”Το καλοκαίρι κρύβει μυστικά τα οποία εμφανίζονται στην μεγάλη ώρα του δειλινού. Παίρνει τις σκιές και τις τραβάει πολλά μέτρα, σχηματίζοντας πρόσωπα νοερά, γαλήνια και όμορφα. Ο Αντώνης περπατούσε στην άκρη του χωμάτινου δρόμου, έχοντας στο κατόπι του την αδελφή του, φοβισμένη και αγχωμένη να τον παρακινεί να βιαστούν. «Δεν θα τους αρέσει καθόλου που εξαφανιστήκαμε έτσι από το σπίτι» του είπε και έτρεξε να τον προφτάσει.”
”Ο ορίζοντας ήταν πύρινος σα μάγμα, αριστερά και δεξιά της λεωφόρου κατεστραμμένες πολιτείες ως εκεί που φτάνει το μάτι, απύθμενες χαράδρες και αυτοκινητόδρομοι σαν κορδέλες ασφάλτου στον αέρα, παντού ολόγυρά τους, έρημες και εγκαταλελειμένες. Στον ορίζοντα ένα κατάμαυρο σαν την πιο βαθιά νύχτα κουτί υποδήλωνε την πρωτεύουσα, το Πανδαιμόνιο, το παλάτι του Έκπτωτου στην Κόλαση.”
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
