Πολλοί είχαν δει το Τέρας. Ήταν μία ψιλόλιγνη, σκοτεινή φιγούρα με απροσδιόριστα χαρακτηριστικά. Παρά το μέγεθός του, οι κινήσεις του ήταν ιδιαίτερα λεπτές. Τίποτα δε μαρτυρούσε τις προθέσεις του. Με κάποιον εξωπραγματικό τρόπο μπορούσε να περνά απαρατήρητο, καθιστώντας κρυφή την παρουσία του στα άτομα που δεν επιθυμούσε να το δουν. Προσέγγιζε τις νεαρές γυναίκες και με το βλέμμα του τις αιχμαλώτιζε. Καταστέλλοντας τη φωνή της λογικής που ούρλιαζε μέσα στο κεφάλι τους, τις έκανε να το ακολουθήσουν υπνωτισμένες στα βάθη του δάσους, στη φωλιά του. Εκεί, δεν είχαν ελπίδα διαφυγής. Ανήκαν στο Τέρας.
Οι αναμνήσεις για αυτό αναδύθηκαν μόνο όταν άρχισαν να αποκαλύπτονται τα αποκεφαλισμένα πτώματα στα ρέματα του δάσους. Η σύνθεση των μαρτυριών, αναφορικά με τις τελευταίες φορές που εθεάθηκαν τα θύματα, υπέδειξαν πως όλες συνδέονται με εκείνο το αινιγματικό πλάσμα που κανείς δεν του είχε δώσει σημασία τότε.
Μονάχα ένας άνθρωπος είχε αντικρίσει το Τέρας κατάματα και είχε επιβιώσει. Είχε μία δαιμονική λάμψη στο πρόσωπό του. Στα μάτια του έκαιγαν οι φωτιές της Κόλασης καθώς τον κοιτούσε αδηφάγα μέσα από τον καθρέφτη.
Tags: Flash-fiction , forest , horror , monster , short-story , The Weird Side Daily , Αγγελική Παπανικήτα , Άνθρωπος , δάση , δάσος , δολοφονία , δολοφόνος , ζωή , καθρέπτης , καθρέφτης , κραυγή , Λάμψη , ουρλιαχτό , πτώμσα , σώμα , τέρας , τρόμος , φιγούρα , φόνος , φωλιά , φωνή
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.