Μία από τις πιο κοινά αποδεκτές αλήθειες της λαϊκής κουλτούρας, όπως είχαμε αναφέρει και στην κριτική του “Dracula” (2020) απ’ τα BBC και Netflix, είναι ότι οι βρικόλακες αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της, ειδικά σε παλαιές και δοκιμασμένες Τέχνες όπως η Λογοτεχνία, το Θέατρο και ο Κινηματογράφος. Οι βρικόλακες εκεί συνήθως είναι τέρατα για εξόντωση, ανταγωνιστές ανθρώπινοι αλλά και τόσο ξένοι, μια σκοτεινή μας εικόνα στον καθρέπτη, πρωταγωνιστές και θύματα της φύσης τους και χειρότερων τεράτων, ερωτικοί σύντροφοι ή φίλοι. Αλλά μερικές φορές αυτά δεν είναι αρκετά, γιατί πολύ απλά θέλει ο ίδιος ο θεατής της ιστορίας να είναι το βαμπίρ ή ο θαρραλέος κυνηγός των τεράτων της νύχτας και προστάτης των αθώων. Και τη λύση σε αυτό δίνουν τα Παιχνίδια (ηλεκτρονικά και επιτραπέζια), η νεότερη Τέχνη, με όλες τους τις δυνατότητες και τις φρέσκιες ιδέες. Και ποιο είναι το πιο γνωστό franchise βιντεοπαιχνιδιών με ήρωες μια οικογένεια ατρόμητων κυνηγών βρικολάκων που έχουν βαλθεί να αφανίσουν απ’ τον κόσμο τον αθάνατο και αιμοβόρο Πρίγκιπα της Βλαχίας Βλαντ «Δράκουλα» Τ(σ)έπες; Μα φυσικά το “Castlevania” της ιαπωνικής Konami!
Η αρχή έγινε το 1986, με το “Akumajō Dracula” (悪魔城ドラキュラ, Akumajō Dorakyura, με ακριβή μετάφραση “Demon Castle Dracula”), το οποίο κυκλοφόρησε στην Αμερική περίπου ένα χρόνο μετά και στην Ευρώπη δύο, με τίτλο “Castlevania”. Η ιστορία του θέλει τον κυνηγό τεράτων Simon Belmont να πηγαίνει στο Κάστρο του Δράκουλα για να τον εξοντώσει. Στο δρόμο του θα σταθούν τα διάφορα πλάσματα της Νύχτας που παραμονεύουν στο Κάστρο, παγίδες και κρυφά περάσματα…
Το παιχνίδι γίνεται τεράστια επιτυχία, καταφέρνοντας να αποκτήσει χιλιάδες φαν ανά την υφήλιο, να αποκτήσει πάνω από 30 sequel και spin-off και να ζήσει τρεις διαφορετικές περιόδους ζωής, από το κλασικό Platformer στην γέννηση ενός νέου υποείδους, του Metroidvania (από τους γεννήτορες του “Metroid” και “Castlevania”), μέχρι την τρισδιάστατη Action-Adventure RPG περίοδό του.
Και κάπως έτσι φτάνουμε λοιπόν στο 2017, όπου μετά από σχεδόν 10 χρόνια σε μια κολλημένη παραγωγή, κυκλοφορεί η πρώτη σεζόν της σειράς “Castlevania”, σε animation (με έντονες επιρροές από anime) από το Powerhouse Animation Studios, με τη συγγραφική πένα του Warren Ellis, σε σκηνοθεσία των Sam Deats, Adam Deats και Spencer Wan, και σε διανομή απ’ το Netflix. Όλοι λένε ότι υπάρχει μια κατάρα στις μεταφορές από οποιουδήποτε είδους παιχνίδι σε ταινία ή σειρά. Άραγε πως πήγε εδώ αυτό; Κυρίες και κύριοι, αυτό είναι το “Castlevania” του Netflix!
