Η νύχτα έχει τους δικούς της μυστικούς νόμους και τα εξοχικά μονοπάτια τους δικούς τους παράδοξους κινδύνους. Γι’ αυτό και όποιος βαδίζει νύχτα αφέγγαρη προς το δάσος πρέπει να προσέχει το βήμα του και τη σκιά του. Γιατί αυτή δεν πρέπει να πέσει κατά λάθος πάνω σε βράχο που κόβει το δρόμο, κι αν αυτό συμβεί, ο διαβάτης πρέπει να σταθεί για λίγες στιγμές, να μιλήσει με την καρδιά του στο πνεύμα της πέτρας, κι ύστερα να αφήσει ένα μικρό δώρο στα ριζά της πριν συνεχίσει το δρόμο του. Εκτός κι αν δίπλα στον βράχο ψηλώνει τον κορμό του ένα από τα Ιερά Δέντρα. Τότε τύχη μεγάλη θα έχει και προστασία από κάθε κακό για ένα χρόνο και μια μέρα.
Κι αν ρωτάτε σε ποιον τόπο τα πιστεύουν όλα αυτά – και πολλά ακόμα – είναι εκεί που οι Δρυίδες βαδίζουν μέχρι σήμερα τα ευλαβικά τους βήματα στα δάση, στα αλσάκια, ακόμα και στα πάρκα κοντά στον τόπο κατοικίας τους.
Οι εποχές αλλάζουν. Και οι Δρυίδες δεν είναι πια γενειοφόροι, αδύνατοι άντρες, με λευκές ρόμπες και χρυσά δρεπάνια, που πολύ χαριτωμένα περιέγραφε ο Rene Goscinny. Είναι άνθρωποι απλοί, γυναίκες και άνδρες, που το πρωί ξεκινάνε για το γραφείο τους, φοράνε ίσως κοστούμι, χρησιμοποιούν υπολογιστή και τα βράδια βγαίνουν στην αυλή τους να παρατηρήσουν τα άστρα, με μια κούπα τσάι ή κρασί στο χέρι. Αν είναι τυχεροί και κοντά τους υπάρχει κάποιο αλσύλλιο θα αναζητήσουν ένα από τα Ιερά Δέντρα, θα ακουμπήσουν τη ράχη τους στον κορμό και θα μείνουν για λίγο ακίνητοι χαμογελώντας, για να απορροφήσουν λίγη από τη γαλήνη και το όραμα του απέραντου Δάσους του Κόσμου, κάποιας άλλης εποχής.
Οι Δρυίδες από τα αρχαία ακόμα χρόνια χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες, και η καθεμιά από αυτές είχε το δικό της ρόλο να επιτελέσει στην κοινωνία. Οι Βάρδοι (Bards), οι Οβάτες (Ovates) και οι Δρυίδες (Druids). Όπως είναι φανερό σε έναν που γνωρίζει την ελληνική γλώσσα η λέξη Δρυίδης προέρχεται από την Δρυ, ωστόσο η ρίζα στη δική τους γλώσσα είναι επίσης Dru και σημαίνει Person of Wisdom, Σοφός Άνθρωπος. Οι παραδόσεις και οι μύθοι είναι τόσοι πολλοί, που χρειάζονται τόμοι ολόκληροι για να δώσουμε έστω και μια μικρή ιδέα για την κουλτούρα και τον πολιτισμό τους. Οπότε, εδώ θα δούμε τα Ιερά Δέντρα τους. Και συγκεκριμένα τα τρία από τα πιο σημαντικά.
Ας ξεκινήσουμε με τους Βάρδους, που είναι οι Φύλακες των Μύθων, των Θρύλων και των Παραδόσεων. Χρησιμοποιούν τη δύναμη του Λόγου για να επιτύχουν το σκοπό τους, και γνωρίζουν να διακρίνουν τα μυθολογικά αρχέτυπα πολλών πολιτισμών, με έμφαση τον Κέλτικο, αλλά και τον αρχαιοελληνικό και ρωμαϊκό, χωρίς να απορρίπτουν κανέναν ωστόσο, ακόμα και των πιο απομακρυσμένων τόπων της Γης. Το Ιερό τους Δέντρο είναι η Σημύδα.
