“Οι τελευταίες στιγμές που είχαν ζήσει μαζί δεν έλεγαν να φύγουν από το μυαλό του: οι χωρικοί να τους κυνηγούν με αναμμένες δάδες﮲ οι φωνές και οι κατάρες τους﮲ τα ουρλιαχτά της όταν ένας από αυτούς τη στρίμωξε σε ένα σκοτεινό δρομάκι﮲ το ικετευτικό της βλέμμα, λίγο πριν της καρφώσει το μαχαίρι στο στήθος…”
“Συνάντησαν μια συμπλοκή. Μιαν ομάδα ανυπάκουων πολιτών, συγκρούστηκε με τις Δυνάμεις. Το σημείο είχε μετατραπεί, σ’ εμπόλεμη ζώνη. Οδομαχίες, φωτιές και χημικά. Στην προσπάθειά τους να διασχίσουν το σημείο των συμπλοκών, ένα μέλος της ομάδας τους, λιποθύμησε απ’ την έντονη χρήση χημικών. Ένα όχημα της πυροσβεστικής, περνούσε τρέχοντας σε κάποιον απ’ τους πλαϊνούς δρόμους κι οι σειρήνες του έκλαιγαν σα τρελές…”
Ένα δυστοπικό διήγημα της Χαράς Κωστοπούλου.
ΣΕΛΙΔΑ 2 / 2
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
