“Στο υπόγειο του παλατιού κάτι έντονα μυρίζει
Σε ένα μήλο κατακόκκινο κατάρες ψιθυρίζει
Τον δρόμο για το δάσος πήρε την αυγή
Όλη τη μέρα βάδιζε, ώσπου να τη βρει…”
“Δέκα-δέκα πέθαιναν οι Γάλλοι κάθε βράδυ που η Ξένη αλυχτούσε δίπλα στις σκηνές τους. Γέμιζε ο λάκκος με κορμιά μα δεν έλεγε να κλείσει. Και κάθε που γυρνούσε ξημερώματα στο σπίτι του ψαρά, του ‘λεγε πόσους είχε θερίσει…”
Μια ιστορία τρόμου για τη χολέρα της Αθήνας και του Πειραιά
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