Η Σημύδα (Birch), είναι ψηλόλιγνο δέντρο, στου οποίου τον κορμό ο ασημόχρωμος φλοιός παραπέμπει ευθέως στη Σελήνη. Τα κλαδιά της μακριά και λεπτά στολίζονται από ασημόγκριζα φύλλα που αποχωρίζεται το φθινόπωρο. Τη συναντάμε στα δάση του Βορρά, και από αιώνες οι άνθρωποι γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του φλοιού, των μικρών κλαδιών και των φύλλων της. Για λόγους ασφαλείας δεν θα αναφερθούμε σε αυτές παρά μονάχα επιγραμματικά. Βοηθάει στην αποφυγή σχηματισμού νεφρόλιθων, ενώ ανακουφίζει το ερεθισμένο δέρμα, αλλά και χρησιμεύει στο να αποφευχθεί η τριχόπτωση. Μπορεί να ηρεμήσει το νευρικό σύστημα και να βοηθήσει στην αποβολή των τοξινών. Το αιθέριο έλαιό της, αν και μοιάζει βαρύ και παχύρρευστο, με την κατάλληλη εφαρμογή καθαρίζει το δέρμα και χαλαρώνει τους μύες. Η δρυϊδική παράδοση αναφέρει πληθώρα άλλων χρήσεων που άπτονται των μαγικών – με ή χωρίς εισαγωγικά – ιδιοτήτων των πλασμάτων της Φύσης, είτε αυτά είναι δέντρα, φυτά, ζώα, πέτρες ή και καιρικά φαινόμενα ακόμα.
Οι μαγικές ιδιότητες της Σημύδας σχετίζονται με το γεγονός ότι αντιπροσωπεύει τη Θηλυκή Αρχή, τη Μεγάλη Μητέρα και τη Σελήνη, και συνδέεται με το στοιχείο του Νερού. Με το ξύλο της έφτιαχναν κούνιες για μωρά, γιατί τα προστάτευε από τα κακά πνεύματα, και κυρίως κάποια ζηλόφθονα faeries που επιθυμούσαν να αλλάξουν τα δικά τους αρρωστιάρικα μωρά με ανθρώπινα. Για το σκοπό αυτό πρόσθεταν και δυο κλαδιά του δέντρου Σουρβιά (Rowan), δεμένα με κόκκινο ύφασμα, από το οποίο κρεμόταν ένα κομματάκι κοράλλι. Παλαιοί θρύλοι λένε πως οι σκούπες των Μαγισσών είχαν κλαδιά Σημύδας δεμένα στο κοντάρι τους.
Η σύνδεση με τη Σελήνη είναι αυτή που έκανε κυρίως το δέντρο να γίνει ιερό για τους Βάρδους. Καθώς επίσης ότι είναι το πρώτο δέντρο στο ιερό αλφάβητο των Δρυίδων, το Ogham, που είχε μεταξύ άλλων μαντική και καθοδηγητική χρήση. Γιατί ακόμα και για τους Δρυίδες, και ειδικά για την κάστα των Βάρδων, το «Εν Αρχή ήν ο Λόγος», είχε τη δική του βαρύτητα πολύ πριν αναφερθεί στα μετέπειτα χριστιανικά κείμενα από τον Ιωάννη. Η Σημύδα συμβολίζει τη Νέα Αρχή, τη γέννηση, τη δημιουργία, αλλά και προετοιμάζει για τα παραπάνω με δραστικό τρόπο καθαρίζοντας ότι είναι περιττό και κάνοντας χώρο για το καινούργιο.
