Ίσως δεν έπεσε ο Γίγαντας αλλά ο Τζακ από τη φασολιά!

Η φωτιά στο τζάκι θεριεύει. Δημιουργεί μυστηριακές σκιές που φαντάζουν απόκοσμες. Απλώνουν τα χέρια τους στους τοίχους και υφαίνουν αραχνοΰφαντους ιστούς από παραμύθια. Ψιθυρίζουν αλλόκοτα όνειρα στολισμένα με εφιάλτες.

Ο μονόφθαλμος ξυλουργός χτυπάει ρυθμικά το πόδι του στο ξύλινο πάτωμα καθώς κινεί τα νήματα των παράξενων παικτών.

Λίγο πριν ξεκινήσει να υφαίνει το παραμύθι, γυρνάει το κεφάλι του 180 μοίρες και κοιτάζει τη μαριονέτα με τη μεγάλη μύτη. Τα μάτια του ξύλινου αγοριού λάμπουν κατακόκκινα στο σκοτάδι καθώς κρατάει τα νήματα των χεριών του δημιουργού του, κινώντας τα όπως θέλει εκείνο. Και η ιστορία αρχίζει να ξεδιπλώνεται…

Ένα παράταιρο σκηνικό. Ένας καθρέφτης ακουμπισμένος στον κορμό ενός δέντρου λαμπυρίζει από μακριά. Μικρά, διαμαντένια δάκρυα στάζουν από την τέλεια επιφάνειά του. Καλεί τους ανυποψίαστους περιπλανώμενους να τον πλησιάσουν, μέχρι να διαπιστώσουν, ότι δεν υπάρχει το είδωλό τους· ότι αυτό που τους δείχνει, είναι απλά η αντανάκλαση ενός άψυχου δάσους, ενός γκρεμισμένου κόσμου… Μέχρι να διαπιστώσουν, ότι τα παραμύθια πολλές φορές δεν είναι όπως φαίνονται… αλλά όπως θέλουμε εμείς να τα δούμε…

Ίσως η ιστορία της Ραπουνζέλ δεν είχε χαρούμενο τέλος. Ίσως την τελευταία φορά ο άνεμος φυσούσε τόσο δυνατά που τύλιξε τα μαλλιά της γύρω από το λαιμό της. Όταν λοιπόν ο πρίγκιπας σκαρφάλωσε για να τη συναντήσει την έπνιξε χωρίς να το καταλάβει· και η κατάρα της νεκρής πριγκίπισσας τον μεταμόρφωσε στο Τέρας που στοίχειωνε το κάστρο.

Ίσως η Σταχτοπούτα δεν έχασε ποτέ το γοβάκι της, κι έτσι ο πρίγκιπας δε μπόρεσε να τη βρει. Κι εκείνη πνίγηκε στις στάχτες του κόσμου της για να αναγεννηθεί όχι σαν φοίνικας, αλλά σαν κοράκι.

John William Waterhouse – Mariana in the South (1897)

Και το κοράκι, μεταμορφώθηκε στη μάγισσα που τρύπησε την όμορφη βασιλοπούλα με το αδράχτι. Ίσως όμως ο πρίγκιπας, που θα της έδινε ‘’το πρώτο της αγάπης φιλί’’, ξεμυαλίστηκε από τις νεράιδες νονές της και το έσκασε μαζί τους. Έτσι η Ωραία Κοιμωμένη, δε βγήκε ποτέ από το λήθαργό της. Κι όταν η ψυχή της έσπασε από τη μεγάλη θλίψη, τα κομμάτια, κοφτερά σαν γυαλί, ενώθηκαν κι έφτιαξαν ένα μαγικό καθρέφτη που έκρυβε μέσα του όλη την οργή και την οδύνη της προδοσίας· έναν καθρέφτη που ορκίστηκε να είναι ο ισχυρότερος, ο ομορφότερος από όλους.

Ίσως λοιπόν ο μαγικός καθρέφτης στην ιστορία της Χιονάτης να έδειξε στη μητριά της αυτό που ήθελε εκείνος να δει, ίσως να την μάγεψε εκείνος κι όχι αυτή·και ίσως να έδειξε στον ξυλοκόπο πώς θα ήταν η ζωή του με τη Χιονάτη. Έτσι έκοψε το κεφάλι του πρίγκιπα από τη ζήλια του, για να τη ξυπνήσει εκείνος από το λήθαργό της. Όταν όμως οι νάνοι τον είδαν να στέκεται πάνω από το γυάλινο φέρετρό της, τρόμαξαν και τον σκότωσαν, κι έτσι η πριγκίπισσα έμεινε να κοιμάται για πάντα. Και ίσως η μητριά της, να μη μπόρεσε ποτέ να ξαναπάρει την πραγματική της μορφή. Καταδικάστηκε να ζει για πάντα σαν μια γριά μάγισσα, που πουλούσε μαγικά φασόλια για να ζήσει.

Αυτά που πήρε ο Τζακ, σε αντάλλαγμα για την αγελάδα του. Ίσως όμως τελικά, δεν έπεσε ο γίγαντας, αλλά ο Τζακ από τη φασολιά· και στο χωριό, θρηνούν ακόμα το χαμό του.

Και τότε τα φασόλια μαράζωσαν κι έγιναν δηλητηριώδη μανιτάρια, που σκορπίστηκαν στο δάσος, μπροστά στα πόδια ενός μικρού κοριτσιού με κόκκινη κάπα· κι εκείνη έσκυψε και τα μάζεψε. Ίσως λοιπόν το καλάθι της κοκκινοσκουφίτσας να μην είχε μέσα λουλούδια, μα δηλητηριώδη μανιτάρια.

Αυτά που έφαγε η γιαγιά της και μεταμορφώθηκε στην κακιά μάγισσα που κυνηγούσε τον Χάνσελ και την Γκρέτελ. Κι όταν το ζαχαρωτό σπιτάκι άρχισε να λιώνει, η σοκολάτα έγινε χείμαρρος που έπνιξε τα δύο αδέρφια και μετάσκορπίστηκε στο έδαφος, όπως σκορπίζονται τα όνειρα που κάνουν τα μικρά παιδιά μόλις μεγαλώσουν· όπως τα ψίχουλα που έριξαν, αλλά δεν πρόλαβαν ποτέ να ακολουθήσουν…

Τα ακολούθησε όμως η Πεντάμορφη και βρέθηκε στο κάστρο της Ραπουνζέλ, που τώρα ζούσε το Τέρας. Ίσως όμως δεν πρόλαβε να δείξει την αγάπη της πριν πέσει και το τελευταίο πέταλο από το τριαντάφυλλο. Και τότε το Τέρας τρελάθηκε και τη φυλάκισε για πάντα σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι. Κι εκείνη έγινε έρμαιο στα βασανιστήριά του.

Και ίσως τότε να ήταν που το όνειρο έγινε εφιάλτης…

Κι ίσως όλα αυτά, να ξεκίνησαν απλά από την ευχή ενός παιδιού, που έκλεισε τα μάτια, φύσηξε ένα “λουλούδι κλέφτη” και καθώς τα λευκά βαμβάκια πετούσαν στον άνεμο ευχήθηκε να ζήσει το δικό του παραμύθι….

Ερωδίτη Παπαποστόλου

Tags: dark , fairytale , fantasy , horror , once upon a time , γίγαντας , παραμύθια , Σκοτεινό , τζακ , τρόμος , φαντασία