Το μικρό γκρίζο Subaru βγήκε στην άσφαλτο έπειτα από είκοσι χιλιόμετρα λασπωμένων παρακαμπτήριων δρόμων. Ένα χιλιόμετρο παρακάτω μία μισοσβησμένη ξύλινη ταμπέλα τρυπημένη από τα σκάγια κρεμόταν απο ένα φουντωτό έλατο. ΧΕΙΒΕΝ, έγραφε με καλλιτεχνικά σκαλισμένα γράμματα. Το αμάξι διέσχισε την πινακίδα και λίγα μέτρα παρακάτω μικρά ξύλινα σπίτια άρχισαν να ξεπροβάλλουν φωλιασμένα ανάμεσα από τα έλατα.
Οι δρόμοι ήταν έρημοι. Κανένας δεν καθόταν σε κουνιστή καρέκλα στην βεράντα να απολαύσει τις τελευταίες χλιαρές αχτίδες του Σεπτεμβρίου πριν αρχίζουν οι ψυχροί άνεμοι, ούτε σκάλιζε τον κήπο του. Ακόμα και οι σκύλοι που νωθρά συνήθιζαν να ξαπλώνουν στην σκιά των ελάτων ήταν ανύπαρκτοι. Δεν υπήρχε ίχνος ζωής στο μικρό χωριό, ούτε καν σταθμευμένα αυτοκίνητα. Το αμάξι διέσχισε το χωριό δίχως να κόψει ταχύτητα.
Ωστόσο πίσω από τις τραβηγμένες κουρτίνες 38 ζευγάρια μάτια το παρακολουθούσαν στενά.
Την επόμενη μέρα ένα μικρό γκρίζο Subary άρχιζε να βυθίζεται αργά στις βαλτώδεις εκτάσεις που ήταν κρυμμένες στο δάσος. Μία φιγούρα καθόταν ακούνητη στο τιμόνι. Μόλις οι πίσω τροχοί χάθηκαν μέσα στη λάσπη οι 38 κάτοικοι του Χέιβεν επέστρεψαν στα σπίτια τους και βολεύτηκαν πίσω από τις κουρτίνες περιμένοντας το επόμενο αυτοκίνητο να περάσει.
Tags: Flash-fiction , horror , ανατριχίλα , ερημιά , τρόμος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.