Οι Οβάτες με τη σειρά τους έχουν ως Ιερό δέντρο τον Τάξο ή Ίταμο (Yew). Οι Οβάτες ήταν και είναι θεραπευτές, σαμάνοι, και κατέχουν γνώσεις στην μαντική, την οιωνοσκοπία, στα βότανα και τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, καθώς και στις τελετές μετάβασης, αφού οι γυναίκες Οβάτες ήταν όχι μόνο μαίες αλλά κι εκείνες που συνόδευαν και καθοδηγούσαν τους ανθρώπους στα σημαντικά γεγονότα (γέννηση, εφηβεία, ενηλικίωση, «γάμο», τεκνοποιία, πόλεμο, θάνατο). Ένα από τα βασικά εργαλεία μαντικής τους είναι το Ogham, που αναφέραμε παραπάνω, του οποίου τα ξυλάκια είναι παραδοσιακά φτιαγμένα από Τάξο, ο οποίος συνδέεται με το στοιχείο της Γης.
Ο Τάξος έχει αμέτρητους συμβολισμούς, με πιο σημαντικό αυτό της αθανασίας. Το δέντρο αυτό αναγεννάται, έχοντας πολλαπλά στρώματα στο φλοιό του, κι όταν το εξωτερικό από αυτά δεν μπορεί πλέον να τραφεί και να προστατέψει το δέντρο απορρίπτεται και από μέσα ξεπροβάλλει ο νέος, ζωντανός και υγιής φλοιός. Σε συμβολικό επίπεδο αυτό μας πηγαίνει στο στην αρχή πως για να ξεκινήσει κάτι νέο, κάτι παλιό πρέπει να φύγει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα το φυσικό θάνατο. Μας δείχνει μια νέα, φρέσκια αντιμετώπιση της ζωής, σε όποια ηλικία κι αν βρισκόμαστε. Άλλωστε, οι λαοί εκείνοι ουδέποτε είδαν το θάνατο σαν το τέλος, αλλά σαν πέρασμα προς μια νέα ζωή. Ο Ταξός συμβολίζει το θάνατο και μαζί την αναγέννηση, χαρακτηριστικό της μεγάλης γιορτής του Samhain (Σάουιν), στην οποία οι Οβάτες έχουν τον πρώτο λόγο μέχρι σήμερα. Ο Robert Graves τοποθετεί τον Ταξό στην τελευταία ημέρα του Κέλτικου έτους, ωστόσο. Σε κάθε περίπτωση ο συμβολισμός είναι ο ίδιος. Τέλος και Αρχή. Τα μέρη του δέντρου που χρησιμοποιούνται στην θεραπευτική είναι οι «βελόνες», ο φλοιός, οι άκρες από τα κλαδιά και οι καρποί. Ωστόσο να σημειώσουμε ότι είναι δηλητηριώδη (πλην του καρπού), αν και αυτό εκφράζει και μια ακόμα αξία εδώ. Είναι γνωστό πως από τα φυτά μπορούν να βγουν ουσίες που είναι φαρμακευτικές και θεραπευτικές, αλλά και δηλητήρια. Στη σωστή ποσότητα το φαρμάκι γίνεται φάρμακο, ενώ στην λανθασμένη οι όροι αντιστρέφονται. Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε έναν ακόμα συμβολισμό του υποτιθέμενου δίπολου Θάνατος-Αναγέννηση. Οι Οβάτες καίνε μέρη του δέντρου για να έρθουν σε επαφή με τα πνεύματα των νεκρών στις κατάλληλες εποχές του έτους. Χρησιμοποιείται ως σήμερα για κατασκευή ραβδιών και staffs.
Όσο για τους Δρυίδες, αυτοί έχουν βέβαια ως Ιερό τους δέντρο, τη Δρυ, τη Βελανιδιά (Oak). Οι Δρυίδες είναι η κάστα που μελετά φιλοσοφία, ηθική, δίκαιο, και φυσικά έχει γνώσεις μυθολογίας, ιστορίας, αστρονομίας, θεραπευτικής, και στο παρελθόν κατείχαν θέση υψηλότερη κι από των βασιλέων. Η Δρυς ή Duir σήμαινε για αυτούς την απόλυτη εκπροσώπηση της ιδιότητας τους, που ήταν η Σοφία της Δρυός. Η λέξη Duir στα Γαελικά αλλά και στα Σανσκριτικά έχει ίδια έννοια, αυτή του Περάσματος, της Προστασίας, αλλά και της Δρυός, που συνδεόταν με τα στοιχεία του Αέρα και της Φωτιάς.
