“Η όρασή μου αλλοιώθηκε, ο κόσμος παγιδεύτηκε στα τοιχώματα μιας στενής σήραγγας και το φως του ήλιου έγινε πολύ μακρινό, ένα σημαδάκι που περιστρεφόταν αργά στο κέντρο μιας δίνης σκοταδιού. Κάτι ξύπνησε στη βάση της σπονδυλικής μου στήλης, ένα κακό ερπετό που σύρθηκε προς τα πάνω και κουλουριάστηκε γύρω από το λαιμό μου σαν αγκαθωτό περιλαίμιο…”
“Το μεγάλο εκείνο κτίριο παραμορφώνει τον χώρο. Υψώνεται σαν πελώριος οβελίσκος από τσιμέντο γυαλί και μέταλλο. Τα θεμέλιά του χώνονται βαθιά μέσα στη Γη, διαταράσσουν τις υπόγειες διαδρομές του νερού που την κρατάνε ζωντανή και ασκούν αφύσικες πιέσεις σε πανάρχαια πετρώματα.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
