Η γυναίκα δολοφόνος

Στη φυλακή που βρίσκομαι
όλα τα λάθη μου πληρώνω.
Και παρόλο που έχω κάνει τόσα,
εγώ δε μετανιώνω.

Πολλούς άνδρες αγάπησα,
για αυτό και τη ζωή τους την αφαίρεσα.
Δεν ήθελα να τους χωρίσω,
για αυτό ό,τι πολυτιμότερο για εκείνους στέρησα.

Ο Τζωρτζ, άνδρας μεσήλικας,
που δε μπορούσε να περπατήσει.
Τον ανάγκασα με μία μου σπρωξιά
τις σκάλες να κατηφορίσει.

Στον Μάικλ, το δεύτερο μου άνδρα,
δηλητήριο του έβαλα στο ποτό.
Παρασύρθηκα, νόμιζα που του ταιριάζει
αφού και αυτό το λένε αρσενικό.

Ο Τζωρτζ! Αχ ο Τζωρτζ,
ήθελε να γείρει να αποκοιμηθεί.
Με ένα μαξιλάρι τον επνίγω,
ποτέ ξανά να μην κουραστεί.

Στον Λούι όλη μου την τέχνη
έδειξα της πονηριάς.
Δηλητήριο μέσα στο φαγητό του,
ρωτώντας τον με αγάπη ‘’πεινάς;’’

Και τώρα βρίσκομαι στη φυλακή
και για τις πράξεις μου πληρώνω.
Απλώς αγάπησα με το δικό μου τρόπο
και δεν το μετανιώνω…