Στάχτες που μυρίζουν θάνατο

Μια σκοτεινή ιστορία από την Ερωδίτη Παπαποστόλου

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες που μυρίζουν θάνατο. Περιμένεις. Περιμένεις να σωπάσουν τα ουρλιαχτά και να μιλήσει η σιωπή. Περιμένεις να ξυπνήσει η Ωραία Κοιμωμένη. Τι θα γινόταν άραγε αν είχε μια ακόμα ευκαιρία κι έκανε το ίδιο λάθος ξανά; Αν άγγιζε το αδράχτι για δεύτερη φορά; Θα έπεφτε πάλι σε μαγεμένο ύπνο, ή το δηλητήριό του θα μαύριζε την ψυχή της και θα μεταμόρφωνε την ίδια στην κακιά μάγισσα του παραμυθιού;

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες μιας ζωής που κάηκε, αλλά δεν πρόλαβε να αναγεννηθεί. Ίσως γιατί ο Φοίνικας δεν υπήρξε ποτέ. Ίσως γιατί ο μύθος του είναι ένα καλοστημένο παιχνίδι για να πείθονται οι παίκτες να θυσιάζουν τη ζωή τους με την ελπίδα να γεννηθούν ξανά.

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες από όνειρα που κάηκαν στο βωμό του εφιάλτη. Κι αν εμφανιζόταν τώρα μπροστά σου το Τζίνι και σου έλεγε ότι έχεις μια ακόμα ευχή; Τι θα ευχόσουν; Ρίχνεις το νόμισμα στον αέρα γιατί δεν μπορείς να αποφασίσεις. Οι στάχτες ανασηκώνονται τη στιγμή που προσγειώνεται πάνω τους. Και τότε, λίγο πριν πλαγιάσει στο έδαφος, ξέρεις τι είναι αυτό που εύχεσαι να δείξει. Ξαφνικά ξέρεις τι είναι αυτό που θέλεις να ευχηθείς. Το Τζίνι χαμογελάει σαρδόνια, και πραγματοποιεί ‘’την κορώνα’’ που έδειξε το κέρμα κι όχι ‘’τα γράμματα’’ που ήθελες εσύ.

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες που όταν σε αγγίζουν συνεχίζουν να καίνε, ενώ η φωτιά έχει σβήσει εδώ και καιρό. Κάθεσαι μπροστά τους σαν άλλη Σταχτοπούτα κι αρχίζεις να τις σκαλίζεις. Μια σκέψη περνάει από το μυαλό σου: αν η Σταχτοπούτα δεν ήταν τόσο αθώα τελικά; Αν οι στάχτες αυτές είναι από τα καμένα σώματα των εχθρών της; Αν έκαψε τη μητριά και τις θετές αδερφές της για να της αφήσουν το δρόμο ανοιχτό για τον πρίγκιπα;

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες γεμάτες με κόκκινα πέταλα από τριαντάφυλλο. Κάνεις να τα αγγίξεις αλλά διαλύονται στα χέρια σου. Κι αν το Τέρας δεν πρόλαβε να ακούσει το ‘’σ αγαπώ’’ από τα χείλη της Πεντάμορφης; Αν οι στάχτες αυτές είναι η καμένη τους αγάπη; Αν θόλωσε, τη σκότωσε και το παραμύθι τους πήγε πολύ στραβά;

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες που μπορεί να σε ξεγελάσουν κι αν τις βάλεις στο στόμα σου έχουν γεύση σοκολάτας. Τι είναι αυτό που έχει σημασία τελικά; Το ‘’φαίνεσθαι’’ ή το ‘’είναι’’; Νιώθεις τις στάχτες να σου καίνε το λαιμό. Κι αν ο Χάνσελ και η Γκρέτελ δεν ήταν τόσο αγνοί τελικά; Αν υπηρετούσαν την κακιά μάγισσα κι έριχναν ψίχουλα στο δρόμο για να τα ακολουθούν αθώα παιδιά και να έρχονται στην καλύβα της; Αν έτσι ξεγέλασαν και σένα;

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες γεμάτες μαραμένα λουλούδια και νεραϊδόσκονη. Κι αν η κοκκινοσκουφίτσα ήθελε να μείνει μόνη της στο δάσος; Αν συμμάχησε με το Λύκο κι έφαγαν μαζί τη γιαγιά; Αν ο Πήτερ Παν βαρέθηκε να είναι παιδί και ήθελε να μεγαλώσει; Αν σκότωσε την Τίνκερμπελ, απήγαγε τη Γουέντι και τη βασάνισε φριχτά;

Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες που με ένα φύσημα του ανέμου, σχηματίζουν το πρόσωπο του Τρελοκαπελά. Κι εσύ τότε σαν μια άλλη Αλίκη ψάχνεις το λευκό κουνέλι που θα σε οδηγήσει έξω από αυτή τη σκοτεινιά. Και γλιστράς μέσα στην τρύπα και στροβιλίζεσαι και πέφτεις. Στην άκρη βλέπεις ένα φως. Πέφτεις μπρούμυτα και μένεις σε μια περίεργη στάση. Γύρω από το κεφάλι σου υπάρχει κάτι σκληρό﮲ μια γκιλοτίνα. Προσπαθείς να το σηκώσεις, αλλά δεν μπορείς. «Κόψτε το κεφάλι!», ακούς τη φωνή της βασίλισσας και ο ανατριχιαστικός ήχος από τη λεπίδα που έρχεται κατά πάνω σου σκίζει τη σιωπή.

Είσαι η Ωραία Κοιμωμένη, είσαι ο Φοίνικας που δεν μπόρεσε να αναγεννηθεί, είσαι το Τζίνι, είσαι η Σταχτοπούτα, είσαι το Τέρας που έπνιξε την Πεντάμορφη, είσαι η κακιά μάγισσα, είσαι ο Πήτερ Παν, είσαι η Κοκκινοσκουφίτσα, είσαι ο Τρελός Καπελάς. Είσαι εσύ που σκοτώνεις τα παραμύθια.

Ανάβεις το σπίρτο και ξεσπάει η φωτιά. Όλο το κτίριο καίγεται. Σπάει η σιωπή και η νύχτα γεμίζει ουρλιαχτά. Στέκεσαι μπροστά στις στάχτες﮲ στάχτες που μυρίζουν θάνατο﮲ και γελάς παρανοϊκά.

«Προσοχή προς όλες τις μονάδες! Το άτομο που έβαλε φωτιά και δραπέτευσε από το ψυχιατρείο είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Πάσχει από Διαταραχή Πολλαπλής Προσωπικότητας…»

Tags: ashes , dark , death , fairy tale , fairy tales , psyco , short-story , story , διήγημα , θάνατος , παραμύθια , παράνοια , σκοτάδι , στάχτες , Ψυχιατρείο

Ερωδίτη Παπαποστόλου

Δημοσιεύτηκε 22 Νοεμβρίου, 2019

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.