Η ιστορία μας ξεκινάει με έναν από τους σπουδαιότερους θαλασσοπόρους όλων των εποχών, τον Μάρκο Πόλο. Οι ωκεανοί είχαν υποταχθεί στον Ενετό τυχοδιώκτη και οι άγνωστοι μέχρι τότε προορισμοί της Ανατολής, άρχισαν να μαρτυρούν τα μυστικά τους. Στο περίφημο Βιβλίο των θαυμάτων του Κόσμου, που γράφτηκε από τον Ρουστιτσέλο ντα Πίζα κατόπιν αφηγήσεων του Μάρκο Πόλο, περιγράφονται λεπτομερώς τα περιπετειώδη ταξίδια που έκανε ο τελευταίος στο διάστημα 1271-1291. Σε μια από τις πιο ζωηρές αφηγήσεις του, αναφέρεται μεταξύ άλλων, στην ύπαρξη μιας εγκληματικής μουσουλμανικής οργάνωσης, τα μέλη της οποίας αυτοαποκαλούνται «Ασσασίνοι».
Οι Kήποι του Παραδείσου
Στο βιβλίο υπάρχουν αναφορές για μυστήριους άντρες που ζουν στα αρχέγονα βουνά της Συρίας και σε ξεχασμένα φρούρια ακολουθώντας πιστά τις εντολές «του Γέρου του Βουνού». Ο τελευταίος, στρατολογεί νεαρούς που δε δείχνουν να έχουν αίσθηση του φόβου και τους μεταφέρει σε ένα μυστικό μέρος που φέρει το εξωτικό όνομα «οι Κήποι του Παραδείσου». Εκεί, γεύονται τις απαγορευμένες ηδονές των γυναικών και του χασίς, εξ ου και το όνομά τους hachichiyyin, το οποίο από τους Σταυροφόρους έγινε «Ασσασίνοι». Στους «Κήπους του Παραδείσου» οι άντρες αρχίζουν να βυθίζονται στις ηδονές και όταν πια η όρεξη τους για καλοπέραση γίνει ακόρεστη, εισβάλλει στον χώρο ο Γέρος και τους διακόπτει από την έκστασή τους, δίνοντάς τους ένα αιχμηρό στιλέτο στο χέρι. Αν θέλουν να ξαναπολαύσουν τις ηδονές, θα πρέπει να σκοτώσουν τον άνθρωπο που θα τους υποδείξει. Γαλουχημένοι με αυτές τις ύπουλες μεθόδους, τα μέλη της οργάνωσης είναι έτοιμα για τα πιο φρικτά εγκλήματα και υπακούν χωρίς δισταγμό στις εντολές του «Γέρου του Βουνού».
Ωστόσο ο Μάρκο Πόλο δεν είναι ο πρώτος που μίλησε για τους Ασσασίνους. Έναν αιώνα νωρίτερα, ο απεσταλμένος του Γερμανού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσα αναφέρει πως: «στα σύνορα της Δαμασκού, της Αντιόχειας και του Χαλεπιού, υπάρχει μέσα στα βουνά μια φυλή Σαρακηνών, οι οποίοι στη δική τους διάλεκτο ονομάζονται Heyssessini. Η φυλή αυτή ζει βάσει των δικών της νόμων και εναντιώνεται στον νόμο του Ισλάμ, ενώ τρώνε σάρκα γουρουνιού και έχουν στη διάθεσή τους όλες τις γυναίκες.» Όλες οι διηγήσεις για τους Ασσασίνους ενέχουν δόσεις υπερβολής και δεν είναι ιδιαιτέρως ακριβείς. Κάτι που κάνει φανερό το πόσο τρομοκρατούσαν όσους ερχόντουσαν σε επαφή μαζί τους. Για παράδειγμα, οι ίδιοι ποτέ δεν αυτοαποκαλούνταν Ασσασίνοι, αυτό το όνομα τους το έδωσαν οι Χριστιανοί. Αντιθέτως, ονόμαζαν τους εαυτούς τους «Νιζαρίνους» ή «Νιζαρίτες», λόγω του θρησκευτικού τους ηγέτη Νιζάρ.
