“Ετοίμασε πάλι την ακτίνα του, η οποία τώρα του έλιωνε το κρανίο από το εσωτερικό. Το σώμα του δεν θα άντεχε για πολύ ακόμα, οποία κίνηση έκανε από ‘κει και πέρα θα στοίχιζε πολύ ακριβά. Η λάμψη από τα μάτια του φώτισε το μέρος όπου υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν το υπόγειο. Όμως, αυτό που έβλεπε ήταν ένα μεταλλικό μπουντρούμι, γεμάτο διαδρόμους που ξεχύνονταν αριστερά και δεξιά…”
“Ξάπλωσε στο κρεβάτι και ψηλάφησε τα ροδοπέταλα που ήταν στρωμένα πάνω του κοιτάζοντας το ταβάνι. Η ώρα περνούσε και η Κάρολιν νύσταζε… Νύσταζε πολύ. Έκλεισε τα μάτια κι έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο με συγκεχυμένα όνειρα και απροσδιόριστες μορφές”.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
