Φανταστείτε ότι περπατάτε στον δρόμο (ή ακόμα χειρότερα βρίσκεστε σπίτι σας), όταν ξαφνικά βλέπετε μπροστά σας μια μυστηριώδη φιγούρα ντυμένη στα μαύρα. Μπορεί να σας πλησιάσει στο δρόμο και να σας μιλήσει. Μπορεί να σας χτυπήσει το κουδούνι. Ίσως πάλι να σας παρατηρεί σιωπηλή από μια γωνία και χαθεί μετά από λίγο. Το σενάριο ακούγεται αρκετά ανατριχιαστικό. Υπάρχουν πολλές ιστορίες από πολλά μέρη του πλανήτη που έχουν να κάνουν με τους λεγόμενους «ανθρώπους με τα μαύρα». Ποιοι είναι όμως; Πράκτορες; Φαρσέρ; Οι απαντήσεις είναι διαφορετικές σε κάθε περίπτωση, καθώς οι ιστορίες και τα δημοσιεύματα που αφορούν εκείνους, είναι πολλές.
Πρόσφατα περιστατικά: Μόλις πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα δημοσίευμα που θέλει παράξενους μαυροντυμένους να εμφανίζονται σε μια μικρή πόλη της Iowa, συγκεκριμένα στην πόλη Muscatine. Σύμφωνα με το hauntedattractiononline.com, αλλά και το δελτίο ειδήσεων KWQC News, υπάρχουν αναφορές σχετικές με θεάσεις παράξενων ανθρώπων, ντυμένων στα μαύρα, που στέκονται αργά τη νύχτα στην άκρη του δρόμου και τρομοκρατούν τους οδηγούς. Υπάρχουν αναφορές δε, που ισχυρίζονται ότι οι μαυροντυμένοι έφυγαν απ’ την άκρη του αυτοκινητόδρομου και κινήθηκαν προς τα κινούμενα οχήματα, ενώ άλλοι λένε ότι τους είδαν και στην αυλή τους. Το γραφείο του σερίφη της περιοχής έχει παραδεχτεί πως δέχτηκε πλήθος από τέτοιες καταγγελίες και ζητά να ενημερωθεί αμέσως μόλις κάποιος εντοπίσει ξανά αυτούς τους «άντρες με τα μαύρα». Ωστόσο, το πιθανότερο είναι να πρόκειται απλά για κάποιους κακόγουστους φαρσέρ.
Ένα παρεμφερές περιστατικό είχε συμβεί τις προάλλες και στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, κάποιοι νεαροί στην περιοχή της Αργολίδας θεώρησαν διασκεδαστικό να μεταμφιεστούν σαν φαντάσματα (με λευκές στολές αυτή τη φορά και πιο συγκεκριμένα σαν μέλη της Κου Κλουξ Κλαν) και να τρομάζουν όποιον τους συναντούσε. Στις 19/11/15 κυκλοφόρησε δημοσίευμα στο zougla.gr, σύμφωνα με το οποίο «μια μυστηριώδης υπόθεση διαδραματίζεται τις τελευταίες νύχτες στην Αργολίδα, σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων διαφορετικών περιοχών. Μόλις πέσει το σκοτάδι, τέσσερις κουκουλοφόροι, με λευκούς μανδύες, τριγυρνούν σε ερημικούς αγροτικούς δρόμους προκαλώντας με την παρουσία τους τρόμο στους περαστικούς(…)». Ένας νεαρός που τους είδε, ανέφερε έντρομος το περιστατικό στους φίλους του, όμως δεν έγινε πιστευτός στην αρχή. Όταν όμως τους έπεισε να πάνε στην πυραμίδα του Ελληνικού, διαπίστωσαν ότι έλεγε αλήθεια. Όταν οι μεταμφιεσμένοι διαπίστωσαν ότι είχαν έρθει αρκετά άτομα να τους βρουν, εξαφανίστηκαν τρέχοντας, ενώ καμία εγκληματική πράξη δεν συνδέθηκε μ’ αυτούς.
UFO και οι «άντρες με τα μαύρα»: Τα παραπάνω περιστατικά είναι μάλλον ασήμαντα και διαφέρουν αρκετά με τις παράξενες συναντήσεις που είχαν μάρτυρες με τους «ανθρώπους με τα μαύρα». Δεν πρόκειται για ανώριμους νεαρούς με μαύρες κουκούλες. Η εμφάνιση τους ακολουθεί τις περισσότερες φορές περαιτέρω παράξενα γεγονότα, ειδικά όσον αφορά εμφανίσεις UFO. Τις επισκέψεις τους είναι αναγκασμένοι να ανεχθούν διάφοροι μάρτυρες ή ερευνητές που καταπιάστηκαν πιο σοβαρά με το θέμα και ήρθαν αντιμέτωποι με περιστατικά εμφάνισης εξωγήινων. Ουσιαστικός σκοπός των «ανδρών με τα μαύρα» είναι να συμβουλέψουν τον μάρτυρα / ερευνητή να κρατήσει το στόμα του κλειστό, ενώ ενίοτε απειλούν. Καταφτάνουν στο σπίτι των μαρτύρων με μαύρο αυτοκίνητο (του οποίου οι πινακίδες δεν αναγνωρίζονται). Είναι τρεις, με ασυνήθιστη φωνή και κομψό ντύσιμο. Πολύ διαφορετικοί από τις μαυροντυμένες φιγούρες της Muscatine. Το ύφος τους είναι σοβαρό και «ανακρίνουν» με πολλές ερωτήσεις το μάρτυρα σχετικά με την αλλόκοτη εμπειρία του. Στο τέλος του ζητάνε να κρατήσει το στόμα του κλειστό.
