Τα Δείπνα της Εκάτης

Αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα να γράψω μια κριτική για βιβλίο. Πρώτη γιατί σπάνια πετυχαίνω μυθιστορήματα που να με ιντριγκάρουν τόσο ώστε να μπω στη διαδικασία αυτή. Ο λόγος λοιπόν γίνεται για «Τα Δείπνα της Εκάτης» του Λεωνίδα Καλλιδώνη. Η ιστορία εξελίσσεται στην Αθήνα, όπου ένας ψυχοπαθής δολοφόνος εκτελεί τα θύματά του μόνο υπό […]

Αυτή είναι η πρώτη μου απόπειρα να γράψω μια κριτική για βιβλίο. Πρώτη γιατί σπάνια πετυχαίνω μυθιστορήματα που να με ιντριγκάρουν τόσο ώστε να μπω στη διαδικασία αυτή.

Ο λόγος λοιπόν γίνεται για «Τα Δείπνα της Εκάτης» του Λεωνίδα Καλλιδώνη.

Η ιστορία εξελίσσεται στην Αθήνα, όπου ένας ψυχοπαθής δολοφόνος εκτελεί τα θύματά του μόνο υπό το φως της πανσελήνου. Ο βασικός χαρακτήρας, δημοσιογράφος ενός καναλιού, βρίσκεται από απλός αναμεταδότης των φονικών σε θέση πρωταγωνιστική μέσα στην ιστορία. Κάθε μήνας και μια κτηνώδης δολοφονία, και ένα βήμα πιο κοντά στον θύτη. Όσο πλησιάζει την αλήθεια, τόσα περισσότερα μυστικά από το παρελθόν αποκαλύπτονται.

Οι περιγραφές γλαφυρότατες. Σε πολλά σημεία χρειάστηκε να σταματήσω για να «χωνέψω» αυτό που διάβαζα, να μπορέσω να φέρω την εικόνα στο μυαλό μου και, αμέσως μετά, τρομαγμένα να προσπαθήσω να την διώξω. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων γίνεται σταδιακά και ολοκληρωμένα, επιτρέποντας στον αναγνώστη να τους γνωρίσει σιγά-σιγά και να του δώσει τον χρόνο να τους κατανοήσει.

Ο πρωταγωνιστής είναι ένας χαρακτήρας που θα πρέπει να προσπαθήσεις αρκετά για να τον συμπαθήσεις, γιατί εκεί που είναι απλός και προσιτός, σκέφτεται ή κάνει κάτι που σε κάνει να τον αντιπαθήσεις στην στιγμή. Προσωπικά, αυτό το θεωρώ επιτυχία του συγγραφέα, να καταφέρνει να σου δημιουργεί έντονα συναισθήματα για τους χαρακτήρες που περιγράφει. Δεν έχει σημασία αν είναι θετικά ή αρνητικά. Από την στιγμή που σου τα γέννησε, κάτι έκανε καλά.

Η γλώσσα σκληρή αλλά απλή και πλούσια, αφήνει τον αναγνώστη να διαβάσει με ροή και άνεση, χωρίς υπερβολικές εκφράσεις και δυσνόητα νοήματα, ούτε προσπαθώντας να εκβιάσει συναισθήματα από τον αναγνώστη. Στη συγγραφή του βιβλίου συνέβαλαν και οι ιατρικές γνώσεις του κ. Καλλιδώνη, μιας και ο ίδιος είναι ιατρικός ρεπόρτερ.

Το μυθιστόρημα εκδόθηκε το 2010, από τους Μοντέρνους Καιρούς, και, κατ’ εμέ, δεν έλαβε την αναγνώριση που του αξίζει. Το συστήνω ανεπιφύλακτα αρκεί να έχετε ανοικτό μυαλό και δυνατή καρδιά!

 

Δημήτρης Ψωμαδέλλης

Tags: book , books , Review , βιβλία , βιβλίο , κριτική

Δημήτρης Ψωμαδέλλης

Δημοσιεύτηκε 8 Απριλίου, 2019

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.