Η Άγκαθα Κρίστι είναι η πιο διάσημη γυναίκα συγγραφέας βιβλίων μυστηρίου όλων των εποχών. Το βιβλίο με τις περισσότερες πωλήσεις είναι το And Then There Were None, ένα από τα προσωπικά της αγαπημένα. Πέρα από μυθιστορήματα έχει ασχοληθεί με την ποίηση και το θέατρο με το έργο “Ποντικοπαγίδα” (Mousetrap ) να αποτελεί την μακροβιότερη παράσταση, δεδομένου ότι παίζεται ασταμάτητα από το 1952 έως σήμερα στο West End Theatre της Αγγλίας. Ο πιο γνωστός ήρωας των ιστοριών της είναι ο Ηρακλής Πουαρό, ο ιδιότροπος αλλά πανέξυπνος ντετέκτιβ, που πάντοτε χρησιμοποιεί όλη τη δύναμη που έχουν τα “φαιά κύτταρα” του εγκεφάλου του για να βρει τη λύση κάθε μυστηρίου. Το πιο διαδεδομένο “όπλο” που επιλέγουν οι δολοφόνοι της είναι το δηλητήριο, συγκεκριμένα το αρσενικό και πολλοί υποψιάζονται πως το προσθέτει τόσο συχνά στις ιστορίες, γιατί είναι κάτι οικείο σε εκείνη από την εποχή του πολέμου, που εκπλήρωνε τα καθήκοντα της νοσοκόμας. Παρόλη την τεράστια επιτυχίας της, η συγγραφέας πέρασε μια μελανή περίοδο στη ζωή της, όπου είχε χάσει τον εαυτό της.
Το βράδυ της 3ης Δεκεμβρίου 1926, η Κρίστι άφησε το σπίτι της και την μικρή της κόρη, χωρίς να αναφέρει το που πηγαίνει ή το πότε θα γυρίσει. Η συμπεριφορά της θεωρήθηκε ιδιαίτερα περίεργη και εφόσον δεν επέστρεψε την επόμενη ημέρα, ξεκίνησε η αναζήτησή της. Το αυτοκίνητό της βρέθηκε εγκαταλελειμμένο μερικά χιλιόμετρα μακριά κοντά σε κάποιο σταθμό τρένου, χωρίς κάποιο ίχνος της ίδιας και μάλιστα φαινόταν σαν να είχε εμπλακεί σε κάποιο ατύχημα στο δρόμο. Η εξαφάνισή της έγινε σύντομα πρωτοσέλιδο. Διάφορα σενάρια είχαν δημιουργηθεί για το τι θα μπορούσε να της είχε συμβεί. Κάποιοι υποστήριζαν ότι όλο το περιστατικό ήταν στημένο από την ίδια μόνο και μόνο για να πάρει μεγαλύτερη δημοσιότητα αυτή και η δουλειά της. Κάποιοι άλλοι, επηρεασμένοι από τα έργα της, υπέθεσαν πως την είχε σκοτώσει ο τότε σύζυγός της Άρτσιμπαλντ Κρίστι πάνω σε μια διαφωνία τους και έκρυβε κάπου το πτώμα.
Τελικά μέρες αργότερα η συγγραφέας εντοπίστηκε σε ένα ξενοδοχείο στο Harrogate, όπου την αναγνώρισε κάποιο μέλος του προσωπικού και επικοινώνησε απευθείας με τις αρχές. Εκεί η Κρίστι διέμενε με το ψευδώνυμο Theresa Neale, παραλλαγή του ονόματος της ερωμένης του άντρα της, Nancy Neal. Το ακόμα πιο περίεργο της υπόθεσης ήταν πως όταν έφτασε ο Άρτσι για να επιστρέψουν μαζί σπίτι, εκείνη δεν τον αναγνώριζε. Όταν κατάφερε σιγά σιγά να συνέλθει επέστρεψε πίσω στην καθημερινότητά της, αν και λίγο καιρό αργότερα το ζευγάρι πήρε διαζύγιο και η Κρίστι πολύ σύντομα ξαναπαντρεύτηκε με τον Μαξ Μάλοουαν, με τον οποίον και έμεινε ως το τέλος.