Season 1 (2017)
Ο Trevor Belmont, ο τελευταίος ζωντανός απόγονος της μεγάλης και τρανής οικογένειας των κυνηγών τεράτων Belmont, ζει μια σχετικά ήρεμη ζωή σαν μέθυσος στην Μεσαιωνική Βλαχία της Ρουμανίας. Δυστυχώς για τον ίδιο όμως και την περιοχή, ένα τέρας (ή ένας πληγωμένος σύντροφος;) θα ξεκινήσει την βίαιη εκδίκησή του στον πληθυσμό της. Ο Trevor θα κληθεί –παρά τη θέλησή του- να προστατέψει τους ανθρώπους και να αντιμετωπίσει τις στρατιές του Vlad Dracula Tepes.
Η πρώτη σεζόν της σειράς μας εισάγει στο Σύμπαν και μας συστήνει τους βασικούς χαρακτήρες σε τέσσερα επεισόδια με εξαίσιο animation, όμορφη μουσική, πολύ καλό voice acting και χαρακτήρες που είναι σε θέση να προκαλέσουν πολλά και διάφορα συναισθήματα (από τα πιο ευχάριστα και θερμά έως τα πιο επιθετικά και δυσάρεστα). Από την άλλη, δεν στερούνται μια καλή ισορροπία σκληρής βίας, έντονης δράσης και αρκετά πετυχημένου χιούμορ, ενώ το δραματικό υπόβαθρο είναι αρκετά αποτελεσματικό και δίνει στην όλη ιστορία ένα παραπάνω βάθος. Αν μπορούσα να πω κάτι αρνητικό για την πρώτη σεζόν, αυτό θα ήταν για το μικρό της αριθμό επεισοδίων, και κάποιες στιγμές του voice acting της Alejandra Reynoso ως Sypha Belnades. Φυσικά, το πρώτο τελικά είναι μάλλον υπέρ της σειράς –αν δεν την χορταίνεις τότε μάλλον κάτι κάνει καλά- ενώ το δεύτερο κάτι που σχεδόν ξέχασα ότι είχα σαν ενόχληση στις επόμενες σεζόν.
Οι βασικές θεματολογίες της σεζόν είναι γύρω από την Φύση του Κακού και η προσέγγιση στην Γνώση. Η σειρά έχει έναν Ανταγωνιστή στο πρόσωπο του Vlad, αλλά η οργή του αντιμετωπίζεται με συμπάθεια και κατανόηση, ενώ ο πραγματικός «Κακός» της σειράς (φαίνεται να) είναι ο Επίσκοπος του Γκρέσιτ, ο οποίος σαν άλλος Φρόλο θέλει να επιβάλει τον Φόβο και την Τάξη, χωρίς να προσπαθεί ο ίδιος να είναι ηθικός. Η Γνώση από την πλευρά της και ο τρόπος απόκτησής της αναλύονται με τις διάφορες οπτικές πάνω σε αυτή. Απαγορευμένη για την Εκκλησία, ελεύθερη και ασύστολη για τον Vlad και την Lisa, ένα μόνιμο βάρος για τους Πλανόδιους. Τέλος, στο επίκεντρο του σχολιασμού τίθεται και η Θρησκεία ως ειλικρινής έκφρασης της Πίστης κάποιου και ως μέσο εξουσίας και επιβολής.
Season 2 (2018)
Η δεύτερη σεζόν μας βρίσκει με τον Trevor Belmont, την Πλανόδια μάγισσα Sypha Belnades και τον Adrian “Alucard” Tepes, τον ντάμπιρ (dhampyr –μισός βαμπίρ, μισός άνθρωπος) γιο του Vlad και της Lisa, να οργανώνουν της επίθεσή τους κατά του Δράκουλα και των δυνάμεων του από Πλάσματα της Νύχτας. Παράλληλα, βλέπουμε την εσωτερική πολιτική του Συμβουλίου Πολέμου του Δράκουλα και γνωρίζουμε όλους αυτούς που κάνουν την εκδικητική του εκστρατεία δυνατή.