Δεν έχουν καλυμμένα πρόσωπα, ούτε θυμίζουν φιγούρες από ταινίες τρόμου. Πολλές φορές είναι φιλικοί (ή έστω όχι εχθρικοί). Κάποιες φορές συμπεριφέρθηκαν αλλόκοτα, έως γελοία. Έχει αναφερθεί π.χ., ότι προσπάθησαν να πιουν ζελέ. Αυτό υποστηρίζει η αναφορά της κυρίας Butler. Σύμφωνα με τη μαρτυρία, το Νοέμβρη του 1966, αντίκρισε με τη φίλη της – στην περιοχή Owatonna της Μινεσότα δυο παράξενα φώτα πάνω από ένα χωράφι. Το ένα από τα δυο φώτα «κατέβηκε» προς τα κάτω, κοντά στις δυο γυναίκες και ξαφνικά η φίλη της κυρίας Butler γονάτισε στο έδαφος και έπεσε σε κατάσταση έκστασης. Όταν συνήλθε, το UFO είχε χαθεί απ’ τα μάτια τους. Ενθουσιασμένες για την εμπειρία τους, οι γυναίκες μοιράστηκαν το γεγονός και με άλλους, τότε όμως άρχισαν τα προβλήματα: όποτε επιχειρούσαν να συζητήσουν με τρίτους το περιστατικό, υπέφεραν από δυνατούς πονοκεφάλους (!). Η κυρία Butler βασανιζόταν επίσης από φαινόμενα Poltergeist, παράξενα τηλεφωνήματα και αποκορύφωμα ήταν η επίσκεψη ενός παράξενου άντρα σπίτι της. Η επίσκεψη έγινε την τελευταία μέρα του Μαΐου του 1967. Ο άντρας φορούσε μαύρα και τα ρούχα του φαίνονταν καθαρά και ολοκαίνουρια. Ήταν κοντός, τα μαλλιά του μακριά – πολύ μακριά για να είναι στρατιωτικός – και είχε ανατολίτικα χαρακτηριστικά. Με άλλα λόγια φαινόταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Συστήθηκε σαν ταγματάρχης Richard French και είπε πως τον ενδιέφεραν θέματα γύρω απ’ τα UFOS. Προσπαθώντας να φανεί φιλική, η γυναίκα του πρόσφερε ένα μπολ ζελέ, αντί όμως να πάρει το κουτάλι και να το φάει, επιχείρησε να το πιει. Προβληματισμένη η οικογένεια, κατάφερε και πήρε τον αριθμό του αυτοκινήτου. Το αμάξι είχε νοικιαστεί από τη Minneapolis. Ύστερα από περαιτέρω έρευνα, καταστάλαξαν στο συμπέρασμα ότι πράγματι υπήρχε Ταγματάρχης Richard French στην Πολεμική Αεροπορία, μόνο που ο ίδιος δεν τους είχε επισκεφτεί ποτέ! Επιπλέον, η εμφάνιση του δεν ταίριαζε στο παραμικρό με την εμφάνιση του άντρα που τους επισκέφτηκε. Το θράσος μάλιστα του παράξενου άντρα προχώρησε και επισκέφτηκε κι άλλα μέλη της συγκεκριμένης οικογένειας, που ζούσαν σε άλλες πολιτείες.
Μαρτυρίες λένε ότι δυσκολεύτηκαν να χρησιμοποιήσουν μαχαιροπήρουνα. Σε άλλες περιπτώσεις αναφέρθηκε ότι εξείχαν καλώδια από τα παντελόνια τους, όσο γελοία και να ακούγονται αυτά όμως, υπάρχουν αναφορές σύμφωνα με τις οποίες οι παράξενοι άγνωστοι δεν έδειξαν καθόλου καλό πρόσωπο, αλλά απείλησαν ευθέως το μάρτυρα. Μια τέτοια περίπτωση ήταν του κυρίου Robert Richardson από το Toledo του Ohio. Ήταν νύχτα, 13 / 7 / 1967 και ο Richardson οδηγούσε, όταν ξαφνικά ήρθε αντιμέτωπος με ένα παράξενο αντικείμενο που του έφραζε το δρόμο. Αμέσως μετά το ελαφρύ τρακάρισμα, το αντικείμενο εξαφανίστηκε! Παραξενεμένος, ο άντρας επισκέφτηκε για δεύτερη φορά το σημείο και βρήκε ένα μικρό κομμάτι μέταλλο. Σκέφτηκε ότι μπορεί να είχε αποκολληθεί από τη σύγκρουση. Το κράτησε και, δίχως να αναφέρει τίποτα στην αστυνομία, το έστειλε για περαιτέρω ανάλυση στην APRO (πρόκειται για τα αρχικά των λέξεων Aerial Phenomena Research Organization). Και τότε «επιτέθηκαν» οι άντρες με τα μαύρα. Στην αρχή ο Richardson δέχτηκε επίσκεψη από τρεις νεαρούς άντρες – γύρω στα είκοσι – που ήταν φιλικοί και απλά έκαναν κάποιες ερωτήσεις. Λίγες μέρες αργότερα όμως τον επισκέφτηκαν κάποιοι άλλοι, με πιο επιθετικό χαρακτήρα. Απαίτησαν το μεταλλικό κομμάτι πίσω, δεν ήταν αυτό όμως το πιο τρομακτικό για τον μάρτυρα, όσο το γεγονός καθαυτό ότι οι άντρες ήξεραν σχετικά μ’ αυτό. Δεδομένου ότι οι μόνοι που γνώριζαν σχετικά με το μέταλλο ήταν η σύζυγος τους Richardson και φυσικά η APRO. Κατάλαβε έτσι ότι με κάποιον τρόπο τον παρακολουθούσαν. Επισήμαναν μάλιστα ότι «εάν θέλει η γυναίκα του να παραμείνει τόσο όμορφη όσο είναι, καλά θα έκανε να πάρει το κομμάτι πίσω».
Παρεμφερή στοιχεία παρουσιάζει και η αναφορά σχετικά με τον Albert Bender από το Connecticut. Ο συγκεκριμένος είχε εμμονή με το θέμα των εξωγήινων, σε σημείο να οργανώσει (1953) μια διεθνή υπηρεσία μελέτης σχετικών φαινομένων (International Saucer Bureau). Eίχε στείλει μια επιστολή, που περιλάμβανε όλες του τις ανακαλύψεις σχετικά με το θέμα. Λίγες μέρες μετά τον επισκέφτηκαν οι «άντρες με τα μαύρα». Το περιεχόμενο της συνομιλίας δεν έγινε γνωστό, όμως έκτοτε ο Bender άρχισε να συμπεριφέρεται σαν να του είχαν κάνει λοβοτομή. Από την ίδια μέρα ακύρωσε την κυκλοφορία του περιοδικού του, διέλυσε τον εκδοτικό οργανισμό του και έπαψε να ασχολείται με οτιδήποτε σχετικά με τα ΑΤΙΑ. Παρ’ όλα αυτά το 1963 δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο «Οι ιπτάμενοι δίσκοι και οι τρεις άντρες με τα μαύρα».
