“Με γύρεψες λοιπόν για τη συμβουλή μου, και καιρός ήρθε να στη δώσω, γιατί έχει ήδη πέσει η νύχτα πυκνή και το κρύο ήδη περονιάζει. Άπλωσε τα χέρια σου στη φωτιά. Ζεστάθηκες; Μπράβο. Πλησίασε. Δεν δαγκώνω, έχω φάει γεύμα θρεπτικό και πλούσιο, με μέλι και ακρίδες. Άκου.”
“Δέκα-δέκα πέθαιναν οι Γάλλοι κάθε βράδυ που η Ξένη αλυχτούσε δίπλα στις σκηνές τους. Γέμιζε ο λάκκος με κορμιά μα δεν έλεγε να κλείσει. Και κάθε που γυρνούσε ξημερώματα στο σπίτι του ψαρά, του ‘λεγε πόσους είχε θερίσει…”
Μια ιστορία τρόμου για τη χολέρα της Αθήνας και του Πειραιά
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