Οι χριστιανοί ηγεμόνες θεωρούσαν τους Ασσασίνους θανάσιμη απειλή, αλλά και πιθανό περιστασιακό σύμμαχο. Ωστόσο, για να διαφυλάξουν την ασφάλειά τους, πλήρωναν ετήσιο φόρο στους Ασσασίνους. Οι μόνοι που αρνήθηκαν να πληρώσουν ήταν οι Ναϊτες και οι Ιωαννίτες Ιππότες, καθώς δεν ήταν επιτρεπτό από τους εσωτερικούς νόμους των ταγμάτων να υποκύψουν σε τέτοιο εκβιασμό. Όταν τα τάγματα αυτά, κατέκτησαν δυο τεράστιες εκτάσεις γης στη νότια Συρία, που γειτόνευαν με το οχυρό των Ασσασίνων, τότε οι ρόλοι άλλαξαν και οι Ασσασίνοι άρχισαν να καταβάλουν εισφορά στους Ναΐτες και Ιωαννίτες Ιππότες.
Ο «Γέρος του Βουνού» είναι μια σκιερή προσωπικότητα. Το αληθινό όνομά του είναι Χασάν-ι-Σαμπάχ και ήταν άνθρωπος με εντυπωσιακό πνευματικό υπόβαθρο και σκληροτράχηλο χαρακτήρα. Γεννήθηκε περίπου το 1050 μ.Χ στην Περσία και σπούδασε μαθηματικά, φιλοσοφία, αστρονομία και θεολογία. Απογοητευμένος από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονταν στους ομόθρησκούς του οι σουνίτες χαλίφηδες της Αιγύπτου, ο Χασάν-ι-Σαμπάχ ίδρυσε έναν μικρό στρατό από φανατικούς οπαδούς του. Το τάγμα υπερασπιζόταν τα συμφέροντα των Νιζαριτών σιιτών και κύριος στόχος ήταν η εξαπόλυση μιας τρομοκρατικής εκστρατείας κατά των σουνιτών Σελτζούκων, οι οποίοι θεωρούνταν οι πιο επικίνδυνοι εχθροί του σιιτισμού. Τα μέλη του τάγματος, που ανέλαβαν να εκτελούν πολιτικές δολοφονίες, ονομάστηκαν “αυτοθυσιαζόμενοι”. Λέγεται πως ένα νεύμα μόνο του Γέρου αρκούσε για να πηδήξουν στο κενό.
Το 1090 είναι μια σημαντική χρονιά για τους Ασσασσίνους, διότι κατέλαβαν το φρούριο Αλαμούτ που βρισκόταν στα όρη Ελμπούρζ, νότια της Κασπίας Θάλασσας. Από εκεί και πέρα το φρούριο Αλαμούτ έγινε το κύριο ορμητήριό τους. Μετά από δύο χρόνια δολοφόνησαν τον πρώτο ισχυρό τους πολιτικό αντίπαλο Νιζάμ αλ-Μουλκ, που ήταν Σελτζούκος βεζίρης αλλά και παλιός συμμαθητής του Χασάν-ι-Σαμπάχ. Έπειτα, μέσω ενός ισχυρού δικτύου εβδομήντα περίπου οχυρών, οι Ασσασίνοι έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των Σελτζούκων Τούρκων αλλά και των χριστιανών Σταυροφόρων της Συρίας, εφαρμόζοντας εκτεταμένα τη μέθοδο της πολιτικής δολοφονίας ως μέσο τρομοκράτησης του αριθμητικά υπέρτερου εχθρού.
Οι Ασσασίνοι έμειναν στην ιστορία ως ατρόμητοι δολοφόνοι που δρούσαν ύπουλα, χωρίς να αφήνουν περιθώρια διαφυγής στον αντίπαλο. Η αφοσίωση στον σκοπό τους ήταν απόλυτη και έμοιαζε να παίρνει μια μεταφυσική διάσταση. Ένα επιπλέον σημαντικό χαρακτηριστικό τους ήταν πως αυτή η τυφλή προσήλωση στον εχθρό, τους ωθούσε στο να μεταμορφώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Έτσι επέστρεφαν ως έμπιστοι φίλοι του εχθρού, ενώ στην ουσία περίμεναν διαταγή για να τον δολοφονήσουν. Απώτερος σκοπός των Ασσασσίνων, ήταν η εγκαθίδρυση της εξουσίας του «αληθινού ιμάμη» Νιζάρ και των απογόνων του, στις τάξεις των οποίων εντάσσονταν και οι ίδιοι. Ήταν ταλαντούχοι στην τέχνη παρασκευής δηλητηρίων και ναρκωτικών, ιδιαίτερα εύστροφοι και πολύγλωσσοι. Οι δολοφονίες γίνονταν συνήθως σε δημόσιους χώρους, με κύριο σκοπό τον εκφοβισμό των αντιπάλων τους.