Οι άντρες όμως δεν είναι σε όλες τις μαρτυρίες τρεις… Ο Δρ. Χέρμπερτ Χόπκινς, ένας αμερικανός γιατρός που ζούσε στο Μαίην, ενώ ερευνούσε μια περίπτωση UFO, λέγεται ότι τον επισκέφτηκε ένας «παράξενος, μαυροντυμένος άντρας»… Έχει αναφερθεί επίσης ότι οι τρομακτικοί επισκέπτες δεν φορούσαν σε όλες τις περιπτώσεις μαύρα. Ο όρος «μαυροντυμένος πράκτορας» χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους UFOλόγους για να περιγράψουν κι άλλους μυστηριώδεις επισκέπτες, που όμως δεν φορούσαν μαύρα! Σε διάφορες περιπτώσεις π.χ., οι επισκέπτες φορούσαν στολές της Πολεμικής Αεροπορίας. Ενώ σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Ντέιβιντ Στέφενς, που είχε γίνει μάρτυρας ενός αλλόκοτου επεισοδίου UFO, το επόμενο πρωινό ήταν μόνος στο τροχόσπιτο, ενώ άκουσε ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Όταν άνοιξε, είδε μπροστά του έναν άντρα με σκούρο μπλε κουστούμι και όχι μαύρο. Επίσης φορούσε γυαλιά ηλίου. Όταν ρώτησε τον Ντέιβιντ αν ήταν αυτός που είχε δει τον ιπτάμενο δίσκο κι εκείνος απάντησε καταφατικά, ο ξένος του είπε «Καλύτερα κράτα το στόμα σου κλειστό, αν θέλεις το καλό σου». Μετά προχώρησε γρήγορα πίσω από ένα γειτονικό κτήριο και δεν ξαναπαρουσιάστηκε.
Πράκτορες της κυβέρνησης; Δεδομένου ότι η επίσκεψη τριών (ή ενός) αντρών από μόνη της δεν έχει απολύτως τίποτα το μεταφυσικό, η συγγραφέας Jenny Randles αναφέρει ότι οι επισκέψεις αυτές έγιναν από κυβερνητικούς πράκτορες, που σκόπιμα ήθελαν να τρομοκρατήσουν, ώστε το θύμα να κρατήσει την εμπειρία του για τον εαυτό του. Εσκεμμένα μάλιστα φέρονται παράξενα, με σκοπό την εξάπλωση αυτού του αστικού θρύλου και της πεποίθησης ότι δεν προέρχονται απ’ τον κόσμο αυτό. Χωρίς να σημαίνει ότι η συγγραφέας απορρίπτει την ύπαρξη εξωγήινων ή των ανθρώπων με τα μαύρα. Κάθε άλλο μάλιστα. Αναφέρει πως: «δεν πρόκειται για κινηματογραφικές φιγούρες, αλλά για αναμφίβολη πραγματικότητα», και εξηγεί στο βιβλίο της “The Truth About Men in Black” πολλά περιστατικά. Πραγματική εκδοτική επιτυχία όμως έγινε το βιβλίο του συνταξιούχου αμερικανού πεζοναύτη Donald Keyhoe “The Flying Saucers”. Παρόλο που το συμπέρασμα του βιβλίου ήταν κάπως ακραίο, καθώς έφτανε σε κάποια θεωρητικά συμπεράσματα σχετικά με μια τεράστια συνωμοσία εξωγήινης εισβολής, το βιβλίο στάθηκε αρκετό για να τρομοκρατήσει τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Για τη συγγραφή του βιβλίου ο Keyhoe αξιοποίησε τις διασυνδέσεις του και προσβάσεις, οι οποίες φυσικά δεν ήταν προσιτές στο ευρύ κοινό. Ακόμα κι αν το τέλος του βιβλίου ήταν κάπως «χολιγουντιανό», εκείνη την περίοδο η Αμερική βάλθηκε να αποδείξει τις όποιες μαρτυρίες περί UFO ως απάτες: Τον Ιανουάριο του 1953 συγκαλείται συμβούλιο της CIA και της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας με επικεφαλής τον πυρηνικό φυσικό Robertson. Θέμα του συμβουλίου ήταν να βρεθούν τρόποι που θα έκαναν το ενδιαφέρον του κόσμου σχετικά με τα UFO να μειωθεί! Μια από τις προτάσεις που ακούστηκαν ήταν να «βγάλουν από τη μέση» όσες περισσότερες μαρτυρίες μπορούσαν, δηλαδή να τις χαρακτηρίσουν απάτες. Προτάθηκε επίσης τα UFO και οι εξωγήινοι να γίνουν θέμα για καρτούν, ώστε το θέμα να φανεί από ασήμαντο ως κωμικό. Τέλος, όλο το συμβούλιο συμφώνησε ομόφωνα ότι η μεγαλύτερη απειλή προερχόταν από τους ερευνητές UFO, καθώς αυτοί είχαν τη δύναμη να κατευθύνουν την κοινή γνώμη. Αποφασίστηκε πως οι ομάδες αυτές των ερευνητών και οι συνεδριάσεις τους έπρεπε να παρακολουθούνται και – όποτε είναι αναγκαίο – να επηρεάζονται.
Οι Άντρες με τα Μαύρα ήταν λοιπόν αυτοί που επηρέασαν αρνητικά τους όποιους μάρτυρες των φαινομένων UFO, σε σημείο να τρομοκρατηθούν και να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό; Κυβερνητικοί πράκτορες που αποστολή τους ήταν να κλείσουν στόματα; Ή μήπως δεν πρόκειται καν για UFO; Η Randles υποψιάζεται ότι οι Μαυροντυμένοι ενεργούν για να προστατέψουν κυβερνητικά απόρρητα μυστικά, όχι πραγματικές εμφανίσεις εξωγήινης μορφής: Πυρηνικά ατυχήματα, πειράματα με νέα όπλα και συντριβές μυστικών στρατιωτικών αεροσκαφών θα μπορούσαν να αποτελούν πραγματικότητες που η κυβέρνηση θέλει να αποσιωπήσει και τις «καμουφλάρει» με μια ιστορία περί UFO, αρκετή για να παραπλανήσει την κοινή γνώμη, χωρίς ωστόσο το θέμα να εξερευνηθεί περαιτέρω και αποκαλυφθούν όσα πρέπει να μείνουν απόρρητα. Κι εδώ ακριβώς καλούνται να παίξουν το ρόλο τους οι άντρες με τα μαύρα: Το αυστηρό ύφος, ο αέρας εξουσίας που αποπνέουν και οι απειλές είναι αρκετές για να αποδυναμώσουν ηθικά κι άλλο το μάρτυρα, ο οποίος είναι ήδη συνταραγμένος από την αλλόκοτη εμπειρία του, άρα και πιο ευάλωτος. Σ’ αυτό εξάλλου βασίστηκαν και κάποιοι που θεώρησαν το όλο θέμα απλά ως μια παραίσθηση: δεδομένου ότι οι μάρτυρες ήταν ήδη αρκετά ταραγμένοι – ακόμα και πριν την επίσκεψη των αντρών – λόγω της αλλόκοτης εμπειρίας τους, είναι εύκολο πια για το ταλαιπωρημένο μυαλό τους ν’ αρχίσει να «βλέπει» πράγματα και καταστάσεις, ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν.
