Ακόμη ένα βιβλίο από το βασιλιά του τρόμου, Στίβεν Κινγκ, κυκλοφόρησε το χειμώνα του 2019 (κι ακόμη ένα έρχεται να προστεθεί στη μακρά βιβλιογραφία του την άνοιξη του τρέχοντος έτους).
Ο δωδεκάχρονος Λουκ Έλις, ένα παιδί με σπάνιο βαθμό ευφυΐας και… ικανότητες τηλεκίνησης, πέφτει θύμα απαγωγής μιας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι εισβάλλουν στο σπίτι του τη νύχτα και δολοφονούν τους γονείς του.
Ξυπνά σε ένα δωμάτιο ίδιο με το δικό του. Ίδια έπιπλα, ίδια διακόσμηση, σχεδόν ίδια ρούχα. Αλλά, χωρίς παράθυρο. Έξω από το δωμάτιο, το κτίριο δε θυμίζει σε τίποτα το σπίτι του.
Ο Λουκ βρίσκεται παγιδευμένος στο Ινστιτούτο. Ένα κτίριο κρυμμένο μέσα στα δάση του Μέιν (φυσικά), στο οποίο κρατούνται παιδιά με ασυνήθιστες ικανότητες, συγκεκριμένα τηλεπάθεια και τηλεκίνηση. Η διευθύντρια, η κυρία Σίγκσμπι, το δεξί της χέρι, ο κύριος Στακχάουζ, και το υπόλοιπο προσωπικό του Ινστιτούτου χρησιμοποιούν τα παιδιά για έναν και μοναδικό σκοπό, ο οποίος δε γίνεται ποτέ γνωστός στα ίδια, τα οποία το μόνο που γνωρίζουν, είναι πως «υπηρετούν την πατρίδα».
Όσα συνεργάζονται, ανταμείβονται με μάρκες για τους αυτόματους πωλητές του κτιρίου. Όσα δε συνεργάζονται, τιμωρούνται. Πολύ συχνά άγρια.
Κριτική: Αποφάσισα να ξεκινήσω αναγνωστικά τη χρονιά με το νέο βιβλίο του αγαπημένου μου συγγραφέα και η επιλογή αυτή αποδείχθηκε σωστή.
Κλασικός Στίβεν Κινγκ. Αυτό νομίζω είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό του αναγνώστη καθώς διαβάζει το συγκεκριμένο βιβλίο. Όπως και σε πολλές από τις ιστορίες του Βασιλιά, το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας διαδραματίζεται στο Μέιν, οι πρωταγωνιστές είναι παιδιά με ασυνήθιστες ικανότητες και μία ακαθόριστη στην αρχή απειλή υποβόσκει σε όλες τις σελίδες του βιβλίου.
Όσον αφορά την αποτύπωση των χαρακτήρων, η λογοτεχνική μαεστρία του Κινγκ είναι για μια ακόμη φορά παρούσα. Ο Λουκ, η Καλίσα, η Έλεν, η Άιρις, ο Τζορτζ, ο Νικ και, φυσικά, ο Έιβερι Ντίξον (προσωπικός αγαπημένος χαρακτήρας) συνθέτουν το βασικό σχήμα το οποίο παρακολουθούμε όταν ξετυλίγεται η αφήγηση της ζωής μέσα στο Ινστιτούτο. Κάθε χαρακτήρας και μία προσωπικότητα η οποία κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ο οποίος από ένα σημείο της ιστορίας και μετά, νοιάζεται για την τύχη του καθενός από τους ήρωες ξεχωριστά.
Από την άλλη πλευρά, έμφαση έχει δοθεί και στους κακούς της ιστορίας. Αποτυπώνονται τα αίτια που οδήγησαν τον κάθε έναν από αυτούς να δεχτεί τη δουλειά στο συγκεκριμένο κτίριο και να συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτόν σε μια ομάδα παιδιών που δεν ξέρει για ποιο λόγο βρίσκεται εκεί.
Παράλληλα, εκτυλίσσονται και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών της ζωής του αστυνομικού Τιμ Τζέιμισον, ο οποίος μπαίνει αργότερα στο κύριο μέρος της ιστορίας. Και για αυτόν έχει χυθεί αρκετό μελάνι για να σκιαγραφηθεί ο χαρακτήρας του.
Η ιστορία εξελίσσεται ομαλά και χωρίς να κουράζει. Η αφήγηση σε τραβά και θες να συνεχίσεις να περιπλανιέσαι στο νέο αυτό μέρος που γέννησε η φαντασία ενός από τους κορυφαίους story-tellers της εποχής μας. Ακόμα και στις (αρκετές) σελίδες που το στοιχείο της δράσης δεν κάνει την εμφάνισή του, η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι τόσο αριστοτεχνική που οι σελίδες περνούν χωρίς να το καταλάβεις.
Στο δεύτερο μισό του βιβλίου, η δράση κορυφώνεται και το τέλος είναι αρκετά θεαματικό. Οι αναγνώστες που δεν εντυπωσιάζονται από τα φινάλε του Κινγκ, νομίζω πως εδώ θα δουν μια εξαίρεση.
Κλείνοντας, δε θα χαρακτήριζα το Ινστιτούτο ως ένα βιβλίο τρόμου. Σκληρό σε αρκετά σημεία, ναι, αλλά όχι τρόμου. Είναι μία ιστορία παιδικής κακοποίησης, μια ιστορία εγκλεισμού και κράτησης παιδιών σε απάνθρωπες συνθήκες, μια ιστορία διαφθοράς αστυνομικών και λοιπών κρατικών υπαλλήλων, αλλά και απλών πολιτών. Θεωρώ πως είναι περισσότερο ένα σκληρό κοινωνικό δράμα, παρά ένα θρίλερ ή ένα βιβλίο τρόμου. Προσωπικά, το θεωρώ ένα από τα καλύτερα βιβλία του Βασιλιά και, σίγουρα, ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής.
Βαθμολογία: 4,5/5.
Tags: drama , Maine , Stephen King , αναγνώστης , απαγωγή , απειλή , Αστυνομία , αστυνομικός , αφήγηση , βιβλία , βιβλίο , γονείς , δολοφονία , δράση , δωμάτιο , ενδιαφέρον , ευφυΐα , ζωή , θάνατος , θρίλερ , Ινστιτούτο , ιστορία , κακοποίηση , κριτική , Κτήριο , Λογοτεχνία , μαεστρία , Μέιν , μελάνι , παιδιά , παράθυρο , πατρίδα , προσωπικότητα , σελίδες , Στίβεν Κινγκ , Συγγραφέας , συγγραφή , τηλεκίνηση , τηλεπάθεια , τιμωρία , φαντασία , χαρακτήρας
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.