Είναι γνωστό το γεγονός πως η Παλαιά Διαθήκη –το πρώτο μέρος της Χριστιανικής Αγίας Γραφής- περιγράφει βίαια γεγονότα, σεξουαλικά εγκλήματα, περίεργες εκφάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τα οποία είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι την απορρίπτουν.
Η Παλαιά Διαθήκη επειδή περιγράφει τις ενέργειες ανθρώπων, είναι φυσικό επόμενο να αναφερθεί και σε εγκλήματα κάθε είδους, καθώς σοκαριστικές και ανήθικες πράξεις συνέβαιναν και θα συμβαίνουν για όσο υπάρχει ανθρώπινη ζωή.
Για τους ανθρώπους που εντρυφούν στο θεολογικό περιεχόμενο της Παλαιάς Διαθήκης, έχοντας αντιληφθεί πως και αυτές οι ενέργειες είναι απόρροια της ατελούς φύσης του ανθρώπου και όχι της κακίας του Θεού και δεν την απορρίπτουν, οι ενέργειες αυτές περιγράφονται για τους εξής λόγους (το άρθρο περιγράφει θεολογικά το γιατί υπάρχει η βία στην Παλαιά Διαθήκη):
- επειδή θεολογικά τα γεγονότα αυτά περιγράφονται μετά την πτώση του ανθρώπου και την παρακοή στο Θεό. Η Παλαιά Διαθήκη περιγράφει βίαια γεγονότα και σεξουαλικά εγκλήματα, προσπαθώντας να αναδείξει το πόσο χαμηλά ηθικά μπορεί να πέσει ο άνθρωπος όταν απομακρυνθεί από το Θεό, το πόσο αρνητικές συνέπειες είχε για τον κόσμο η παρακοή στο Θεό.
- επειδή διακρίνουμε πως ο Θεός επεμβαίνει μέσα στην Ιστορία και αν και είναι Αγάπη, γνωρίζει και να αποδώσει δικαιοσύνη και να ελέγξει παιδαγωγικά τους ανθρώπους που εκπίπτουν (τιμωρεί ορισμένα έθνη εξαιτίας των επικίνδυνων συνηθειών τους, φέρνει τις συνέπειες των πράξεων μπροστά στους ήρωες τους).
- επειδή σε αντίθεση με μύθους άλλων χωρών στους οποίους οι θεοί είναι αντίγραφα των ανθρώπων και έχουν τις δικές τους συνήθειες, πάθη και λάθη, ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη δίνει ηθικές εντολές στους ανθρώπους (ου φονεύσεις, τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, ου μοιχεύσεις). Αν κοιτάξουμε την Ελληνική μυθολογία, θα δούμε πως οι θεοί Δίας ή Απόλλωνας και όλοι οι άλλοι, έκαναν διάφορα εγκλήματα (για παράδειγμα, ο Ήφαιστος έμεινε κουτσός επειδή ο Δίας τον άρπαξε και τον εκσφενδόνισε στη Λήμνο, τιμώρησε τον Προμηθέα επειδή ευεργέτησε τον άνθρωπο, μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να αποπλανήσει και να κλέψει την Ευρώπη, παρά τη θέλησή της).
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, φυσικά, πως η Παλαιά Διαθήκη είναι γραμμένη σε διαφορετική εποχή από τη δική μας, για αυτό και δεν μπορούμε απόλυτα να κρίνουμε τα γεγονότα που περιγράφει με τον αξιακό κώδικα ηθικής που έχουμε σήμερα (για παράδειγμα, την εποχή της Γενέσεως δεν επιτρεπόταν να παντρευτεί κάποιος ξένη/ξένο, αλλά συγγενή του, τότε δε θεωρούταν αυτό αιμομιξία, αλλά παράδοση. Αιμομιξία θεωρήθηκε με την έλευση του Χριστιανισμού, για αυτό δεν μπορούμε να κρίνουμε ήθη και έθιμα του 2000 π. Χ με τη σημερινή αντίληψη.
Ας δούμε μερικές από τις πιο ακραίες συμπεριφορές πρωταγωνιστών της Παλαιάς Διαθήκης, τόσο σε σεξουαλικά εγκλήματα ή σεξουαλικά περίεργες συμπεριφορές όσο και διάφορες άλλες εγκληματικές πράξεις.