Η δε θεατρικότητα των πρακτόρων είναι κι αυτή μέρος της δουλειάς τους, καθώς υιοθετούν την κατάλληλα αλλόκοτη συμπεριφορά (να «πίνουν» ζελέ, να μην ανοιγοκλείνουν τα μάτια, να μιλούν σαν ρομπότ…) ώστε να πείσουν το μάρτυρα ότι είναι εξωγήινοι. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, οι πράκτορες καλούνται μεταξύ άλλων να λειτουργήσουν και σαν ηθοποιοί. Απολύτως λογική εξήγηση, δεδομένου ότι αν το θέμα «πουλήσει» από κάποιους υστερικούς οπαδούς της ύπαρξης UFO και η όποια πραγματικότητα αλλοιωθεί κατάλληλα, τότε θα έχει επιτευχθεί και ο στόχος αυτών που θέλουν να κατευθύνουν την κοινή λογική και οι άντρες με τα μαύρα θα έχουν πετύχει ακριβώς αυτό που θέλουν: να μη μάθει κανείς την αλήθεια.
Γιατί φοράνε μαύρα; Γιατί όμως επιμένουμε στο χαρακτηρισμό «άντρες με τα μαύρα»; Εκτός φυσικά από την πλειοψηφία των περιπτώσεων που οι άντρες πράγματι φορούσαν μαύρα, το μαύρο από μόνο του είναι χρώμα που κατευθείαν μας δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς. Όταν π.χ. ακούμε τη φράση «μαύρη μαγεία», το μυαλό μας δεν δημιουργεί ευχάριστες εικόνες. Ακουστικά πρόκειται μόνο για 2 λέξεις, ο μέσος άνθρωπος όμως στο άκουσμα της φράσης «μαύρη μαγεία» κατακλύζεται από συνειρμούς που αφορούν αποκρουστικές τελετές, νεκρά ζώα, αίμα και γενικά δυσάρεστες σκέψεις. Βασικό ρόλο σ’ αυτό παίζει η λέξη «μαύρη», που κατευθείαν βυθίζει την ανθρώπινη σκέψη σε κάτι σκοτεινό και απόκοσμο. Αντίθετα, η λέξη «μαγεία» μπορεί να μπολιαστεί και με θετικά στοιχεία και να τη δούμε συχνά σε παραμύθια ή ποιήματα. Οι άντρες είχαν έρθει με σκοπό να προειδοποιήσουν, να απειλήσουν και γενικά να τρομοκρατήσουν το θύμα. Η παρουσία τους οπωσδήποτε δεν είναι ευχάριστη γι’ αυτό και αποτυπώθηκαν στη σκέψη ως «άντρες με τα μαύρα».
Απόκοσμες διηγήσεις: Φιγούρες ντυμένες στα μαύρα όμως δεν σχετίζονται αποκλειστικά με το φαινόμενο των ufo. Αστικοί θρύλοι μιλούν για μαυροντυμένους αγνώστους, που πλησιάζουν ευγενικά ανυποψίαστους πολίτες και τους δείχνουν… φωτογραφίες τους από διάφορες στιγμές της ζωής τους. Το θύμα καταλαβαίνει τρομοκρατημένο ότι είναι υπό παρακολούθηση, χωρίς λόγο, από κάποιον τελείως άγνωστο που δεν είναι καν εχθρός του. Ο μαυροντυμένος δεν παρουσιάζει την επιθετική, εξουσιαστική συμπεριφορά των «ανθρώπων με τα μαύρα», όμως ζητά επίμονα από το θύμα να αγοράσει τις φωτογραφίες. Ακόμα κι όταν ο περαστικός δεν έχει λεφτά πάνω του, ο μαυροντυμένος επιμένει ευγενικά ότι μπορεί να τις αγοράσει όποτε εκείνος θέλει. Όταν το θύμα απομακρύνεται συγχυσμένο, δεν ξεφορτώνεται τον τρομακτικό άγνωστο: τις επόμενες μέρες – μερικές φορές και το ίδιο βράδυ – δέχεται τηλεφωνήματα και παρενοχλήσεις, μέχρι ο εκβιαστής να πάρει αυτό που θέλει. Το όλο σενάριο είναι αρκετά αληθοφανές και γι’ αυτό σε πολλές περιπτώσεις έχει επέμβει και η αστυνομία.
Ένας αστικός θρύλος (που παρουσιάζει πολλά κοινά στοιχεία με τον περίφημο θρύλο του καθρέφτη της Bloody Mary) μιλάει για τον λεγόμενο «άντρα του μεσονυχτίου». Στην ουσία δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα νυχτερινό, παράτολμο παιχνίδι: είσαι μόνος στο σπίτι, σβήνεις τα φώτα, κλείνεσαι στο δωμάτιο σου και ανάβεις ένα κερί. Γράφεις τ’ όνομα σου σ’ ένα χαρτί, που το τοποθετείς σ’ ένα φάκελο και τον ρίχνεις κάτω απ΄ την κλειστή πόρτα. Έπειτα πρέπει υποτίθεται να χτυπήσεις την πόρτα 22 φορές, ώστε η τελευταία φορά να «βρει» το χτύπημα ακριβώς μεσάνυχτα. Ανοίγεις την πόρτα, σβήνεις το κερί και την ξανακλείνεις. Ο άντρας του μεσονυχτίου είναι δίπλα σου.
Τέτοια παιχνίδια είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα σε παρέες, καθώς όλη αυτή η ατμόσφαιρα υποβάλλει τους συμμετέχοντες σε μια εγρήγορση – φόβο που δημιουργείται όχι από πνεύματα ή μεταφυσικές οντότητες, αλλά από το σκηνικό που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει για την «τελετουργία» τους. Σκοτάδι, κεριά, καθρέφτες, κλπ «αναγκάζουν» το άτομο σε αυθυποβολή, ώστε να ταραχτεί ακόμα και στο παιχνίδισμα μιας φυσιολογικής σκιάς.
Υπάρχουν και οι παράξενοι άντρες όμως που δεν εμφανίζονται από το πουθενά τα μεσάνυχτα, αλλά μέρα μεσημέρι: Ένα πρωτοφανές περιστατικό – που μάλιστα είχε συμβεί στη χώρα μας – έγινε στις 10/4/1991, στην κοινότητα Μακρυσίων στην Ηλεία. Εκείνη την περίοδο οι κάτοικοι «βασανίζονταν» από την τρομακτική παρουσία ενός ατόμου που ήταν καλυμμένο με μακρύ μαύρο μανδύα και σύχναζε στο τοπικό κοιμητήριο. Χτυπούσε τη νύχτα τις πόρτες σε γυναίκες που έμεναν μόνες, ενώ είχε επιτεθεί και σε άλλες, χωρίς όμως να τις κακοποιήσει. Μια φορά ακινητοποίησε ένα μικρό παιδί, έγινε όμως αντιληπτός και το έσκασε. Εκείνη την ημέρα, περίπου χίλια (!) άτομα κυνήγησαν το μυστηριώδη άνθρωπο(;). Αυτός είχε σκαρφαλώσει στη στέγη της εκκλησίας και προσπαθούσε να τους τραυματίσει, πετώντας τους πέτρες και κεραμίδια. Στη συνέχεια εξαφανίστηκε δια μαγείας στο χώρο του νεκροταφείου, όπου και σύχναζε. Το μαινόμενο πλήθος δεν κατάφερε ποτέ να συλλάβει τον περίεργο άντρα, αλλά ούτε και η αστυνομία. Το γεγονός καταγράφηκε και από τις εφημερίδες.
