Ένα χαριτωμένο μωρό

Όταν είδε πως η γυναίκα που είχε μόλις μετακομίσει στο διπλανό διαμέρισμα έσερνε ένα παλιού τύπου παιδικό καροτσάκι η Κατ βιάστηκε να την ρωτήσει αν ήθελε βοήθεια. Εκείνη ευγενικά ένευσε αρνητικά. Η Κατ έστρεψε το βλέμμα της προς το καρότσι και είδε πως ήταν καλυμμένο με ένα λευκό σεντόνι. «Κοιμάται και δεν θέλω να ξυπνήσει […]

27 Ιανουαρίου 2019

Όταν είδε πως η γυναίκα που είχε μόλις μετακομίσει στο διπλανό διαμέρισμα έσερνε ένα παλιού τύπου παιδικό καροτσάκι η Κατ βιάστηκε να την ρωτήσει αν ήθελε βοήθεια. Εκείνη ευγενικά ένευσε αρνητικά. Η Κατ έστρεψε το βλέμμα της προς το καρότσι και είδε πως ήταν καλυμμένο με ένα λευκό σεντόνι.

«Κοιμάται και δεν θέλω να ξυπνήσει γιατί μετά δεν θα κοιμηθεί εύκολα», είπε γλυκά η μικροκαμωμένη γειτόνισσα.

«Α, ανυπομονώ να δω την ροδαλή του φατσούλα!», είπε γελώντας η Κατ και μπήκε στο δικό της διαμέρισμα.

Κατά διαστήματα άκουγε περίεργους ήχους από το διαμέρισμα της γειτόνισσας. Ακουγόταν σαν να γινόταν κάποια μάχη εκεί μέσα. Μερικές φορές έφθαναν στα γέρικα αυτιά της εκκωφαντικοί ήχοι απο βάζα που έσπαγαν και σιγανές φωνές. Η Κατ θεώρησε πως το πιο λογικό ήταν πως η μαύρη γάτα που είχε δει να μπαινοβγαίνει από το μπαλκόνι τους τους προκαλούσε αρκετά προβλήματα.

Όταν το κουδούνι χτύπησε εκείνο το απόγευμα διάβαζε ένα πικάντικο ερωτικό μυθιστόρημα. Κόντευε να το τελειώσει και ήταν τόσο παραδομένη στο ερωτικό μπλέξιμο που είχε υφάνει ο συγγραφέας ώστε τινάχτηκε όταν άκουσε τον μηχανικό ήχο. Απορημένη πλησίασε την πόρτα και κοίταξε από το ματάκι. Ήταν η γειτόνισσα με το καρότσι της. Η Κατ άνοιξε την πόρτα όσο γρήγορα τις επέτρεπαν τα χέρια της που υπέφεραν απο αρθρίτιδα.

«Καλημέρα Μις Τζέφερσον!», της είπε γλυκά. «Αναρωτιόμουν αν θα μπορούσατε να κρατήσετε για λίγη ώρα τον μικρό. Θέλω να κάνω κάτι ψώνια»

«Μα βέβαια γλυκιά μου! Με μεγάλη μου χαρά». Η Κατ παρατήρησε πως ένα σεντόνι για μια ακόμη φορά κάλυπτε το καρότσι. Δύο μήνες τώρα δεν είχε καταφέρει ποτέ να αντικρίσει το μωρό.

«Κοιμάται άρα δεν χρειάζεται να ανησυχείτε, αρκεί να μην του βγάλετε το σεντονάκι και τον ξυπνήσετε. Τότε ίσως γίνει λίγο εμ… γκρινιάρης»

«Μην αγχώνεσαι! Δεν θα τον ενοχλήσω καθόλου»

«Ευχαριστώ πολύ Μις Τζέφερσον. Σας είμαι υποχρεωμένη»

«Μην το ξαναπείς αυτό! Δες το σαν αμοιβαία κατανόηση μεταξύ μαμάδων. Είναι μεγάλη χαρά να μου κρατήσει συντροφιά ο μικρούλης. Πήγαινε τώρα»

Η γειτόνισσα της έδωσε το καρότσι και με ένα πλατύ χαμόγελο άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες.

