, εκείνος ισχυρίζεται πως δεν είναι ένοχος και προσλαμβάνει μια διακεκριμένη δικηγόρο για τον βοηθήσει να ξεδιαλύνει την υπόθεση. Αν κάποιους τους ξενίσει η γλώσσα (ισπανικά) ή η κάπως αργή εξέλιξή της, keep going. Όταν η μια ανατροπή θα διαδέχεται την άλλη, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι θα μείνουν άφωνοι.
Από τον «αόρατο» επισκέπτη περνάμε στον «απρόσκλητο» επισκέπτη. Η ταινία The Uninvited (2009) ήταν από τα πρώτα θρίλερ που παρακολούθησα και με έκαναν να αγαπήσω και να αναζητώ ταινίες με καλά plot twists. Η Anna επιστρέφει στο πατρικό της ύστερα από την παραμονή της σε ψυχιατρική κλινική λόγω του σοκ που υπέστη όταν μια ξαφνική πυρκαγιά στοίχισε τη ζωή της άρρωστης μητέρας της. Εκεί ξαναβρίσκει την αδερφή της Alex, το αγόρι της, τον πατέρα της, αλλά και τη νέα του ερωμένη Rachel, πρώην νοσοκόμα της μητέρας της. Η Anna παρατηρεί κάποια περίεργα σημάδια στη συμπεριφορά της γυναίκας και μαζί με την αδερφή της προσπαθούν να ανακαλύψουν τι βρίσκεται πίσω από αυτά και ποια είναι τα πραγματικά της κίνητρα. Δυνατό ψυχολογικό θρίλερ με paranormal στοιχεία, remake της κορεάτικης ταινίας A tale of two sisters (2003).
Μια μυστήρια πρόσκληση, μια ξαφνική συγκέντρωση, η αποκάλυψη ενός μυστικού. Αυτή είναι η συνταγή για θρίλερ κοντά στο στυλ της Agatha Christie. Μόνο που στη συγκεκριμένη ταινία, η υπόθεση πηγαίνει παραπέρα από το γνωστό “whodunit”. Στο The Invitation (2015), o Will προκαλείται σε ένα δείπνο μεταξύ παλαιών φίλων, όπου διοργανωτές είναι η πρώην γυναίκα του και ο τωρινός της σύζυγος. Πηγαίνοντας εκεί ήδη με υποψίες, παρακολουθεί πιο στενά δυο άτομα που είναι γνωστά μόνο στους οικοδεσπότες και άγνωστα για τους υπόλοιπους. Τι κάνουν εκεί; Γιατί είναι σημαντικό να βρίσκονται στο συγκεκριμένο δείπνο; Και γιατί όλες οι πόρτες και τα παράθυρα είναι κλειδωμένα; Ώσπου η αλήθεια σχετικά με την πρόσκληση αποκαλύπτεται. Δεν μιλάμε για μια ταινία με τρομερά ανατρεπτικό σενάριο, αλλά ο τρόπος που χτίζεται η αγωνία συνδυαστικά με το δραματικό στοιχείο είναι πολύ αξιόλογος. Η τελευταία σκηνή φέρνει στο προσκήνιο μια ακόμα πιο τρομακτική πραγματικότητα.
Πηγαίνοντας πίσω στο 1992, βρίσκουμε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες slasher ταινίες που έχουν υπάρξει. Πολύ διαφορετικό από αντίστοιχα του είδους, το Candyman παίρνει έναν αστικό μύθο και τον συνδυάζει με ψυχολογικό τρόμο και εξαιρετικό soundtrack, το οποίο σου αφήνει μια παράξενη γλυκύτητα – συμπάθεια. Ο μύθος λέει πως όποιος καλέσει τον Candyman– το πνεύμα του άντρα με γάντζο αντί για χέρι – 3 φορές μπροστά από τον καθρέφτη, εκείνος θα εμφανιστεί και θα σκοτώσει το άτομο που τον επικαλέστηκε. Αυτό συνέβη και στην Helen, τη δύσπιστη φοιτήτρια που κάνει την έρευνά της πάνω σε αυτόν, μόνο που αντί να τη σκοτώσει, τη στοιχειώνει με έναν άλλο, πιο σκοτεινό τρόπο, που κάνει τη ζωή της μέρα με τη μέρα να καταρρέει όλο και περισσότερο. Το σενάριο δίνει κάτι πολύ παραπάνω από έναν πληγωμένο κατά συρροή δολοφόνο, ενώ σαν ταινία έχει εκπληκτική σκηνοθετική, υποκριτική και στυλιστική φινέτσα.
