“Στη δεκαετία του ’40 συναντάμε την εξωπραγματική υπόθεση του Hadad, ενός άντρα που θα έκανε τον Χουντίνι να μοιάζει με φτηνό ατάλαντο ταχυδακτυλουργό μπροστά του. Γιατί ο Hadad μπορούσε να εγκαταλείπει όποτε ήθελε το κελί του, όσες χειροπέδες και αν φόραγε, για να ακούσει τα συγκροτήματα τζαζ που έρχονταν στην πόλη…”
“Ο άνδρας μπήκε στον χώρο, κοίταξε δεξιά και αριστερά του. Κάτι τον ενοχλούσε. Κάτι στις φάτσες τους, στην συμπεριφορά τους. Σιχαινόταν ακόμα και να ακουμπήσει τον αναπτήρα του στους πάγκους τους. Προχώρησε παραβλέποντας το γεγονός ότι μια μονόφθαλμη πόρνη του έκανε νεύμα να πλησιάσει. Είχε δουλειά να κάνει…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