Η παραπάνω περίπτωση θυμίζει το θρύλο του Spring – heeled Jack, που παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με τον μαυροφορεμένο της Ηλείας: το μαυροντυμένο ον, οι θεάσεις το οποίου ξεκίνησαν τη βικτωριανή εποχή, περιγράφεται ότι μπορούσε να τρέξει με εκπληκτική ταχύτητα, να πηδάει από στέγη σε στέγη και φυσικά να τρομοκρατεί χωρίς λόγο γυναίκες και ανυποψίαστους πολίτες. Οι περιγραφές μιλάνε για σατανικό πλάσμα. Έλεγαν ότι είχε κατακόκκινα μάτια, γαμψά νύχια και γενικότερα φριχτή εμφάνιση: τον Φεβρουάριο του 1838 η Τζ. Άλσοπ ήταν στο σπίτι τού πατέρα της, όταν άκουσε ένα χτύπο στην πόρτα. Όταν ρώτησε ποιος είναι, έλαβε την απάντηση ότι ήταν ένας αστυνομικός, που είχε συλλάβει τον επικίνδυνο εγκληματία που βασάνιζε το Λονδίνο. Όταν η ανυποψίαστη κοπέλα άνοιξε την πόρτα και φώτισε τον άγνωστο μ’ ένα κερί, αντίκρισε μια μαυροφορεμένη φιγούρα. Ξαφνικά, έσκισε τα ρούχα του, αποκαλύπτοντας ένα φρικιαστικό θέαμα και απόκοσμη εμφάνιση. Στη συνέχεια έσκισε και το ρούχο του θύματος και το τραυμάτισε με τα κοφτερά του νύχια. Λέγεται ότι ξέρασε μπλε και λευκές φλόγες (!). Ευτυχώς εμφανίστηκε η αδερφή του θύματος και το πλάσμα εξαφανίστηκε.
Η παραπάνω είναι μια από τις πολλές μαρτυρίες που αφορούν τον Spring Heeled Jack. Αξίζει να παρατηρήσουμε μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια των ετών, η τρομακτική φιγούρα… μετακινήθηκε: οι τρομακτικές θεάσεις ξεκίνησαν στο Λονδίνο, μετά εξαπλώθηκαν σε όλη την Αγγλία και στη συνέχεια παρατηρήθηκαν και στην Αμερική! Οι σκεπτικιστές μιλάνε λοιπόν για το φαινόμενο μαζικής υστερίας. Το όνομα Jack μάλιστα δεν έχει απασχολήσει την Αγγλία μονάχα στην περίπτωση του συγκεκριμένου μανιακού. Ας μην ξεχνάμε τον Αντεροβγάλτη (Jack the Ripper), που είχε καταφέρει κι αυτός μεγάλο πλήγμα στην αίσθηση ασφάλειας των κατοίκων της Αγγλίας.
Οι μυστηριώδεις γυναίκες με τα μαύρα: Το πόση ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει μια άγνωστη γυναικεία μορφή που σε κοιτάζει έντονα, παντελώς καλυμμένη με μαύρα, φαίνεται και από την επιτυχία της ομώνυμης ταινίας. Η μορφή από μόνη της αποτελεί πολλές φορές ζωντανή ένδειξη θλίψης και πένθους. Πολλές φορές είναι συνυφασμένη με τρομακτικά περιστατικά, που καμιά φορά φτάνουν τα όρια της φρίκης: Τις προάλλες ολόκληρη η υφήλιος έφριξε, όταν μια μαυροντυμένη γυναίκα στην Μόσχα αποκεφάλισε το παιδάκι που υποτίθεται πως πρόσεχε και, κρατώντας σαν τρόπαιο το κεφαλάκι του ούρλιαζε «ο θεός είναι μεγάλος». Το ειδεχθές περιστατικό μεταδόθηκε από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου.
Δεν πρόκειται όμως πάντα για κακουργηματικές μορφές. Η ορθόδοξη παράδοση π.χ. μιλάει για άγνωστες μαυροντυμένες που είναι υπεύθυνες για διάφορα θαύματα. Μια τέτοια παράδοση αφορά το νησί της Τήνου και πιο συγκεκριμένα το χωριό «Κάμπος», που εκείνη την εποχή μαστιζόταν από πανούκλα. Ενώ η φρικτή αρρώστια φαινόταν ότι ήδη είχε καταδικάσει τον τόπο και οι ζωντανοί εγκατέλειπαν άρρωστους συγγενείς και φίλους προκειμένου να σωθούν, έγινε το θαύμα (;) με πρωταγωνίστρια μια άγνωστη μαυροφορεμένη. Ένας από τους κατοίκους είχε πάει να φέρει νερό, όταν αντίκρισε μπροστά του μια άγνωστη γυναίκα. Όταν τη ρώτησε τι έκανε σ’ εκείνο τον καταραμένο τόπο, εκείνη απάντησε: «ήρθα να σώσω το χωριό σας». Το μόνο που έκανε ήταν να δώσει στον μουδιασμένο άντρα λίγα λεμόνια, και του ζήτησε να ρίξει μερικές σταγόνες απ’ αυτά στο νερό των κατοίκων. Χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης, ο άντρας έπραξε ακριβώς όπως του είπε η άγνωστη και το χωριό σώθηκε. Σε άλλες περιπτώσεις όμως, η μαυροντυμένη δεν συνδέεται με την καταπολέμηση, αλλά την πρόκληση της αρρώστιας: Ένας παλιός αστικός θρύλος της Αθήνας μας λέει για μια μαυροφορεμένη στην οδό Αθηνάς, κοντά στο εκκλησάκι της Αγίας Μαύρας. Ήταν μεσάνυχτα, και η άγνωστη σταμάτησε έναν αμαξά (τότε δεν υπήρχαν ταξί), ζητώντας του να την πάει μέχρι το φανάρι του Διογένη. Ο οδηγός την εξυπηρέτησε, όταν όμως έφτασαν, με έκπληξη ο άνθρωπος διαπίστωσε πως από την άμαξα κατέβηκαν τρεις γυναίκες, όχι μια… Την επόμενη μέρα, ξέσπασε ευλογιά στην Πλάκα, ακριβώς στο σημείο που είχαν κατεβεί οι τρεις άγνωστες!
