“Με το νύχι μου έξυσα το καρφί να βγει από το ένα του χέρι. Ύστερα, έχωσα το νύχι μου και στο άλλο καρφί. Εκείνο στα πόδια το τράβηξα με το στόμα. Κράτησα τον Εσταυρωμένο στα χέρια μου. Τώρα χαμογελούσε….”
“Αφηγούμαστε την φρίκη και τον τρόμο, το παράξενο, το αλλόκοτο, το εξωπραγματικό, ώστε όλα αυτά να τα εξορκίσουμε και να τα κάνουμε οριακά αποδεκτά και ανεκτά μέσα μας, κι αυτό μάλλον ισχύει από την αρχή της Ιστορίας της ανθρωπότητας, που ασκείται σε ένα συνεχές ψυχόδραμα τρόμου και μυστηρίου, που έχει ξεκινήσει από την αρχή της.”
ΣΕΛΙΔΑ 3 / 3
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
