Η ταινία αποτελεί μια απόπειρα να σχολιαστεί συνοπτικά το έργο του μεγάλου Λαβκράφτ, ειδικότερο το κομμάτι αυτό που αφορά την σύλληψη του για το υποθετικό βιβλίο Νεκρονόμικον. Φυσικά βέβαια, επειδή το έργο του αυτό είναι τεράστιο, πολυδαίδαλο και περίπλοκο, η ταινία, διάρκειας λιγότερο από και ώρα, αναγκάζεται να επικεντρωθεί σεναριακά μόνο σε ότι αφορά το Νεκρονόμικον.
Η “συμμετοχή” του ίδιου του Λαβκράφτ στην ταινία, που τον υποδύεται, αρκετά πειστικά -για μένα- ο Christopher Heyerdahl είναι ένα έξυπνο εύρημα και μια ευκαιρία για να γίνουν αυτοβιογραφικές αναφορές, πάνω στην ψυχολογία και τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα. Η ταινία ήταν του 1998, γυρίστηκε για την τηλεόραση και δεν μπορώ βρω αρκετές πληροφορίες για την εμπορική της επιτυχία. Σίγουρα, δεν έχουν υπάρξει πολλές προσπάθειες για να μεταφερθεί το έργο του Λαβκράφτ στην μεγάλη οθόνη -αντίθετα από το έργο του Στίβεν Κινγκ– κι όσες έχουν γίνει, συνήθως έχουν μια πιο έμμεση κι όχι ξεκάθαρη αναφορά στο έργο αυτό και δεν έχουν υπάρξει εμπορικές επιυχίες.
Κάθε άλλο παρά ειδικός είμαι στην αξιολόγηση της μεταφοράς του έργου του Λαβκράφτ στον κινηματογράφο και ακόμα περισσότερο στο ίδιο το έργο του, αλλά μπορώ να σχολιάσω σαν θεατής, την συγκεκριμένη ταινία, που έχει, από τον τίτλο κιόλας ξεκάθαρη αναφορά και στόχους.
Η ταινία, όπως ανέφερα πιο πάνω, έχει ένα έξυπνο εύρημα. Κάνει τον ίδιο τον συγγραφέα, έναν από τους πρωταγωνιστές της, με ένα τρόπο-για μένα- αρκετά πειστικό και επιτυχημένο. Η αριστοκρατική κι αποστασιοποιημένη αντιμετώπιση της καθημερινότητας, η πίστη σε ένα άλλο κόσμο παράλληλο, “βαθύτερο” και ασύλληπτα πιο τρομερό, εμφανίζονται στο λόγο του Λαβκράφτ, που αφηγείται σκέψεις και καταστάσεις της ζωής του -ενώ στο τέλος συνδιαλέγεται και με τον βασικό πρωταγωνιστή της ταινίας, που όπως ομολογείται, είναι δημιούργημα του- χωρίς όμως να υπάρχει βεβαιότητα για αυτό.
Ενώ η παγωμένη έκπληξη απέναντι στο αδιανόητο και το τρομακτικό, που αντιμετωπίζεται όμως με φλέγμα, χαρακτήρα και συγκράτηση και η επιμονή στην αντισυμβατικότητα και στην -γνήσια και πηγαία- ιδιαιτερότητα, είναι υφολογικά στοιχεία του ρόλου του Λαβκράφτ.
Ο ρόλος περιπλέκεται, στην ταινία, διακριτικά, αλλά ξεκάθαρα, στις ζωές των υπόλοιπων ηρώων και των τρομερών στοιχείων του κοσμικού τρόμου, που αν κι ο ίδιος με ένα τρόπο “δημιούργησε”, γράφοντας για αυτούς, υπάρχει μαζί τους όχι ως ένας προνομιούχος κυρίαρχος-δημιουργός, αλλά ως ένα ακόμα πρόσωπο, ανάμεσα στα άλλα. Ακολουθώντας έτσι η ταινία, την θεωρία των παράλληλων αόρατων κόσμων και το ότι ο συγγραφέας, όπως κι ο άνθρωπος-αναγνώστης-θεατής είναι κι αυτός ένα ασήμαντο ον, που έτυχε να υπάρχει, σε ένα τεράστιο φρικτό κοσμικό παιχνίδι, που δεν μπορεί να κατανοηθεί ποτέ πλήρως αληθινά.
Με την εξαίρεση στα πιο πάνω, μόνο, ότι ο συγγραφέας, έχει το χάρισμα και κυρίως το πάθος, που είναι πιο πάνω κι από το χάρισμα, να γράψει για αυτόν τον ακατανόητο κόσμο και την αδυναμία πλήρους σύλληψης του, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει μέσα σε αυτόν κι αυτός και υποτάσσεται στους νόμους του.
Οπότε το δυνατό μέρος της ταινίας, είναι ο ρόλος του Λαβκράφτ, ενώ η υπόλοιπη πλοκή είναι αρκετά κλασσική και περιστρέφεται, γύρω από την κάλτ περσόνα του Λάβκραφτ, σαν δημιουργού και το Νεκρονόμικον, στηριζόμενη κυρίως στην Αμερικάνικη αστική σκοτεινή ατμόσφαιρα, στο μπέρδεμα ονείρου με πραγματικότητας και στο μπέρδεμα του χρόνου και της χρονικής εξέλιξης, με συμμέτοχο τον ίδιο τον συγγραφέα- όταν όλοι είναι χαρακτήρες γραμμένοι από τον συγγραφέα, τα πάντα μπορούν να είναι αληθινά, χωρίς να είναι πραγματικά- και στο τέλος τον αποτυχημένο αγώνα της επιστήμης να βρει την αληθινή ουσία και τη φύση αυτού του κόσμου.
Από μια άποψη, τελικά, αυτή η ταινία θα μπορούσε να είναι μια ταινία από την οπτική γωνία του συγγραφέα, για ένα μόνο μικρό μέρος του έργου του και των ιδεών του.
Tags: Christopher Heyerdahl , H.P. Lovecraft , αναφορά , αυτοβιογραφία , βιβλία , βιβλίο , Βιογραφία , επιστήμη , έργο , ζωή , θεατής , ιδέα , Κινηματογράφος , Κοσμικός Τρόμος , κόσμος , κριτική , Νεκρονόμικον , νόμος , ον , όνειρο , πάθος , παιχνίδι , πλοκή , πραγματικότητα , πρωταγωνιστής , σενάριο , σινεμά , σκέψεις , Σκέψη , Στίβεν Κινγκ , στοιχειό , Στόχος , Συγγραφέας , σύμπα , ταινία , Ταινίες , Τηλεόραση , τρόμος , χαρακτήρας , χάρισμα , χρόνος , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.