“Ένας ξαφνικός ήχος διέτρεξε το σκοτεινό σπίτι. Ένα βαρύ πλατάγισμα. Θα ‘λεγε κανείς πως κάτι ογκώδες και δυσκίνητο είχε αναδυθεί μέσα απ’ το παχύρρευστο νερό ενός υπόγειου πηγαδιού. Υπήρχε κάτι στην υφή εκείνου του θορύβου, μια σπηλαιώδης και υγρή ποιότητα που μου έφερε στο νου την εικόνα ενός μεγάλου πλάσματος που μόλις είχε ξετρυπώσει από ένα στενό πέρασμα. Είχε έρθει από κάπου βαθιά. Προφανώς από το υπόγειο του σπιτιού…”
“Τη μισούσα. Από πάντα. Από μικρό παιδί θυμόμουν με φρίκη τα γλοιώδη φιλιά της, μέσα απ’ το πυκνό βέλο που δεν έβγαζε ποτέ. Η αίσθηση που άφηναν πάνω στο μάγουλο μου ήταν απαίσια. Σαν να κολλούσε πάνω του ένας γυμνοσάλιαγκας που ήταν πασαλειμμένος με ιστούς αράχνης. Το ίδιο αποκρουστική ήταν και η μυρωδιά της: Ένα μείγμα μπαγιάτικης λεβάντας, σαπίλας, στάσιμου νερού…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
