Κόκκινος Εφιάλτης

Άλλο ένα βράδυ που ξυπνάς απότομα από το ουρλιαχτό του ανέμου. Μόνο που αυτό το βράδυ μοιάζει ακόμα περισσότερο με κλάμα∙ με το κλάμα ενός μωρού. Άραγε να είναι το κλάμα του μωρού που σκότωσες πριν να προλάβει καν να γεννηθεί; Ανακάθεσαι στο κρεβάτι και βυθίζεις το βλέμμα στο σκοτάδι γύρω σου. Ο διακόπτης είναι δίπλα σου αλλά δεν κάνεις την κίνηση να ανάψεις το φως. Οι σκιές από τα κλαδιά των δέντρων που εισχωρούν στην κρεβατοκάμαρα έχουν κάτι το μυστηριώδες και γοητευτικό που σε σαγηνεύει και σε τραβάει κοντά του. Τις βλέπεις να σαλεύουν μπροστά στα πόδια σου και νιώθεις τα άυλα χέρια τους να σε αγκαλιάζουν. Άραγε τι φοβάσαι περισσότερο; Το σκοτάδι… ή το φως; Στο σκοτάδι όλα μοιάζουν απόκοσμα. Τα μυστικά παραμένουν κρυμμένα. Όταν όμως ξημερώνει, τα πάντα αποκαλύπτονται, ακόμα κι αυτά που φοβάσαι να αντικρίσεις.

Σηκώνεσαι με αργές κινήσεις και προχωράς προς τον καθρέφτη. Τα βήματά σου είναι αθόρυβα, σαν να μην ακουμπούν τα πόδια σου στο πάτωμα. Το πρόσωπό σου σε κοιτά ανέκφραστο μέσα από τη γυάλινη επιφάνειά του. Αγγίζεις απαλά τα μάγουλά σου. Μοιάζουν τόσο τέλεια κι αψεγάδιαστα. Αρκεί μια αστραπή από το παράθυρο για να φωτίσει τις κόκκινες γρατζουνιές που τα στολίζουν. Αυτές που έκανες εσύ τη στιγμή που προσπαθούσες να νικήσεις τις φωνές που ούρλιαζαν μέσα στο μυαλό σου. Τότε που έσφιγγες το κεφάλι σου με τις γροθιές σου για να κάνεις τον πόνο να σταματήσει∙ τότε που νόμιζες ότι όλη η ζωή σου θα σπάσει και θα σκορπιστεί σε χιλιάδες μικροσκοπικά κομμάτια χωρίς να το προσέξει κανείς∙ τότε που δεν είχες κανένα να μιλήσεις.

Το δωμάτιο αναβοσβήνει από τους απανωτούς κεραυνούς. Η νύχτα γίνεται μέρα και ο άνεμος ουρλιάζει όλο και πιο δυνατά. Οι σκιές από τα κλαδιά παλεύουν μανιασμένα να σε φτάσουν. Και παρά το χαλασμό, ακούς πεντακάθαρα τις κραυγές μιας κουκουβάγιας που έχει φωλιάσει στη σκεπή σου όταν έψαχνε απεγνωσμένα καταφύγιο. Λένε ότι αυτό είναι οιωνός θανάτου… ή μήπως όχι; και τότε, ακούς μια πόρτα να κλείνει με πάταγο. Προχωράς προς το παράθυρο και κρυφοκοιτάς πίσω από την κουρτίνα. Το δάσος βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι σου∙ και στην άκρη του… στέκεται ένας μεγαλόσωμος σκύλος. Μισοκλείνεις τα μάτια για να κοιτάξεις καλύτερα και τότε σιγουρεύεσαι. Δεν είναι σκύλος αυτό που βλέπεις, αλλά λύκος∙ και κοιτάζει προς το μέρος σου∙ και δίπλα του, στέκεται μια φιγούρα. Ένας κεραυνός σπάει το σκοτάδι, και τότε βλέπεις πως είναι ένα μικρό κοριτσάκι που φοράει κόκκινη κάπα. Η κουκούλα όμως κρύβει σχεδόν όλο της το πρόσωπο και δεν μπορείς να την δεις. Είναι σίγουρο όμως πως κοιτάει κι εκείνη προς εσένα.

Στο παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας όμως το μικρό κορίτσι προσπαθούσε να ξεφύγει από τον κακό λύκο. Τότε γιατί η φιγούρα που βλέπεις, στέκεται ήρεμα δίπλα του και του χαϊδεύει το κεφάλι;

Ερωδίτη Παπαποστόλου

Tags: dark , fairytale , fantasy , hood , mystery , red , redridinghood , wolf , κόκκινο , κοκκινοσκουφίτσα , λύκος , μυστήριο , παραμύθι , φαντασία