Ο δάσκαλος κατέβηκε από την έδρα και πλησίασε τα θρανία. Στο χέρι του κράδαινε έναν ξύλινο χάρακα.
«Ποιος θα μας πει τι συμβόλιζε ο σταυρός για τους πρώτους χριστιανούς;»
Η τάξη μύριζε μπαρούτι. Μολύβι να ‘πεφτε χάμω, θα τιναζόμασταν στον αέρα.
Χαμήλωσα το βλέμμα μου στο θρανίο. Άκουγα το δάσκαλο να βηματίζει. Ο χάρακας έπεφτε στην παλάμη του ανά δευτερόλεπτο. Ήμασταν γουρούνια. Γουρούνια για σφάξιμο. Κάποια στιγμή, ο δάσκαλος ήρθε και στάθηκε πάνω απ’ το σβέρκο μου.
«Ο Κώστας θα μας πει».
Συνέχιζα να κοιτάζω το θρανίο. Τα χέρια μου είχαν ιδρώσει. Απ’ έξω, τα αυτοκίνητα πηγαινοέρχονταν λες κι ήταν κουνούπια σε οίστρο. Άνοιξα το στόμα, μια λέξη τρέκλισε στη γλώσσα μου κι έκανε να βγει, μα στο τέλος έπεσε ξερή.
Ο χάρακας μαστίγωσε το θρανίο. Αναπήδησα.
«Ο φόβος κι ο τρόμος ήταν!» είπε ο δάσκαλος. «Αυτά συμβόλιζε ο σταυρός για τους πρώτους χριστιανούς! Πάλι αδιάβαστος ρε ζαγάρι; Τσακίσου και τράβα στην τρύπα!»
Το στομάχι μου σφίχτηκε. Ένιωσα να αιωρούμαι στο κενό. Τρύπα λέγαμε εκείνο το δωμάτιο δίπλα από την τάξη μας. Αν ήσουν άτακτος ή δεν ήξερες να πεις μάθημα, εκεί κατέληγες. Όλοι μας το τρέμαμε το δωμάτιο. Πέρσι, ένας που μπήκε, γύρισε στην τάξη με το παντελόνι μούσκεμα. Τα ‘χε κάνει πάνω του. Δεν ξαναπάτησε στο σχολείο.
Σηκώθηκα κι άνοιξα την πόρτα. Όταν έφτασα στην πόρτα του δωματίου, κοντοστάθηκα. Γιατί να μη σταθώ στο διάδρομο, σκέφτηκα. Δεν θα το καταλάβαινε κανείς. Ύστερα φαντάστηκα το δάσκαλο ν’ ανοίγει την πόρτα της τάξης και να με τηράει. Ούτε η μάνα μου δε θα μ’ έσωνε. Χίλιες φορές το δωμάτιο.
Όταν μπήκα, πηχτό ζουμί το σκοτάδι, με τύλιξε. Πάτησα το διακόπτη κι η λάμπα τρεμόπαιξε με θόρυβο κι ύστερα έφτυσε ένα φως κίτρινο σαν κάτουρο. Μου ‘ρθε να βάλω τα κλάματα. Ολόγυρα στους τοίχους, ορθώνονταν ράφια γεμάτα με βάζα διάφανα. Υπήρχαν βατράχια μέσα στα βάζα. Υπήρχαν γκούστηρες μέσα στα βάζα. Υπήρχαν χελώνες και φίδια μαύρα μέσα στα βάζα.
Όποτε τραβούσα το βλέμμα μου από τα ράφια, τα ερπετά ζωντάνευαν. Έτσι μου φαινόταν. Για τη μελέτη του περιβάλλοντος, έλεγε ο δάσκαλος. Ναι, καλά. Τα ‘φερνε εδώ ο χουντικός για να μας σκιάζει.
Σ’ έναν πάγκο, ορθώνονταν ένας άνθρωπος. Το στήθος του ήταν ανοιχτό, τα όργανα του έλειπαν. Ο άνθρωπος μ΄ έφτανε στο ύψος. Θα μπορούσε να ‘ναι αληθινός άνθρωπος, σκέφτηκα. Κάποιο παιδί που έμεινε στο δωμάτιο παραπάνω απ’ ότι χρειαζόταν. Και παράβρασε. Αλλά συνέχισε να μεγαλώνει.
Έπιασα την κούκλα από τους ώμους και την κούνησα. Σχεδόν το ήθελα να είναι ζωντανή. Καλύτερα οι δυο μας εδώ μέσα, παρά μόνος μου. Έτσι όπως την κούνησα, άκουσα κάτι να σαλεύει. Ένας σταυρός ξύλινος κρεμόταν μέσα στο κοίλωμα. Πάνω στο σταυρό, κοιμόταν ένας Εσταυρωμένος. Ξεκρέμασα το σταυρό και τον κράτησα στις χούφτες μου. Ο Εσταυρωμένος μόλις άνοιξε τα μάτια του, έβαλε τα κλάματα. Φωνή δεν έβγαζε, αλλά το στόμα του σάλευε κι από τα μάτια του κυλούσαν δάκρυα.
Με το νύχι μου έξυσα το καρφί να βγει από το ένα του χέρι. Ύστερα, έχωσα το νύχι μου και στο άλλο καρφί. Εκείνο στα πόδια το τράβηξα με το στόμα. Κράτησα τον Εσταυρωμένο στα χέρια μου. Τώρα χαμογελούσε. Από τις τρυπούλες στα χέρια και στα πόδια του, ξεχύνονταν κόκκινοι πίδακες που με πιτσιλούσαν στο πρόσωπο. Του ‘δωκα ένα φιλί στο μέτωπο και τον έχωσα στην τσέπη μου.
Έτσι όπως ήμουν μες στα αίματα, βγήκα από το δωμάτιο. Όταν έφτασα έξω από την τάξη, άνοιξα την πόρτα και την άφησα να χτυπήσει στον τοίχο. Τα παιδιά σαν μ’ είδαν κοκκάλωσαν στις θέσεις τους. Ο δάσκαλος έσφιξε το χάρακα στη χούφτα του. Προσπέρασα το δάσκαλο και πλησίασα στην έδρα. Έβγαλα τον Εσταυρωμένο από την τσέπη και τον έβαλα να ακουμπήσει σε μια μολυβοθήκη.
Ύστερα γύρισα προς την τάξη:
«Να, να μας πει ο Χριστός τι ήτανε ο σταυρός!» είπα. «Αν δεν ξέρει αυτός, τότε ποιος ξέρει;»
Τότε, το χέρι του δασκάλου χαλάρωσε κι ο χάρακας έπεσε στο πάτωμα. Πρέπει να έσπασε.
Tags: Spooky , weird , αλλόκοτο , Άνθρωπος , αυτοκίνητο , δάσκαλος , διήγημα , δωμάτιο , ερπετό , ζωντανός , θρανίο , ιστορία , καρφί , κούκλα , λέξη , μαύρο , μυστήριο , νύχι , σκοτάδι , σκότος , σταυρός , στήθος , στόμα , τρόμος , φίδι , Φόβος , φως , χάρακας , χελώνα , Χριστιανός , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.