Ο Λωτ και οι κόρες του (Γένεση κεφάλαιο ΙΘ και στίχοι 30 -35)
Μετά την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων, ο Λωτ εγκαθίστανται με τις κόρες του σε σπήλαιο στη Σηγώρ. Οι κόρες του επειδή φοβήθηκαν πως δεν υπάρχουν στη Γη άλλοι άνδρες ώστε να αποκτήσουν απογόνους, αποφασίζουν να μεθύσουν τον πατέρα τους και να εισέλθουν σε αυτόν για να αποκτήσουν απογόνους με αυτό τον τρόπο, χωρίς εκείνος να αντιληφθεί πότε κοιμήθηκε με τη μία και πότε με την άλλη. Εδώ μπορούμε να δούμε μία σεξουαλική παρανομία την οποία έκαναν δύο κόρες εις βάρος του πατέρα τους επειδή εξαναγκάστηκαν, καθώς εκείνη τη εποχή οι γυναίκες χωρίς απογόνους θεωρούνταν ατιμασμένες. Σε αντίθεση με την αιμομιξία που οι περισσότεροι λένε πως συνέβη, η Βίβλος ξεκαθαρίζει πως ο Λωτ δεν είχε γνώση και πως όλο αυτό και στη σκέψη και στην εκτέλεση, ήταν απόφαση των δύο κορών του. Ο Λωτ επίσης είχε προσφερθεί να προσφέρει τις κόρες του στους κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων, όταν εκείνοι είχαν κυριεύσει το σπίτι του και απαιτούσαν να βγάλει έξω τους αγγέλους που φιλοξενούσαν για να τους μεταχειριστούν όπως θέλουν και με πονηρό σκοπό.
Η Θάμαρ και ο Ιούδας (Γένεση κεφάλαιο λη’, στίχοι 11-26)
Ο Ιούδας έχοντας χάσει τα δύο παιδιά του, Ηρ και Αυνάν, αρνήθηκε να δώσει τον τρίτο γιο του Σηλά στη νύφη του Θάμαρ. Η Θάμαρ ντύνεται πόρνη, σαγηνεύει τον πεθερό της και κοιμάται με αυτόν. Απέκτησε δύο γιους, τον Φαρές και τον Ζαρά, ενώ ο πεθερός της είπε πως «ήταν πιο δίκαιη από εκείνον».
Ο Σαμψών και η Δαλιδά
Μία από τις γνωστότερες ιστορίες αγάπης και προδοσίας που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για έργα τέχνης, κινηματογραφικές ταινίες, ποιήματα και βιβλία. Ο Κριτής Σαμψών ερωτεύεται παράφορα τη Δαλιδά και προδίδει τον όρκο που είχε δώσει στο Θεό να μην αποκαλύψει το μυστικό της δύναμής του που βρισκόταν στα μαλλιά του. Οι Φιλισταίοι τον τυφλώνουν, τον φέρνουν στο ναό τους να αλέθει το μύθο και ετοιμάζονται να γιορτάσουν και να τιμήσουν το θεό τους Δαγών επειδή έφερε τον εχθρό τους στα χέρια μας. Ο Σαμψών προσεύχεται στο Θεό, αγκαλιάζει και τους δύο στύλους, γκρεμίζει το ναό και βρίσκει μαζί με όλους τους Φιλισταίους, τραγικό θάνατο…
Το ατόπημα του Δαβίδ (Σαμουήλ Β’, κεφάλαιο ια και στίχοι 2-27)
Ο βασιλιάς Δαβίδ μία μέρα περπατώντας μέσα στο παλάτι, βλέπει μία πολύ ωραία γυναίκα να κάνει μπάνιο, τη Βηρσαβεέ. Ήταν γυναίκα ενός από τους στρατιώτες του, του Ουρία του Χετταίου. Κοιμάται μαζί της και την αφήνει έγκυο. Καλεί τον Ουρία και προσπαθεί να τον μεθύσει για να καλύψει το ατόπημά του και να τον ξεγελάσει για το παιδί, να το θεωρήσει δικό του. Δεν καταφέρνει και διατάζει να τον βάλουν στην πρώτη γραμμή της πιο σκληρής μάχης εσκεμμένα για να σκοτωθεί. Ο Ουρίας σκοτώνεται και ο Δαβίδ παίρνει τη γυναίκα του για δική του. Ο Θεός αποδοκιμάζει την πράξη του Δαβίδ με εκείνον να παραδέχεται και να θρηνεί για το έγκλημά του.
Αμνών και Θάμαρ (Σαμουήλ Β’ κεφάλαιο ιγ και στίχοι 1-28)
Ο Αμνών και η Θάμαρ είναι και οι δύο παιδιά του Δαβίδ αλλά από διαφορετική γυναίκα. Ο Αμνών ερωτεύεται παράφορα την αδελφή του Θάμαρ και επιθυμεί να την αποπλανήσει. Παριστάνει τον άρρωστο και μόλις η αδελφή του τον επισκέπτεται για να του φέρει φαγητό, εκείνος την αρπάζει και τη βιάζει. Τότε ο Αμνών τη μισεί και τη διώχνει. Ο Αβεσσαλώμ μισεί τον Αμνών επειδή ταπείνωσε την αδελφή του Θάμαρ και μετά από δύο χρόνια, έχοντας σχεδιάσει την εκδίκησή του, τον μεθάει και διατάζει τους υπηρέτες του να τον σκοτώσουν.