Το Triangle είναι μια ταινία που δεν καταλαβαίνω γιατί έχει μείνει στα άγνωστα. Έτος παραγωγής 2009, κατά τη δεκαετία που αρκετοί υποστηρίζουν πως έχουν γίνει οι καλύτερες παραγωγές θρίλερ. Μια παρέα φίλων βγαίνοντας στα ανοικτά για μια ανάλαφρη, καλοκαιρινή βόλτα με γιοτ παγιδεύονται σε μια ηλεκτρική καταιγίδα, που αναστατώνει τα νερά αλλά και τους ίδιους. Εκεί που αρχίζουν να χάνουν τις ελπίδες τους προς τη σωτηρία, βλέπουν να εμφανίζεται στο βάθος ένα κρουαζιερόπλοιο, στο οποίο βιάζονται να επιβιβαστούν. Δυστυχώς από τον ένα εφιάλτη θα περάσουν στον επόμενο και θα γίνουν θύματα μιας παρανοϊκής λούπας, ενός επαναλαμβανόμενου αδιεξόδου, που θέτει ερωτήματα σχετικά με την ηθική, τις πτυχές του εαυτού μας και την αντίληψη του χρόνου. Πολλοί παρομοιάζουν αυτή την ταινία με το Ghost Ship (2002), όμως συχνά τα φαινόμενα απατούν.
Αυτή ταινία μπήκε στη λίστα για τους fans των μαύρων κωμωδιών, όπως και των comedy slasher films τύπου Scary Movie. Στο The Final Girls (2015) μια παρέα εφήβων, κατά την προβολή του cult classic Camp Bloodbath, μεταφέρονται στο 1986 και γίνονται μέρος της ταινίας. Δεν ξέρουν πως έγινε αυτή η μετάβαση στο χωροχρόνο, το μόνο που ξέρουν είναι πως δεν μπορούν να ξεφύγουν εάν δεν φτάσουν στο τέλος της ταινίας, με το κλασσικό “final girl” να νικά τον κατά συρροή δολοφόνο, που σκοτώνει όποιον και όποια κάνει σεξ. Πρωταγωνίστρια του Camp Bloodbath και original final girl είναι η μητέρα μιας από την παρέα, που στην πραγματικότητα είχε σκοτωθεί σε τροχαίο λίγα χρόνια πριν. Μια διαφορετικά απολαυστική ταινία για το είδος της, που συνδυάζει αίμα, γέλιο και επιστημονική φαντασία.
Τελευταία στη λίστα επέλεξα να προσθέσω την ταινία Heavenly Creatures (1994), που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, τη διαβόητη ιστορία του δολοφονικού διδύμου Parker – Hulme, που έλαβε χώρα το 1954 στη Ν. Ζηλανδία. Η 13χρονη Juliet Hulme μεταφέρεται στο σχολείο της Pauline Parker, με την οποία γίνονται πολύ γρήγορα φίλες και δημιουργούν έναν πολύ ιδιαίτερο δεσμό. Κάνουν τα πάντα μαζί: από το να φτιάχνουν αγάλματα από πλαστελίνη μέχρι το να δημιουργούν ιστορίες και ολόκληρους φανταστικούς κόσμους, που καταλαβαίνουν μόνο αυτές. Οι γονείς τους όμως, και ιδιαίτερα η μητέρα της Pauline, αρχίζουν να πιστεύουν πως το δέσιμο που έχουν αποκτήσει δεν είναι φυσιολογικό και αποφασίζουν να τις χωρίσουν. Τα κορίτσια, θέλοντας να παλέψουν για να μείνουν ενωμένες, σχεδιάζουν τη δολοφονία της μητέρας. Η αριστουργηματική κινηματογράφηση κάνει την ταινία να ξεχωρίζει. Επιπλέον, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η παρακολούθηση της νεαρής, προ-«Τιτανικού» φάση της Kate Winslet.
Tags: A Tale of Two Sisters , Agatha Christie , article , Camp Bloodbath , Candyman , Contratiempo , creatures , dark , death , fan , fantasy , ghost ship , Heavenly Creatures , horror , Kate Winslet , Movies , paranormal , plot twist , scary , Slasher , soundtrack , Spooky , The Final Girls , The Invitation , The Uninvited , Triangle , weird , Αδιέξοδο , αληθινά γεγονότα , αλλόκοτο , ανατρεπτικό , ανατριχίλα , αόρατος , Αστυνομία , γιοτ , δείπνο , Διπλή όψη , δολοφονία , δολοφόνος , ερωμένη , εφιάλτης , Η ολοκλήρωση , ηθική , θάνατος , θρίλερ , καταιγίδα , κατάρα , κλινική , κωμωδία , λούπα , Μαύρη Κωμωδία , μύθος , Ν. Ζηλανδία , ξενοδοχείο , Όνειρα και φαντασιώσεις , παράνοια , πνεύμα , Σε άρνηση , σενάριο , σκηνοθετική , στοίχειωμα , τρόμος , υποκριτική , Φαύλος κύκλος , Φόβος , ψυχιατρική κλινική , ψυχολογία , Ψυχολογικό Θρίλερ
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.