Φορτίο (Cargo, Netflix)- Review

Οι ταινίες με ζόμπι έχουν σχηματοποιηθεί για προφανείς λόγους στη συνείδηση των θεατών. Μια ταινία με ζόμπι είναι σχεδόν πάντοτε καταδικασμένη, πριν καν προβληθεί, σε μια προσχεδιασμένη εναντίον της κριτική η οποία αναδεικνύει το πόσο δεν χρειαζόμαστε άλλες ταινίες με ζόμπι. Άλλοι σημειώνουν ότι είναι συναισθηματικά κενές, άλλοι πάλι αναφέρουν ότι δεν πάνε τον κινηματογράφο ένα βήμα παραπέρα. Το Φορτίο μπορεί να μην είναι η πλέον πρωτότυπη ταινία, αλλά είναι σίγουρα ένα φιλμ ικανό να κάνει τον θεατή να δακρύσει από συγκίνηση.

Στο Φορτίο ακολουθούμε τον Άντι (Μάρτιν Φρίμαν) και την Κέι (Σούζι Πόρτερ) οι οποίο προσπαθούν να φυλαχτούν μαζί με την δίχρονη κόρη τους Ρόζι από μια πανδημία που έχει ξεσπάσει. Σύντομα όμως η Κέι θα προσβληθεί από τον ιό. Έτσι ο Άντι θα βρεθεί μόνος στις πεδιάδες της Αυστραλίας να προσπαθεί να προστατεύσει την κόρη του. Όταν η κατάσταση δυσκολέψει, για καλή του τύχη θα συναντήσει ένα ιθαγενές κορίτσι, την Τούμι (Σιμόνε Λάντερς) και οι δυο τους θα συνάψουν μια συμμαχία για να επιβιώσουν.

Αρχικά, όσοι περιμένουν πολύ να τρομάξουν και να αηδιάσουν (γιατί σε πολλούς αρέσει αυτό) θα απογοητευτούν. Η Αυστραλιανής παραγωγής ταινία, που προβάλλεται από το Netflix, από τα είναι περισσότερο δράμα παρά ταινία τρόμου. Για την ακρίβεια είναι μια οικογενειακή ιστορία επιβίωσης που απλά τυχαίνει να έχει ζόμπι μέσα. Τα τελευταία δεν αναφέρονται ούτε μία φορά με το όνομά τους στην ταινία καθώς αποτελούν ένα σεναριακό μέσο (η αδαής μετάφραση μου για το plot device) για να αναδειχτεί η δοκιμασία των ανθρώπινων σχέσεων των πρωταγωνιστών. Η ταινία, λοιπόν, μπορεί να μην ενθουσιάζει από την άποψη της ποσότητας του τρόμου, αλλά κρίνοντας το ως ένα δράμα πατέρα- κόρης είναι πολύ πετυχημένο και ποιοτικό.

Τα δύο βασικά στοιχεία που συγκρατούν την ταινία είναι η τοποθεσία και οι ερμηνείες της. Τα εντυπωσιακά τοπία της Αυστραλιανής υπαίθρου σε συνδυασμό με τα αριστοτεχνικά εναέρια πλάνα (εξαιρετική κινηματογραφία) δίνουν την εντύπωση ότι οι χαρακτήρες όντως υπάρχουν σε αυτό το ζωντανό (αν και δυστοπικό) περιβάλλον. Παράλληλα, οι ιθαγενείς που προβάλλονται στο έργο δίνουν μια εξωτική και συνάμα αναζωογονητική αίσθηση. Όσον αφορά την ηθοποιία, η ταινία καθοδηγείται από τον Μάρτιν Φρίμαν. Ο Φρίμαν, ίσως στην καλύτερη ερμηνεία του στη μεγάλη οθόνη, είναι καθηλωτικός, δυναμικός αλλά και αδύναμος μα κυρίως συγκινητικός εκφράζοντας ένα τεράστιο σύνολο συναισθημάτων μόλις με κάποιες του εκφράσεις (ίσως αυτή η ερμηνεία να πρέπει να πείσει τους ιθύνοντες των Όσκαρ να συμπεριλαμβάνουν και ταινίες του Netflix στα βραβεία τους). Η σταδιακή του μεταμόρφωση στην ταινία είναι από τις πιο σκληρές και έντονες που έχουν προβληθεί ποτέ. Παράλληλα, η χημεία του με την καθόλα φυσική και ταλαντούχα Σιμόνε Λάντερς (στον πρώτο της επαγγελματικά ρόλο) προσφέρουν αρκετές συγκινήσεις και είναι βέβαιο ότι στο τέλος είναι ένα δίδυμο που θα μείνει στην καρδιά του θεατή.

Το Φορτίο, που προβλήθηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2017 στο φεστιβάλ της Αδελαΐδας, δείχνει τον δρόμο για όσους επιχειρούν να δοκιμαστούν σε ταινίες με ζόμπι. Τοποθετώντας στο επίκεντρο κάποιους καλογραμμένους, πολύπλευρους χαρακτήρες και περιορίζοντας τόσο την εξαντλητική ανάλυση της ζομπιοποίησης, μπορεί να δημιουργηθεί μια ταινία που ξεφεύγει από τα στενά όρια του genre και ανάγεται σε ένα αξιόλογο δράμα με πυγμή, χαρακτήρα και, νομίζω, διάρκεια στο χρόνο.

Η Κριτική μου: 9/10
Αρχικός τίτλος: Cargo
Σκηνοθεσία: Μπεν Χάουλινγκ, Γιολάντα Ράμκι
Σενάριο: Γιολάντα Ράμκι
Παραγωγή: Αυστραλιανή(2017)
Ηθοποιοί: Μάρτιν Φρίμαν, Άντονι Χέις, Ντέιβιντ Γκούλπιλ, Σιμόνε Λάντερς, Σούζι Πόρτερ
Η ταινία προβάλλεται από το Netflix στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.