Η Βελανιδιά εκπροσωπεί όχι μόνο τον Κόσμο που πατούν τα υλικά μας πόδια, αλλά τον Κόσμο Επάνω και τον Κόσμο Κάτω. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα στους Κόσμους, μια Πύλη, που για να τη διαβεί κάποιος χρειάζεται όχι μόνο θάρρος, αλλά και σοφία. Αλλιώς μπορεί να παγιδευτεί στο «κενό» ανάμεσα. Έχει ισχυρές θεραπευτικές δυνάμεις, όπως για παράδειγμα το να καταπολεμά τις μολύνσεις, να ξεκουράζει το ήπαρ, και να καθαρίζει όλο το πεπτικό σύστημα, για να αναφέρουμε λίγες.
Οι μαγικές ιδιότητες της Βελανιδιάς είναι πολυάριθμες. Ενδεικτικά να πούμε ότι χρησιμοποιείται για προστασία, αφθονία, γονιμότητα, καλή υγεία, μάθηση και καλή μνήμη. Αν πιάσετε ένα φύλλο Βελανιδιάς καθώς θα πέφτει μπορείτε να κάνετε μια ευχή, αλλά για να γίνει αληθινή πρέπει να είστε έντιμοι σε όλες τις συναλλαγές σας και να λέτε μόνο αλήθεια. Κι αν φυτέψετε ένα βελανίδι κατά τη διάρκεια της σκοτεινής Σελήνης, αν αυτό φυτρώσει θα έχετε άφθονα εισοδήματα την επόμενη χρονιά. Παραδοσιακά οι Δρυίδες πάντα κρατούσαν staff από κλαδί βελανιδιάς που είχαν μαζέψει από κάτω, ή είχαν πάρει από το δέντρο με συγκεκριμένη διαδικασία. Και λένε κάποιοι ακόμα πιο κρυμμένοι θρύλοι πως όποιος έχει ένα τέτοιο staff μπορεί να διαφεντέψει τους ανέμους και τους κεραυνούς. Αλλά ποιος ξέρει πόσοι από αυτούς τους θρύλους είναι αληθινοί;
Τα Μαγικά Δέντρα των Δρυϊδων είναι φυσικά πολύ περισσότερα. Ίσως έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτά στο μέλλον. Για την ώρα ελπίζω να πήρατε μια γεύση και μια έμπνευση, ώστε να αναζητήσετε περισσότερα για αυτό το συναρπαστικό κόσμο, κι αυτή την θρυλική παράδοση που ακόμα ανθεί στα Βρετανικά νησιά, αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου.
Μπορείτε να ανατρέξετε, λοιπόν, στις παρακάτω πηγές… Για αρχή!
Εύχομαι το μονοπάτι της ζωής σας να είναι γεμάτο χαρά και γνώση!
• The Order of Bards, Ovates and Druids (OBOD)
• The White Goddess, (by Robert Graves, Faber and Faber, UK)
• Druid Mysteries, (by Philip Carr-Gomm, Former Chosen Chief of OBOD, Rider, UK)
• Witches, Druids and King Arthur, (by Professor Ronald Hutton, Bloomsbury Academic, UK)
• A Druid’s Herbal of Sacred Tree Medicine, (by Ellen Evert-Hopman, Destiny Books, UK)
Tags: Druids , fantasy , magic , The Weird Side Daily , weird , Βάρδοι , Βελανιδιά , δέντρα , Δέντρα Δρυίδων , Δρυίδες , Δρυίδες Ιερά Δέντρα , Δρυίδες Προέλευση , Δρυίδες σήμερα , Ιερά Δέντρα , ιερείς , Ίταμος , Κέλτες , μαγεία , Οβάτες , σημύδα , φαντασία , Φανταστικό , φύση
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.