Η Κατ έβαλε το καρότσι δίπλα στο παράθυρο και στη δική της πολυθρόνα. Κάθισε και έπιασε το βιβλίο αλλά τώρα το μωρό είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της. Ήθελε να σηκώσει το σεντόνι και να κρυφοκοιτάξει. Κατάφερε ωστόσο να αντισταθεί μαλώνοντας τον εαυτό της όταν τον έπιασε να κρατά την άκρη του σεντονιού, έτοιμο να το ανασηκώσει.

Είχε καταφέρει να μαζέψει τις σκέψεις τις και να αρχίσει να διαβάζει ξανά το μυθιστόρημά της όταν διέκρινε κίνηση κάτω από το σεντόνι. Μικρά δαχτυλάκι έπαιζαν με το σεντόνι. Έβγαλε τα γυαλιά της και κοίταξε αναποφάσιστη το καρότσι.

Δεν μπορώ να τον αφήσω έτσι τον μικρούλη τώρα που ξύπνησε. Θα αρχίσει να κλαίει. Θα θέλει να δει και λίγο φως τώρα που χόρτασε ύπνο.

Η Κατ σήκωσε το σεντόνι. Ένα στρουμπουλό πρόσωπο γούρλωσε τα μάτια του αντικρίζοντάς την και έπειτα με το φαφούτικο στόμα του χαμογέλασε πλατιά. Ξανθιές τούφες έπεφταν στο μέτωπό του. Παιχνιδιάρικα άρχισε να ανοιγοκλείνει τα μικροσκοπικά του χέρια. Ασυνάρτητες ένρινες συλλαβές έβγαιναν απο το στόμα του.

«Ω, μα τι όμορφος κύριος που είσαι εσύ; Και σε κρατά κρυμμένο η μαμά σου σαν να είσαι τερατάκι. Γλυκούλη μου…»

Έσκυψε πάνω από το καρότσι και άπλωσε τα ρυτιδιασμένα της χέρια για να του σφίξει τα ροδαλά μάγουλα, όπως έκανε εξάλλου με όλα τα μωρά.

Το κεφάλι του μωρού τινάχτηκε απότομα και μια τερατώδης λάμψη γυάλιζε στα μάτια του. Πριν καν το συνειδητοποιήσει, το μωρό είχε καταπιεί το κεφάλι της. Προσπάθησε να ουρλιάξει αλλά μια σειρά από τροχισμένα δόντια χώθηκαν στην καρωτίδα της.

Η γειτόνισσα μπήκε στο διαμέρισμα της Μις Τζέφερσον λίγη ώρα αργότερα. Ο μικρός της διαβολάκος κοιμόταν γαλήνια δίπλα στο παράθυρο ξεσκέπαστος. Ένα αποκεφαλισμένο πτώμα στραγγισμένο από αίμα κειτόταν άψυχο στο πάτωμα. Το προσπέρασε και κοίταξε με λατρεία το καρότσι.

«Πολύ χάλια τα έκανες πάλι αλλά τουλάχιστον χόρτασες», ψιθύρισε ευτυχισμένη κοιτώντας με λατρεία τον μικρό της δαίμονα.

Έσκυψε και φίλησε το ροδαλό του μάγουλο. Το μωρό στον ύπνο του αναδεύτηκε και ένα στραβό χαμόγελο αναβόσβησε στο λεκιασμένο του πρόσωπο. Έριξε ένα σεντόνι πάνω στο καρότσι και βγήκε από το διαμέρισμα.

 

Tags: baby , Flash-fiction , horror , monster , μωρό , τέρας , τρόμος

Αγγελική Παπανικήτα

Δημοσιεύτηκε 27 Ιανουαρίου, 2019

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.