Εδώ θα μπορούσαμε να ταυτίσουμε τις μαυροφορεμένες γυναίκες με τις «Ασθένειες» της ελληνικής παράδοσης. Καθώς στο τέλος του 19ου αιώνα πάνω απ’ το 40% των θανάτων στην Ελλάδα οφείλονταν σε ασθένειες και ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνούσε τα 35, οι δαίμονες αυτοί – που είχαν την μορφή αδύνατων μαυροφορεμένων γριών – αποτελούσαν την προσωποποίηση των μεταδοτικών ασθενειών. Οι φριχτές γριές έχουν τα ονόματα των ασθενειών που αντιπροσωπεύουν: Χολέρα, Βλογιά, Φυματίωση, Χτικιό… Και φυσικά η Πανούκλα, που πιστευόταν ότι προερχόταν απ’ τον ίδιο το Διάβολο. Η τελευταία παρουσιάζεται στις απεικονίσεις του λαού ως τυφλή (σαν την Τύχη) και κάποιες φορές δεν πρόκειται για μια, αλλά για τρεις γριές (όπως στην ιστορία μας πιο πάνω). Το μοτίβο αυτό μας παραπέμπει κατευθείαν στις τρεις Μοίρες. Σ’ αυτήν την εκδοχή του μύθου, το ίδιο ακριβώς κάνει και η τριπλή προσωποποίηση της Πανούκλας: η μια γράφει ποιους θα πάρει. Η άλλη κρατά ψαλίδι, για να τους κάνει κακό και η τελευταία σκούπα, για να τους σαρώσει… Όπλο προστασίας για τους απλούς κατοίκους – εκτός φυσικά από τις μαγικές τελετές για προφύλαξη από τυχόν ασθένειες – ήταν η πίστη τους στους προστάτες Αγίους του κάθε τόπου.
Μια άλλη ιστορία μιλάει για ένα βουβό κοριτσάκι, που όταν πλησίασε την άγνωστη που στεκόταν στην πόρτα της εκκλησίας, μίλησε! Οι γονείς του το είχαν πάει στην εκκλησία, έχοντας στηρίξει τις τελευταίες τους ελπίδες στην πίστη τους. Ξαφνικά η μικρή ξέφυγε από την επιτήρηση της μητέρας της και κατευθύνθηκε προς την μαυροντυμένη, χωρίς κάποιο προφανή λόγο. Όταν επέστρεψε, ξεστόμισε τις τρεις πρώτες λέξεις της ζωής της: «Μαμά, μη φεύγεις…». Η χαρά της μάνας ήταν απερίγραπτη, άδικα όμως προσπάθησαν να εντοπίσουν τη μαυροφορεμένη. Το κοριτσάκι επέμεινε ότι απομακρύνθηκε λίγο κι έπειτα εξαφανίστηκε.
Στη Σαλαμίνα, πολλοί αναφέρουν την ύπαρξη μιας μαυροφορεμένης γυναίκας, που κάνει την εμφάνιση της στο δρόμο για το μοναστήρι, που περνά μες απ’ το δάσος. Ένας οδηγός ταξί είχε αναφέρει μια φορά ότι τον σταμάτησε ένα βράδυ μια μαυροντυμένη και του ζήτησε να την πάει μέχρι το μοναστήρι. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ο οδηγός εξεπλάγη από τις λεπτομέρειες που ήξερε η γυναίκα για τη ζωή του. Όταν μάλιστα έφτασαν στον προορισμό, διαπίστωσε ότι η γυναίκα είχε εξαφανιστεί απ’ τ’ αμάξι του.
Οι μυστηριώδεις γυναίκες δεν είναι συνυφασμένες αποκλειστικά με τη θρησκεία: ένας 25χρονος νέος στη Θεσσαλονίκη διηγείται μέχρι σήμερα πώς μια άγνωστη γερόντισσα στο λεωφορείο του έσωσε τη ζωή. Ο νεαρός είχε το μυαλό του στο ραντεβού που είχε το ίδιο βράδυ με μια κοπέλα, κάτω από ένα συγκεκριμένο κτήριο. Ξαφνικά, η γριά στο λεωφορείο δίπλα του άρχισε να ξεστομίζει ασυνάρτητες κουβέντες. Ο 25χρονος τις απέδωσε στη γεροντική άνοια, μέχρι που η γυναίκα ανέφερε τη λέξη «ραντεβού». Τη ρώτησε παραξενεμένος πώς ήξερε ότι έχει ραντεβού… Κατάλαβε μέσα από τις μπερδεμένες φράσεις της γριάς ότι δεν έπρεπε να πάει στη συνάντηση: «Μην πας στο ραντεβού… Μεγάλο κακό θα σε βρει…» Η γριά κατέβηκε στην επόμενη στάση και την έχασε απ΄ τα μάτια του. Καλού κακού άλλαξε το σημείο της συνάντησης, καθώς σκέφτηκε ότι ενδεχομένως το συγκεκριμένο κτήριο ήταν επικίνδυνο. Συναντήθηκε έτσι με την κοπέλα του σε σημείο που δεν υπήρχαν καθόλου οικοδομές.
Ακριβώς την ώρα του ραντεβού έγινε ο φονικός σεισμός των 7 ρίχτερ στη Θεσσαλονίκη, στις 11 το βράδυ, το 1978.
Παράξενες, σκιώδεις μορφές: Η ελληνική παράδοση έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί σχετικά με τέτοιες παράδοξες μαυροφορεμένες, είτε αυτές έρχονται για καλό, είτε για κακό. Αντίθετα, τα περιστατικά με τους «άντρες με τα μαύρα» είναι περισσότερο προνόμιο της Αμερικής, που έχει και τα περισσότερα φαινόμενα UFO. Η ελληνική λαογραφία βρίθει παρ’ όλα αυτά από σκιερά όντα, που ζουν σε διάφορα μέρη. Ο πατέρας της λαογραφίας, Νικόλαος Πολίτης, μας μιλάει για μια παράξενη ιστορία της Αργολίδας. Στο Ναύπλιο, στο κάστρο Παλαμήδι και πιο συγκεκριμένα στο φρούριο «Ντάμπια Αράπη» (σήμερα είναι γνωστό με την ονομασία «Προμαχώνας Θεμιστοκλής»), λέγεται ότι έβγαινε μια μαύρη σκιά μες απ’ το έδαφος και στοίχειωνε τον τόπο. Ένας στρατιώτης που είχε σκοπιά και την είδε, έβαλε τις φωνές και στη συνέχεια έχασε τα λογικά του. Επέστρεψε στο χωριό του, όπου και πέθανε λίγες μέρες μετά. Ένας άλλος στρατιώτης που είχε υπηρεσία στην ίδια σκοπιά έπαθε τα ίδια. Η φρουρά διπλασιάστηκε, αλλά αυτό δεν ωφέλησε ιδιαίτερα. Τελικά τοποθετήθηκε στο συγκεκριμένο σημείο ένα φυλάκιο. Από τότε η σκιά έπαψε να εμφανίζεται στο συγκεκριμένο σημείο. Μια άλλη ιστορία όμως μας λέει ότι ένας στρατιώτης, που ήταν κι αυτός σκοπός στο Παλαμήδι, άκουσε μες απ΄ την εκκλησία του Αγίου Αντρέα έναν κρότο. Όταν ο αρχιφύλακας ενημερώθηκε, μπήκε μέσα στην εκκλησία και αντίκρισε μια μαυροφορεμένη οπτασία. Όση ώρα μάλιστα η σκιά στεκόταν εκεί, τα παράθυρα έτριζαν.