Η δεύτερη σεζόν διπλασιάζει τον αριθμό των επεισοδίων και των οπτικών πάνω στην ιστορία, με την παράλληλη αφήγηση των γεγονότων στο Κάστρο του Δράκουλα και της προετοιμασία των ηρώων μας για την επίθεσή τους. Το animation είναι ακόμα θεσπέσιο, αυτή τη φορά με ακόμα περισσότερες και καλύτερες σκηνές δράσης (και με νέο εξοπλισμό –μπήκαμε δυναμικά στην ιδέα των power-ups του παιχνιδιού), η μουσική ακόμα πιο όμορφη, με γνωστά και αγαπημένα κομμάτια από το παιχνίδι σε νέες εκδοχές (υπέροχη η νέα εκδοχή του “Bloody Tears”), ενώ η ιστορία έχει περισσότερο δράμα, ίντριγκα και καινούργιους χαρακτήρες για να ακολουθήσουμε, να αγαπήσουμε και να μισήσουμε. Το μεγαλύτερο πλήθος επεισοδίων και οι δύο διαφορετικοί χρόνοι και χώροι δράσης δίνουν στην υπόθεση χρόνο να αναπνεύσει, εξομαλύνουν τον ρυθμό της αφήγησης και μας εισάγουν σε ακόμα περισσότερες νέες και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τον κόσμο και τους κανόνες του. Επίσης έχουμε ένα νεκρομάντη (στην μυθολογία της σειράς λέγονται «Σφυρηλάτες» – Forgemasters) ο οποίος έχει αναστήσει ένα χαριτωμένο παγκ και δεν είναι κοινωνικός και αυτό είναι κάπως αξιαγάπητο και νομίζω είναι ιδανική βάση για κάποιον που παίζει rpg για να φτιάξει για PC ένα necromancer που έχει μόνο ζωάκια για minions και να λέει ότι είναι “nekomancer” και… Τι εννοείς ότι γράφω κριτική για το “Castlevania” και να αφήσω τις αναφορές σε rpg για άλλο άρθρο; Καλά. Ας περάσουμε στη θεματολογία.
Η κεντρική θεματική της σεζόν είναι οι σχέσεις γονέων και παιδιών, τα σημεία επικοινωνίας τους αλλά και τα χάσματα που προκύπτουν μεταξύ τους. Είναι επίσης το Μίσος και η Συγχώρεση, προς τους άλλους αλλά και τον εαυτό μας, και η προσκόλληση στο παρελθόν.
Season 3 (2020)
Ο Trevor και η Sypha ταξιδεύουν στην Βλαχία και σώζουν πόλεις και χωριά από τα Πλάσματα της Νύχτας. Η περιήγησή τους θα τους βγάλει στο Λίντενφελντ, μια μικρή και ήρεμη πόλη. Μια μυστηριωδώς ήρεμη μάλλον…
Ο Alucard περνάει τις μέρες του στο Κάστρο του μοναχικά, μέχρι που δύο φίλοι θα μπουν με περίεργο τρόπο στη ζωή του…
Η Carmilla και ο Hector πάνε στην Στυρία της Αυστρίας, έτσι ώστε να οργανώσει πάλι το στρατό της και να κατακτήσει, μαζί με τις «Αδελφές» της, την Ανατολική Ευρώπη…
Ο Σφυρηλάτης του Δράκουλα, ο Isaac, ταξιδεύει από την Ανατολή προς την Βλαχία, χωρίς κάποιο σκοπό ή σχέδιο, φτιάχνοντας έναν στρατό από Τέρατα…
Τρίτη σεζόν λοιπόν, και στην υπόθεση προστίθενται δύο επεισόδια και δύο έξτρα οπτικές (δεν μετράμε τις υποπλοκές σε κάθε οπτική, θα μπλεχτεί περισσότερο το πράγμα). Ενδιαφέρουσα ακολουθία για την αύξηση των διαφορετικών υποπλοκών, αν και δεν ξέρω πόσο βιώσιμη θα είναι μακροπρόθεσμα. Αλλά αρκετά με αυτό! Πως ήταν η σεζόν;