Ενώ η Άγκαθα δε θέλησε να ξαναμιλήσει με κανέναν για τις 11 αλλόκοτες ημέρες της εξαφάνισής της, η εξήγηση που στέκει πιο πολύ για το τι συνέβη κατά προσέγγιση είναι η εξής:
Η Κρίστι πέρναγε μια περίοδο πένθους αφού αρκετά πρόσφατα είχε πεθάνει η μητέρα της, με την οποία ήταν πο
λύ δεμένη. Ταυτόχρονα είχε ανακαλύψει τον παράνομο δεσμό του άντρα της και μην μπορώντας να αντέξει άλλα ψυχολογικά τραύματα, αποφάσισε να αποδράσει σε ένα άγνωστο μέρος για όσο καιρό την έπαιρνε με την ψευδή ταυτότητα μιας γυναίκας που θα ήθελε να είναι ή θα μπορούσε να είναι. Δεν είναι απίθανο να υπέστη και κάποιο σοκ, που της προκάλεσε προσωρινή απώλεια μνήμης ή κάποια σύγχυση σχετικά με την προσωπικότητά της, γι’ αυτό και δεν αναγνώρισε τον Άρτσι όταν πήγε να τη βρει. Είναι εξίσου πιθανόν να προσποιήθηκε πως δεν τον αναγνώριζε σαν εκδίκηση, μη θέλοντας να επιστρέψει στη ζωή μαζί του. Τέλος όλα αυτά τα “χτυπήματα” που δέχτηκε θα μπορούσαν να την είχαν οδηγήσει σε σκέψεις αυτοκτονίας -εξ’ ου και η φυγή σε ένα μέρος που δεν θα μπορούσαν να την βρουν εύκολα δικοί της άνθρωποι- τις οποίες σκέψεις και ευτυχώς απέτρεψε.
Ύστερα από μια περίοδο ψυχοθεραπείας πήρε λίγο χρόνο για τον εαυτό της ολοκληρώνοντας το The Mystery of the Blue Train, το οποίο δυσκολευόταν για καιρό να γράψει εξαιτίας του χαμού της μητέρα της και δημοσίευσε το πρώτο της non-mystery μυθιστόρημα Giant’s Bread με το ψευδώνυμο Mary Westmcott. Η ζωή συνέχισε να προχωρά καλά για εκείνη μέχρι και το θάνατό της. Κάποιοι λένε πως μέσα σε επόμενα έργα της βρίσκονται στοιχεία που δικαιολογούν την εξαφάνισή της και ρίχνουν φως στην άλυτη υπόθεση. Άλλοι την παρομοιάζουν με την Amy Dunne του Gone Girl. Γεγονός είναι ότι κατάφερε να γίνει πρωταγωνίστρια ενός καλοστημένου μυστηρίου, που δημιούργησε η ίδια έχοντας εμπειρία από τους χαρακτήρες των βιβλίων της και δεκαετίες αργότερα να γίνονται ακόμα συζητήσεις γύρω από αυτό.
Tags: Amy Dunne , And Then There Were None , death , Giant’s Bread , Gone Girl , Harrogate , Mary Westmcott , mystery , The Mystery of the Blue Train , West End Theatre , Αγγλία , Αγκάθα Κρίστι , αλλόκοτο , απόδραση , απώλεια μνήμης , αρσενικό , Άρτσιμπαλντ Κρίστι , βιβλία , βιβλία μυστηρίου , βιβλίο , γυναίκα , δεσμός , δηλητήριο , διαζύγιο , διαφωνία , δολοφονία , δολοφόνος , εκδίκηση , εξαφάνιση , έργο , ερωμένη , ζωή , Ηρακλής Πουαρό , θάνατος , θεατρικό , Θέατρο , ιστορία , ιστορίες , κόρη , κύτταρα , Μαξ Μάλοουαν , μητέρα , μνήμη , Μυθιστόρημα , μυστήριο , νοσοκόμα , ντετέκτιβ , όνομα , Παράσταση , πένθος , Ποίημα , ποίηση , πόλεμος , Ποντικοπαγίδα , πρωταγωνιστής , πρωταγωνίστρια , πτώμα , σενάρια , σενάριο , σκηνοθεσία , σοκ , σπίτι , σταθμός , Συγγραφέας , ταυτότητα , τραύμα , τρένο , υπόθεση , χαρακτήρας , ψευδώνυμο , ψυχοθεραπεία , ψυχολογία , ψυχολογιό τραύμα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.