Χαρακτηριστικό στοίχειωμα της ελληνικής υπαίθρου είναι ο «Αράπης», ανθρωπόμορφοι μαύροι δαίμονες που παρουσιάζονται σε πηγές ή πηγάδια και υποτίθεται φυλάνε θησαυρούς. Η λέξη προέρχεται από τη λέξη «άραβας». Ο λαός μας τους δαιμονοποίησε και λόγω του σκουρόχρωμου δέρματος τους, (που τους παρέπεμπε στο διάβολο), αλλά κυρίως λόγω της αγριότητας των Σαρακηνών, απ’ όπου είναι και η προέλευση της συγκεκριμένης δοξασίας. Μια θεωρία θέλει τους «αράπηδες» να είναι τα φαντάσματα που στοίχειωσαν το μέρος όπου θάφτηκε ο θησαυρός από τους πειρατές. Καθώς οι ληστές των θαλασσών δεν επιθυμούσαν να ξέρει κανένας το συγκεκριμένο σημείο, έσφαζαν τον άτυχο σκαφτιά του λάκκου.
Μια παράδοση μας λέει για τον «αράπη που βόσκει τα φλουριά του». Συνήθως αφορά την παρουσία της σκιάς, τριγυρισμένης από μικροσκοπικά φώτα. Η ιστορία μιλά για μια γυναίκα, που ήξερε καλά από μάγια και γνώριζε και τη Σολομωνική, είχε ακούσει για το θησαυρό που φύλαγε ο αράπης και επιθυμούσε να τον κάνει δικό της. Πράγματι, έκανε σωστά την τελετή και βρήκε το θησαυρό. Καθώς γύριζε όμως ενθουσιασμένη στο σπίτι της, διαπίστωσε ότι ξέχασε πίσω το μαντήλι της. Όταν έκανε το λάθος και γύρισε να το πάρει, αντίκρισε μπροστά της το δαίμονα οργισμένο. Έκτοτε δεν την ξανάδε κανείς πια.
Στην κεντρική και βόρεια Ελλάδα οι παλιοί μιλάνε για το Μούμο, ένα πλάσμα που έχει πολλές ομοιότητες με τον Slenderman του εξωτερικού: ψηλός, ξερακιανός και αρρωστιάρικος. Λένε ότι κυκλοφορούσε σαβανωμένος, σαν νεκρός και είχε αδυναμία στο να αρπάζει παιδιά. Κάλλιστα λοιπόν μπορεί να λειτουργούσε σαν φολκλορικό φόβητρο για τα παιδάκια (εκείνα τα χρόνια ήταν άγνωστοι οι βασικοί κανόνες παιδοψυχολογίας και τρομοκρατούσαν τα παιδιά μ’ όποιο μέσο μπορούσαν). Άσχετα από τις κούφιες απειλές των μεγάλων όμως, ο Μούμος (αρκετά άγνωστη οντότητα της ελληνικής παράδοσης) έχει θέση στη λαογραφία, κυρίως στη κεντρική και βόρεια Ελλάδα. Κάποιοι τον περιέγραψαν σαν ψηλή σκιά με κόκκινα μάτια, ενώ θεάσεις του έχουν αναφερθεί στο Περτούλι Τρικάλων, στην Αγία Άννα Ευβοίας και στο Ποδοχώρι Καβάλας. Μια πιο ακραία μαρτυρία, μιλάει για έναν άντρα, που ανακάλυψε έντρομος ανθρώπινα κόκκαλα σε μια κουφάλα δέντρου. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε χαθεί στην περιοχή ένα παιδί…
Σ’ ένα παλιό σπίτι στη Λάρισα (πλέον στη θέση του υπάρχει πολυκατοικία), μια ηλικιωμένη ανέφερε πως έβλεπε μια μαύρη γυναικεία φιγούρα, μια «γριά» χωρίς σώμα, να της χτυπά το τζάμι του παραθύρου. Αλλά και μέσα στο σπίτι της η γυναίκα δεχόταν σειρά ενοχλητικών «επιθέσεων», σε σημείο που ένιωθε πως την άρπαζε απ’ το λαιμό. Αναφέρεται δε, πως και η εγγονή της συγκεκριμένης κυρίας είχε κι αυτή έντονες εμπειρίες με τον «ίσκιο». Ειδικά όσον αφορά τη «γριά» (για την οποία αναφερθήκαμε εκτενέστερα πιο πάνω), υπάρχει και μια σχετική λαϊκή παράδοση που σώζεται από τον Ν. Πολίτη από την Ερμούπολη με τίτλο «η σκιά της γριάς».
