“Ναι, έρχονται τα βράδια και κουρνιάζουν γύρω μου, κάτω από τις βελανιδιές μου και τους κέδρους μου. Κουλουριάζονται στο κεφάλι μου, στους ώμους μου, στην κοιλιά μου, στην πλάτη μου, όπου βρουν. Και δεν με αφήνουν ποτέ προτού ξημερώσει. Είναι αδύνατον να κοιμηθώ χωρίς αυτές, πλέον…”
“Πάρε με μαζί σου. Αγκαλιά μου κύλησε στον βράχο και απλώσου στον ωκεανό. Ανέβα στα σύννεφα με ευκολία και ρίξου να ξεπλύνεις την βρωμιά μας. Εσύ που αλυχτάς σαν να προσεύχεσαι και φουρτουνιάζεις σαν να ερωτεύεσαι. Κύλα στις φλέβες μου και πάγωσε τες…”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