Φόνος για έναν αγρό (Βασιλέων Α, κεφάλαιο ια’, στίχοι 12-16)
Ο βασιλιάς Αχαάβ θέλει να καρπωθεί τον αγρό του Ναβουθαί, επειδή εκείνος αρνήθηκε να του τον δώσει. Σε συνεργασία με τη γυναίκα και βασίλισσα Ιεζάβελ, η οποία λάτρευε τον Βάαλ, να τον κατηγορήσουν για συκοφαντία και να τον λιθοβολήσουν. Ο Ναβουθαί κατηγορείται για βλασφημία απέναντι στο Θεό και το βασιλιά και θανατώνεται.
Οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Δαβίδ από τον Σαούλ
Ο βασιλιάς Σαούλ φθονεί θανάσιμα το Δαβίδ επειδή μετά το θάνατο του Γολιάθ από τον Δαβίδ, ο λαός αγάπησε αυτόν και ο Θεός ήταν μαζί του. Επιχειρεί να τον θανατώσει ρίχνοντας επάνω του ένα κοντάρι, αλλά ο Δαβίδ καταφέρνει να διαφύγει. Η μανία του Σαούλ και οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Δαβίδ, αναδεικνύουν το άγριο συναίσθημα του φθόνου το οποίο μπορεί να καταστήσει τον άνθρωπο ικανό για να πράξει το οποιοδήποτε κακό στον άνθρωπο που ζηλεύει, με σκοπό να τον εξαφανίσει.
Ιουδίθ και Ολοφέρνης
Η Ιουδίθ αποτελεί την ηρωίδα που έσωσε το λαό της από την επιδρομή των Ασσυρίων, χρησιμοποιώντας την ομορφιά, τη γοητεία και τη εξυπνάδα της. Η μορφή της αποτυπώθηκε σε πολλά έργα Τέχνης, τη στιγμή που αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη, τον αρχηγό του στρατεύματος, αφού τον είχε μεθύσει με κρασί και τον είχε ρίξει σε βαθύ ύπνο. Ένα έγκλημα που έγινε για τη σωτηρία ενός λαού, αποδεικνύοντας πως ο έρωτας πολλές φορές να μην είναι αληθινός.
Η δολοφονία του Αιγύπτιου από τον Μωυσή (Έξοδος, κεφάλαιο Β και στίχοι 11- 15)
Είναι μία δολοφονία που συνέβη επάνω σε έξαρση εθνικιστικού μένους και αισθήματος έντονης αδικίας. Ο Μωυσής σκοτώνει έναν Αιγύπτιο που βασανίζει έναν άνθρωπο του έθνους του. Τον σκοτώνει και τον θάβει στην άμμο. Και ενώ υπάρχει η πεποίθηση πως η Έξοδος δεν κατακρίνει το γεγονός, βλέπουμε πως οι Εβραίοι κατέκριναν και οι ίδιοι τον Μωυσή με εκείνον να αναγκάζεται να κρυφτεί για να μην τον πιάσει ο Φαραώ, με αποτέλεσμα, η δουλεία των Εβραίων στους Αιγυπτίους να διαρκέσει άλλα σαράντα χρόνια.
Μερικές «σκληρές» ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης που για εκείνους που ενδιαφέρονται και την αναλύουν, θα τους δείξουν εκφάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς και θεολογικά μηνύματα εκεί που δεν το περιμένουν. Η Παλαιά Διαθήκη είναι σκληρό βιβλίο, επειδή και η ίδια η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι πολύπλοκη, πολυδιάστατη και πάντοτε εκπλήσσει.
Tags: The Weird Side Daily , αγάπη , άγγελος , Αγία Γραφή , αγρός , αιμομιξία , άμμος , Αμνών , Άνθρωπος , άντρας , απόγονος , απόπειρα , άρθρα , άρθρο , άρθρο φανταστικού , ατίμαση , Αυνάν , Αχαάβ , Βηρσαβέε , βία , βιασμός , γεγονός , γεγονότα , Γη , γοητεία , Γόμορα , γυναίκα , Δαλιδά , Δβίδ , Δίας , δολοφονία , δύναμη , Έγκλημα , έγκυος , ελληνική μυθολογία , εποχή , Ζάρα , ηθικός κώδικας , Ηρ , Θάμαρ , θάνατος , θεός , Θρησκεία , Ιούδας , Ιουδίθ , ιστορία , κακία , κόρη , λαός , λιθοβολισμός , Λωτ , μαλλιά , μανία , Μαρία Σκαμπαρώνη , μυθολογία , μύθος , μύλος , Μωυσής , Ολοφέρνης , ομορφιά , όρκος , Παλαιά Διαθήκη , παλάτι , παράδοση , παρακμή , παρανομία , πόρνη , πτώση , Σαμψών , Σαούλ , Σηγώρ , Σήλας , Σόδομα , συγγενής , Φάρες , Φιλισταίοι , φύση , Χριστιανισμός
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.