Σε περιοχή της Βόρειας Εύβοιας αναφέρεται η παρουσία ενός «ψηλού κουκουλοφόρου δίχως πρόσωπο». Μερικές φορές λοιπόν αυτό το «μαύρο πράγμα» δεν είναι ούτε άντρας ούτε γυναίκα, αλλά μια σκούρα μάζα, που σκοπός του είναι να ταλαιπωρήσει και να στοιχειώσει. Όπως αναφέρει το www.shadowpeople.org παρουσιάζονται μερικές φορές ως ανθρώπινες φιγούρες, συνήθως αρσενικές, σε γενικές γραμμές όμως δεν έχουν χαρακτηριστικά συγκεκριμένου φύλου. Σε καμιά περίπτωση όμως οι περιγραφές δεν σταματούν εδώ. Αναφέρονται ως «καπνοειδείς φιγούρες» (smoky types), ενώ λέγεται ότι «φοράνε» μαύρα παλτά / μανδύες ή και καπέλα. Σύνηθες δε είναι να μην έχουν καν ανθρώπινο περίγραμμα, αλλά να είναι απλώς μια σκιά, σαν μαύρος ατμός. Η θρησκεία δεν αποκλείει την εμφάνιση τέτοιων οντοτήτων, που τις έχει συνδέσει αποκλειστικά με δυνάμεις της κόλασης: Κατά τη διάρκεια των εξορκισμών, αυτό που έχει παρατηρηθεί να βγαίνει από το σώμα του δαιμονισμένου σαν κακοποιό πνεύμα περιγράφεται ως «μέλας και καπνώδης τη χρόαν», δηλαδή σαν μαύρο σύννεφο – μαύρος καπνός. Είναι μια από τις συνηθέστερες παρουσίες της Σκιάς, που σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν ταυτίζεται ούτε με πλάσματα βγαλμένα από τη λαϊκή φαντασία, ούτε με πράκτορες, αλλά με τον διάβολο. Δεν είναι λίγοι εξάλλου αυτοί που έχουν αναφέρει σκιερές «επιθέσεις» κατά τη διάρκεια της νύχτας, ένα μαυριδερό πλάσμα που τους τρομοκρατεί, ενώ παράλληλα τους ακινητοποιεί. Κάποιες φορές κάθεται στο στήθος τους, ενώ μερικές φορές το θύμα ξυπνά με μελανιές και γρατσουνιές. Παρόλο που η επιστήμη αναφέρει το παραπάνω φαινόμενο ως «σύνδρομο σύνθλιψης», υπάρχουν άνθρωποι που βίωσαν πολύ πιο αλλόκοτα απ’ όσο «επιτρέπει» η επιστήμη, σε σημείο να δουν κυριολεκτικά τη σκιερή μάζα από πάνω τους ή ακόμα και να ακούσουν το γέλιο της!
Εκτός από τη θρησκεία, οι μαύρες μορφές της νύχτας αναφέρονται και στα αρχαία κείμενα: ο Π. Γιαννουλάκης μας μεταφράζει ένα απόσπασμα από τη «Θεογονία» του Ησίοδου: Η Νύχτα γέννησε τη στυγερή Μοίρα (τον Μόρο), τη μαύρη Κήρα και το Θάνατο. Γέννησε τον Ύπνο και τη γενιά των Ονείρων – η Νύχτα με το Έρεβός της τους γέννησε χωρίς να πλαγιάσει με κανέναν – έπειτα γέννησε την Ειρωνία (τον Μώμο) και την τρομερή Θλίψη και τις Εσπερίδες…. Γέννησε και τις μοίρες και τους σκοτεινούς δαίμονες με τα μεμβράνινα φτερά…. Και γέννησε και τη Νέμεση, κατάρα των θνητών, η Νύχτα η αδίστακτη…
Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, από τη θρησκευτικότητα στη δυσπιστία, οι μαύρες φιγούρες εξακολουθούν να εμφανίζονται – συ υλική ή άυλη μορφή – και να τρομοκρατούν. Και παρόλο που οι απάτες είναι ουκ ολίγες, σκεφτείτε: πώς θα νιώθατε αν βλέπατε με την άκρη του ματιού μια μαυροφορεμένη μορφή να σας παρατηρεί σιωπηλά από μια γωνία;
Πηγές:
- www.hauntedattractiononline.com :http://hauntedattractiononline.com/men–black–haunting–small–town–iowa/
- www.zougla.gr: http://www.zougla.gr/greece/article/argolida-koukoulofori-me-stoles-tis-kou-klouks-klan-skorpoun-ton-tromo
- Οι μυστηριώδεις άνθρωποι με τα μαύρα: Γιώργος Ιωαννίδης (Αστικοί Θρύλοι, εκδόσεις Αρχέτυπο. Σελ 85)
- Το αρχέτυπο του μαυροντυμένου ανθρώπου: Ευάγγελος Ζήσης, εκδόσεις genius loci
- Τρελή νύχτα στο Μαίην: Το Ανεξήγητο, (τόμος 4), εκδ. Ακαδημαϊκή
- Ο μαυροντυμένος περιπλανώμενος που σε ξέρει: Παντελής Γιαννουλάκης (Παράξενα μυστήρια στην Ελλάδα), εκδ. Άγνωστο
- Ο άντρας του μεσονυχτίου: Ανέστης Γεροδήμου, περιοδικό mystery,τ. 88
- unexplained – mysteries.com: The legend of Spring Heeled Jack: http://www.unexplained-mysteries.com/column.php?id=258259
- Οι γυναίκες με τα μαύρα (Αστικοί θρύλοι, ειδ. Έκδοση περιοδικού «Μυστική Ελλάδα)
- Περίεργες οπτασίες γυναικών: Νικόλαος Σπατας, περιοδικό mystery, τ.55
- Ασθένειες: Φίλιππος Μανδηλαράς (Τα ξωτικά: όψεις του φανταστικού στο νεοελληνικό πολιτισμό, εκδ. Φυτράκη)
- Οι παράξενες γριές: Νίκος Θάνος (Στοιχειωμένη Ελλάδα, εκδ. Άγνωστο)
- Οι παραδόσεις του ελληνικού λαού, Νικόλαος Πολίτης
- Μουμος: το πλάσμα – σκιά στα ελληνικά δάση: Ανέστης Γεροδήμου, mystery τ. 79
- Αυτοί που κρύβονται στο σκοτάδι: Παντελής Γιαννουλάκης, εκδ. Terra Nova
- Οι τόποι εμφάνισης των σκοτεινών όντων: Jonathan Bright, περιοδικό Μυστική Ελλάδα, τ. 9
- shadowpeople.org: The official shadow people archives
Tags: Albert K. Bender , APRO , article , CIA , dark , death , Donald Keyhoe , FBI , horror , International Saucer Bureau , Jack the Ripper , Jenny Randles , man in black , men in black , monster , mystery , Ohio , scary , Slenderman , Spooky , Spring Heeled Jack , The Weird Side Daily , ufo , weird , αλλόκοτο , άνθρωποι με τα μαύρα , Άνθρωπος , άντρες με τα μαύρα , άρθρα μυστηρίου , άρθρα τρόμου , άρθρα φαντασίας , άρθρο , άρθρο φαντασίας , αστικοί θρύλοι , δολοφονία , δολοφόνος , ευλογιά , θάνατος , Θρύλοι , Καβάλα , λαογραφία , λαογραφικές αφηγήσεις , Ματίνα Μαντά , μαυροντυμένοι άγνωστοι , μαυροφορεμένες , Μούμος , μύθος , μυστήριο , Νικόλαος Πολίτης , οι άντρες με τα μαύρα , Παλαμήδι , Πανούκλα , παράξενα άρθρα , πράκτορες , συνωμοσία , Τήνος , τρόμος , Φαντάσματα , Φόβος , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.