Οι ιστορίες του Φανταστικού στην Τέχνη ήταν, είναι και θα είναι εκείνες που μας ταξιδεύουν σε κόσμους ξένους, μαγικούς αλλά και απειλητικούς, αποφεύγοντας ταυτόχρονα έντονα αρκετούς από τους κανόνες και τους περιορισμούς του δικού μας και εγκαθιδρύοντας τους δικούς τους -άλλοτε πιο πρόχειρα και άλλοτε πιο αναλυτικά. Είναι όμως και αυτές που μας βοηθούν να ρίξουμε μια ματιά στα σκοτεινότερα σημεία της Ζωής μας και θέτουν ένα πλαίσιο για πολλά και ενδιαφέροντα θρησκευτικά, φιλοσοφικά και επιστημονικά ζητήματα.
Μία τέτοια τριλογία αποτελεί και η σειρά «His Dark Materials» (με τον ελληνικό τίτλο «Η Τριλογία του Κόσμου») του Άγγλου συγγραφέα Philip Pullman. Γραμμένη και εκδομένη από το 1995 έως το 2000, η ιστορία εκτυλίσσεται σε έναν κόσμο όπου οι ψυχές και οι συνειδήσεις των ανθρώπων έχουν μία φυσική προέκταση που παίρνει την μορφή ενός ομιλούντος ζώου γνωστό ως “daemon” («δαιμόνιο»), και η απόλυτη εξουσία ανήκει στην αυταρχική Εκκλησία. Βρισκόμαστε στο κολλέγιο Jordan της Οξφόρδης του κόσμου αυτού, όπου η νεαρή ορφανή Lyra Belacqua και το Δαιμόνιό της, ο Pan(talaimon), περνούν τις μέρες τους κάνοντας αταξίες, μαζί με τους φίλους τους Roger Parslow και Salcilia. Η εξαφάνιση του Roger όμως μια μέρα και η γνωριμία της Lyra με την γοητευτική και μυστηριώδη κυρία Coulter θα την φέρει με τον πιο περίεργο τρόπο στον μακρινό Βορρά και θα την βάλει στην μέση μιας προφητείας για το μέλλον του (πολυ)σύμπαντος και της ελεύθερης βούλησης!
Το 2007 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η μεταφορά του πρώτου βιβλίου της τριλογίας, το «The Northern Lights», με τίτλο «The Golden Compass» (στην χώρα μας κυκλοφόρησε ως «Το Αστέρι του Βορρά»), με τους Daniel Craig, Nicole Kidman, Sam Elliot, Eva Green και την φωνή του Ian McKellen, και σε σκηνοθεσία του Chris Weitz («The Twilight Saga: New Moon», «About a boy»). Η αρκετά όμορφη οπτικά αλλά υπερβολικά μπερδεμένη σεναριακά ταινία του 2007 δε θα συζητηθεί σήμερα, καθώς αγνοεί την πλούσια θεματολογία και τους εξαίσιους χαρακτήρες της πρωτότυπης ιστορίας για ένα εμφανίσιμο αλλά μάλλον κενό ουσίας θέαμα. Θα στρέψουμε την προσοχή μας στην βασισμένη στην τριλογία σειρά του 2019, η οποία προβάλλεται απ’ τα BBC και HBO και βρίσκεται σε αυτή τη φάση στην δεύτερη σεζόν της. Κυρίες και κύριοι, το «His Dark Materials»!
Η πρώτη σεζόν της σειράς, η οποία και θα αποτελέσει το κύριο θέμα του άρθρου, καθώς η δεύτερη δεν έχει τελειώσει ακόμα, είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του είδους των δραμάτων φαντασίας στην μετά-«Game of Thrones» εποχή. Πρόκειται για μία οπτικά εξαιρετικά δουλεμένη σειρά, με όμορφη σκηνοθεσία, πολύ καλά ειδικά εφέ –ειδικά για τα Δαιμόνια στα οποία χρησιμοποιείται ένα κατά κύριο λόγω πολύ ρεαλιστικό CGI- και έναν steampunk/gaslamp fantasy κόσμο με πολλά και ενδιαφέροντα διαφορετικά στοιχεία, όπως Ζέπελιν, μάγισσες και αρματωμένες πολικές αρκούδες. Ο δε χρωματικός της κώδικας είναι πολύ εύστοχος και ταιριαστός, με μια ωραία ισορροπία ψυχρών και θερμών γήινων αποχρώσεων, ανάλογα με την σκηνή και το περιεχόμενο της.
Εξαιρετική φυσικά είναι και η μουσική της σειράς, με το opening theme να αποτελεί μια υπέροχη και ταιριαστή εισαγωγή στην ιστορία και ένα κομμάτι του κάθε επεισόδιο που προσωπικά σπάνια αγνοώ. Βέβαια τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε καμία σημασία, αν οι χαρακτήρες της ιστορίας δεν ήταν τόσο συμπαθητικοί ή έστω άξιοι σημασίας. Υπάρχει κάτι το ενδιαφέρον στον καθένα ξεχωριστά αλλά και στις συναναστροφές τους, οι οποίες ανά περιπτώσεις μπορούν να γίνουν και εξαιρετικά εγκάρδιες. Η σειρά εκμεταλλεύεται δε με εξαιρετικό τρόπο το σεναριακό εύρημα των Δαιμονίων, τα οποία αποτελούν δικούς τους χαρακτήρες και την τέλεια εξωτερίκευση των σκέψεων και των συναισθημάτων των χαρακτήρων. Σε αυτό όμως βοηθά και το υπέροχο καστ το οποίο, αν και δεν έχει το star power της ταινίας, είναι αρκετά αξιόλογο. Η Dafne Keen (“Logan”) συνεχίζει να εντυπωσιάζει ευχάριστα σαν παρουσία, η Ruth Wilson (“Saving Mr. Banks”) φέρνει έναν απειλητικό δυναμισμό και μια ευαισθησία στην Marisa Coulter, ενώ οι James McAvoy και Lin-Manuel Miranda είναι πάντα ευπρόσδεκτοι και κάτι παραπάνω από αξιόλογοι σαν Λόρδος Asriel Belacqua και Lee Scoresby αντίστοιχα.