Το animation και η γενικότερη αισθητική, η δράση, το voice acting, οι διάλογοι και η μουσική είναι ακόμα εξαίσια, ενώ η γραφή τελικά δουλεύει όσο αποτελεσματικά θα έπρεπε. Αυτό που δεν φαίνεται άμεσα να δουλεύει τόσο καλά είναι η εξέλιξη της ιστορίας. Η σειρά έχει μεν αρκετό χρόνο στα 10 της επεισόδια, αλλά όχι για να ανοίξει και να κλείσει όλες αυτές τις υποπλοκές. Αλλά τελικά αυτό είναι το νόημα αυτής της σεζόν. Σε αντίθεση με την πρώτη και τη δεύτερη, ανοίγει μερικές αρκετά εκτενείς και ίσως εσωτερικές ιστορίες που δεν φαίνεται να έχουν άμεσα λύση ή έστω ένα τέλος που να αφήνει τον θεατή πλήρη. Θα μπορούσε κανείς να το πει και… Προδοσία. Που, όλως περιέργως, είναι και το κεντρικό της θέμα. Προδοσία από άτομα που πιστέψαμε, προδοσία από τα ιδανικά μας, προδοσία από άτομα που αγαπήσαμε, από άτομα που μας φέρθηκαν καλά. Η σειρά τελειώνει αφήνοντας χαρακτήρες και κοινό στον αέρα, να αναρωτιόνται πως μπορεί να πήγε τόσο άσχημα όλο αυτό με τέτοιο τρόπο. Και είναι τόσα πράγματα που είναι τόσο… άβολα. Ένα πραγματικό δείγμα Τρόμου, που δεν είδαμε τόσο στις προηγούμενες σεζόν: η πλήρης έλλειψη ελέγχου πάνω σε ό,τι γίνεται. What a horrible night to have a curse, indeed…
Πάντως δεν παύουν να υπάρχουν διάφορες ενδιαφέρουσες αναφορές και ιδέες πάνω στον Μύθο των Βρικολάκων –αυτή τη φορά με το Συμβούλιο της Carmilla (“Carmilla”, 1871-71, Joseph Thomas Sheridan Le Fanu –τι φάση με τους Ιρλανδούς και τα Γοτθικά μυθιστορήματα με βαμπίρ;), με τις αδελφές της Morana, την Striga (απ’ τα “strigoi”, αιμοβόρα πνεύματα νεκρών με ικανότητες όχι πολύ μακριά από αυτές που κωδικοποίησε ο Μπραμ Στόκερ στον «Δράκουλά» του για τους βρικόλακες), και την Lenore (που ίσως είναι εμπνευσμένη απ’ τον Edgar Alan Poe και την δική του «Χαμένη Λενόρ»;). Δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν ήταν μια ενδιαφέρουσα σεζόν.
Το “Castlevania” του Netflix είναι μία σειρά με πολύ καλή ποιότητα στην παραγωγή της και ένα πολύ καλογραμμένο σενάριο με σωστό και αποτελεσματικό ρυθμό, ωραίους χαρακτήρες, θεσπέσια δράση, πολύ καλή μουσική και μερικές αρκετά ενδιαφέρουσες θεματολογίες. Μπορεί να μην δείχνει τις Horror καταβολές της σε όλο της το μήκος, αλλά όταν το κάνει, το καταφέρνει με τρόπο που χτυπά αποτελεσματικότατα σε όλα τα σωστά σημεία.
Η βαθμολογία μου για την σειρά συνολικά θα είναι ένα “High Pass”, δηλαδή είναι μια σειρά που ένας φαν του είδους θα πρέπει να κοιτάξει –και αυτή είναι φυσικά η πρότασή μου. Πιθανότατα είναι ό,τι καλύτερο σε μεταφορά video game έχουμε σε σειρά ή ταινία –μετά το “Fate/Stay Night” φυσικά, αλλά αυτό είναι ένα άλλο φρούτο που θέλει τη δική του ανάλυση και κριτική.
Θα επιστρέψουμε με κάτι στο ίδιο πνεύμα, και αισίως πιο περίεργο.
Μέχρι τότε καλή σινέ-χεια και να προσέχετε.
Tags: Castlevania , Castlevania 3η σεζόν κριτική , Castlevania Netflix , Castlevania Netflix κριτική , Castlevania review , Castlevania Review Netflix , Castlevania δεύτερη σεζόν , Castlevania Κριτική , Castlevania κριτική τρίτη σεζόν , Castlevania πρώτη σεζόν , Castlevania τρίτη σεζόν , Dracula , Dracula Castlevania , Metroid , Netflix , TV Series , Video games , weird , αλλόκοτο , κριτικές , κριτική , τρόμος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.