”Ο ορίζοντας ήταν πύρινος σα μάγμα, αριστερά και δεξιά της λεωφόρου κατεστραμμένες πολιτείες ως εκεί που φτάνει το μάτι, απύθμενες χαράδρες και αυτοκινητόδρομοι σαν κορδέλες ασφάλτου στον αέρα, παντού ολόγυρά τους, έρημες και εγκαταλελειμένες. Στον ορίζοντα ένα κατάμαυρο σαν την πιο βαθιά νύχτα κουτί υποδήλωνε την πρωτεύουσα, το Πανδαιμόνιο, το παλάτι του Έκπτωτου στην Κόλαση.”
”Το κρανίο της ήταν γυμνό στην κορυφή του κεφαλιού και οι σάρκες κατεβασμένες και δεμένες στους ώμους της. Τα φιλήδονα χείλη της κατακόκκινα και αισθησιακά, τα μάτια της ολόμαυρα κόλαζαν και άγιο, το άγριο χαμόγελό της γεμάτο ηδυπάθεια.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