Στα μέσα του 13ου αιώνα, η αδελφότητα των Ασσασίνων παρήκμασε. Οι μογγολικές επιδρομές κατατρόπωσαν τους Ασσασίνους της Περσίας και περισσότερα από εκατό κάστρα που είχαν στην εξουσία τους καταστράφηκαν. Το φρούριο Αλαμούτ έπεσε στα χέρια του Ουλαγού Χαν και λεηλατήθηκε κατά το διάστημα 1256-1257. Οι βιβλιοθήκες των Ασασίνων καταστράφηκαν και μαζί τους χάθηκαν πολλές σημαντικές πηγές πληροφοριών για τη δράση και την οργάνωσή τους. Αργότερα, ο Μαλεμούκος σουλτάνος Μπαϊμπαρ κήρυξε τζιχάντ εναντίον των Μογγόλων εισβολέων, των Σταυροφόρων και των Ασσασίνων και το 1265 υπέταξε τους τελευταίους. Ωστόσο, η αδελφότητα των Ασσασίνων δεν σταμάτησε τη δράση της, αλλά πλέον οι δολοφονικές τους ενέργειες εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του σουλτάνου Μπαϊμπάρ.
Ο σουλτάνος Μπαϊμπάρ επέτρεψε μια σχετική αυτονομία στους Ασσασίνους. Οι Ασσασίνοι προφανώς εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία και έστειλαν στην Ινδία ιεραποστόλους για να ιδρύσουν μια νέα κοινότητα. Όσο οι αιώνες περνούσαν οι σχέσεις της αδελφότητας σε Συρία, Περσία και Ινδία παρέμειναν ισχυρές και ο χαρακτήρας της οργάνωσης εμβάθυνε κυρίως στο θρησκευτικό δόγμα τους. Τον 19ο αιώνα ο αρχηγός της σέχτας των Νιζαριτών, Ασσάν Αλί Σα, που ήταν πρόσφυγας στην ιρανική πόλη Ανγιουντάν, έλαβε από τον Σάχη του Ιράν τον τίτλο του Άγα Χαν πριν αυτοεξοριστεί στην Ινδία. Το 1977, ο τελευταίος κληρονόμος των Ασσασίνων και τέταρτος Άγα Χαν, Καρίμ αλ-Χουσαϊμ, εγκαινίασε στο Λονδίνο το Institute of Ismaili Studies.
Ένα πέπλο μυστηρίου απλώνεται γύρω από το όνομα των Ασσασίνων. Πολλοί τους συνδέουν με τις σύγχρονες τρομοκρατικές οργανώσεις, κάποιοι πιστεύουν πως ακόμα ασκούν εξουσία και διαπράττουν πολιτικές δολοφονίες μέσα από το μυστικό τους δίκτυο που παραμένει ενεργό, ενώ άλλοι συνδέουν τη δράση της οργάνωσης με το υπερβατικό, δίνοντάς της έναν μυστικιστικό χαρακτήρα. Για άλλη μια φορά η απόλυτη αλήθεια δε μπορεί να μας αποκαλυφθεί. Η δράση των Ασσασίνων μοιάζει με την αμμοθύελλα της ερήμου: φέρει κάτι το εξωτικό και το παράξενο που μαγνητίζει πολλούς Δυτικούς. Τα νέα στοιχεία που βγαίνουν ανά καιρούς στην επιφάνεια, σαγηνεύουν τους λάτρεις της δράσης και του μυστηρίου. Η ιστορία των Ασσασίνων αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες, ενώ η πιο γνωστή καλλιτεχνική απόπειρα που σχετίζεται με την ιστορία τους, είναι το επιτυχημένο video game Assassins Creed το οποίο έγινε βιβλίο και ταινία.
Article main picture reference
Tags: Assasins , Assasins Creed , fantasy , hachichiyyin , Institute of Islamic Studies , knights templar , weird , αδελφότητα , Ασασίνοι , Ασσασίνοι , Ασσασσίνοι , βεζίρης , Βιβλίο των θαυμάτων του κόσμου , Γέρος του Βουνού , εξτρεμισμός , Ινδία , ιππότες , Ιππότες Αγίου Ιωάννη , Ιωαννίτες Ιππότες , κοράνι , Μάρκο Πόλο , Μπαϊμπάρ , μυστήριο , Ναΐτες , Ναΐτες Ιππότες , Νιζάρ , Περσία , ραμαζάνι , Σαμπάχ , Σιίτες , Σουνίτες , Σουνίτες Σιίτες , συνωμοσία , Συρία , τάγμα , τζιχάντ , τρομοκρατία , φαντασία , Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα , Χασάν , Χασάν-ι-Σαμπάχ
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.