“Και ξέχασε ο κόσμος το χαμόγελο, και ξέχασε το παράπονο το γραμμένο στα χείλη. Τι να πουν τα μάτια μόνα τους χωρίς το στόμα κόρη μου; Κάποτε τα τραγούδια έλεγαν πως όλα τα λένε τα μάτια, πως τα μάτια μιλάνε για την ψυχή.”
“Έπιασαν μια μικρή ακατάληπτη-για ένα τρίτο παρατηρητή – σύντομη κουβέντα, που από τον τόνο και το ύφος της, έμοιαζε πότε να είχε μικρές σκληρές εντάσεις και πονεμένες γωνιές παντού κι άλλοτε μια αβάσταχτη τρυφερότητα κι ένα κοινό σπαρακτικό λυγμό, που θα έκανε κάποιον, που είχε ανοιχτά τα αυτιά της ψυχής του, να βουρκώσει, κι ας μη καταλάβαινε λέξη από όσα μιλήθηκαν…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