Όλα αυτά είναι ωραία και καλά, αλλά η σειρά έχει και ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα της, ένα που την καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και άξια προσοχής: την θεματολογία της και το πώς αυτή μπλέκεται με την πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεσή της. Κεντρικές θεματικές της τριλογίας και της σειράς είναι ο αγώνας για ελεύθερη βούληση και επιλογών απέναντι σε δυνάμεις που αποζητούν να επιβάλλουν τον σκοταδισμό και τον κομφορμισμό. Μέσα από τα Παράλληλα Σύμπαντα παρουσιάζονται διαφορετικές επιστημονικές και θεολογικές προσεγγίσεις και φιλοσοφίες πάνω στην Ζωή και τους κανόνες των κόσμων, ενώ μπαίνει στο επίκεντρο η έννοια της Αμαρτίας σαν θρησκευτική και μεταφυσική έννοια. Είναι μια λογοτεχνική σειρά που κέρδισε την αντιπάθεια πολλών χριστιανικών οργανώσεων για τις επιθετικές για την θρησκεία απόψεις –αν και επικεντρώνεται κυρίως στην τοξικότητα του δογματισμού και της διαφθοράς που έρχεται σε πολιτικό επίπεδο στο εν λόγω ζήτημα και όχι σε επίθεση στην Πίστη. Πρόκειται όμως και για ένα ταξίδι απ’ το πνευματικό Σκοτάδι της Αθωότητας στο Φως της Ενήλικης Ζωής, και τις δυσκολίες και τις Θυσίες που έρχονται από αυτό. Και αυτό χωρίς το ζήτημα της Μοίρας, των «αγαπημένων» προφητειών και της ελεύθερης βούλησης όταν μπλέκεται με αυτές. Πολύ ενδιαφέρουσα θεωρώ, τέλος, την χρήση των Δαιμονίων στην σειρά. Δεν είναι «κακά πνεύματα» αλλά τείνουν στην αρχαία ελληνική σκέψη πάνω στον όρο. Είναι μια προέκταση του εσωτερικού κόσμου των χαρακτήρων, εκείνη η «συζήτηση» για την ηθική των πράξεων και των αποφάσεών τους, η φωνούλα μες το κεφάλι τους που τους κρατά στον ίσιο δρόμο ή τους κάνει να εξοκείλουν. Και όλα αυτά σε ένα ώριμο πλαίσιο που δεν φοβάται να λερώσει τα χέρια του για να πει κάτι.
Αν και αυτά που ανέφερα παραπάνω ισχύουν και για τις δύο σεζόν της σειράς, θα εκφράσω κυρίως άποψη για την πρώτη, δεδομένου ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα η δεύτερη. Αν χρειαζόταν να πω κάτι για την δεύτερη όμως θα ήταν ότι συνεχίζει εξίσου δυναμικά ό,τι ήταν ενδιαφέρον και καλό απ’ την πρώτη, παίζοντας ακόμα πιο έντονα με έξυπνες ιδέες και μια ένα καλογραμμένο και γεμάτο ανατροπές και αποκαλύψεις σενάριο!
Στην ερώτηση αν προτείνω την σειρά, νομίζω ότι είναι σαφές ότι η απάντηση είναι ένα μεγάλο «ναι»! Πρόκειται για μια πολύ όμορφη και αρκετά έξυπνη σειρά με εξαιρετικές ερμηνείες, ενδιαφέρουσες θεματολογίες και κάτι για όλους τους λάτρεις του φανταστικού, είτε αυτό είναι ομιλούντα ζώα και αρματωμένες πολικές αρκούδες, είτε μια ματιά σε παράλληλους Κόσμους και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Η βαθμολογία μου είναι sup{Pass++} με High Pass (δύο εκφράσεις που εδώ σημαίνουν «μην το χάσετε αν είστε φαν του είδους» και «μην το χάσετε γενικά» αντίστοιχα), και η πρότασή μου να του δώσετε τουλάχιστον μια ευκαιρία!
Θα επιστρέψουμε με περισσότερα και ενδιαφέροντα άρθρα για ταινίες, σειρές, μουσική και ιστορίες. Να είστε καλά και να προσέχετε!
Tags: fantasy , HBO , His Dark Materials , His Dark Materials BBC , His Dark Materials HBO , His Dark Materials trailer , His Dark Materials σεζόν , His Dark Materials σειρά , Philip Pullman , Philip Pullman Η Τριλογία του Κόσμου , Review , reviews , The Golden Compass , The Weird Side Daily , The Weird Side Daily άρθρα , TV Series , weird , αλλόκοτο , άρθρα φανταστικού , Η Τριλογία του Κόσμου , κριτικές , κριτική , Σειρές , Τηλεοπτικές Σειρές , Το Αστέρι του Βορρά , φαντασία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.