”Ανέκαθεν οι άνθρωποι γοητεύονταν από τα μεγάλα και αρχαία δέντρα. Ένιωθαν ευγνωμοσύνη για τα δώρα που τους προσέφεραν, για τους νόστιμους καρπούς τους, για τα κλαδιά τους που τα χρησιμοποιούσαν ως καύσιμη ύλη και δομικό υλικό, αλλά και για το καταφύγιο που έβρισκαν κάτω από τις ακατάλυτες παρουσίες τους. Ταυτόχρονα όμως κατακλύζονταν από δέος μπροστά στην τεράστια ηλικία τους. Ένιωθαν κάτι που η σύγχρονη επιστήμη μόλις πρόσφατα κατόρθωσε να επιβεβαιώσει, ότι τα μεγάλα δέντρα παίζουν έναν καίριο ρόλο στη συνέχιση της ζωής πάνω στη Γη.”
“Ναι, έρχονται τα βράδια και κουρνιάζουν γύρω μου, κάτω από τις βελανιδιές μου και τους κέδρους μου. Κουλουριάζονται στο κεφάλι μου, στους ώμους μου, στην κοιλιά μου, στην πλάτη μου, όπου βρουν. Και δεν με αφήνουν ποτέ προτού ξημερώσει. Είναι αδύνατον να κοιμηθώ χωρίς αυτές, πλέον…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
