Κατά τη διάρκεια της καταγεγραμμένης ιστορίας εμφανίζονται κάποιες θαυμαστές μαρτυρίες για μυστηριώδεις ανθρώπους που με κάποιο τρόπο ο οποίος παραμένει εντελώς άγνωστος, κατάφεραν να λυγίσουν τους κανόνες της πραγματικότητας και να παρατηρηθούν σε δυο σημεία την ίδια χρονική στιγμή. Αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο ονομάζεται πολυστασία. Ανεξήγητο και αινιγματικό, πάντα προκλητικό, αν αποδεχτούμε την αληθοφάνεια των σχετικών αναφορών, υπονοεί την ύπαρξη δυνάμεων για τις οποίες μέχρι τώρα δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα. Η όλη ιδέα μοιάζει εντελώς εξωφρενική, ιδιαίτερα όταν αναλογιστούμε τους νόμους της φυσικής που διέπουν τον κόσμο μας ωστόσο, περιγραφές του συγκεκριμένου φαινόμενου όντως υπάρχουν, και πολλές από αυτές αφορούν άτομα που φαινομενικά τουλάχιστον, μοιάζουν να έχουν τη δύναμη να προκαλούν αυτό το φαινόμενο κατά βούληση.
Στην αρχαία ελληνική γραμματεία για παράδειγμα, υπάρχουν σχετικές αναφορές για τον Πυθαγόρα και τον Απολλώνιο τον Τυανέα. Στην ελληνορθόδοξη παράδοση επίσης, κάποιοι Άγιοι όπως ήταν ο Άγιος Νεκτάριος, επίσης μπορούσαν να εκτελέσουν αυτό το θαυμαστό κατόρθωμα.
Σε αυτό το άρθρο ωστόσο, θα εστιαστούμε περισσότερο σε μαρτυρίες που αφορούν Αγίους της Καθολικής εκκλησίας, αφ’ενός επειδή δεν είναι τόσο γνωστοί στον Ελλάδικό χώρο και αφ’ ετέρου γιατί η Καθολική εκκλησία, προκειμένου να αποδεχτεί την ύπαρξη υπερφυσικών φαινόμενων και να αγιοποιήσει κάποιο μέλος της, διεξάγει λεπτομερέστατες έρευνες που καταφέρνουν, λίγο-πολύ, να ενισχύσουν την αληθοφάνεια των σχετικών αναφορών.
Σε αυτό το σημείο, θα ήταν καλό να διατυπωθεί ότι η έννοια της πολυστασίας αφορά πάντα κάποιο άτομο που έχει την ικανότητα να υπάρχει ταυτόχρονα σε φυσική μορφή σε δυο σημεία του χώρου. Διαφέρει από άλλα υπερφυσικά φαινόμενα όπως είναι η αστρική προβολή ή οι εξωσωματικές εμπειρίες γενικότερα, γιατί το συγκεκριμένο άτομο δεν μοιάζει με φάντασμα αλλά διαθέτει ένα απόλυτα φυσικό σώμα που δεν διαφέρει σε τίποτα από το πραγματικό του. Ο πολυστασιακός άνθρωπος περιγράφεται πάντα ως απόλυτα υπαρκτός σε δυο σημεία του χώρου. Αναπνέει, ιδρώνει, και είναι σε θέση να αγγίζει και να μετακινεί αντικείμενα, να τρώει και να πίνει σαν ένα απόλυτα φυσιολογικό άτομο. Επίσης, η πολυστασία συμβαίνει ακαριαία.
Σύμφωνα με την εκκλησία, η πολυστασία είναι ένα χάρισμα που δίδεται από τον Θεό. Είναι μια δύναμη που προσφέρεται σε ιδιαίτερους ανθρώπους, προκειμένου να μπορούν να εκτελούν σημαντικές πράξεις φιλανθρωπίας και ελέους όπως για παράδειγμα, να επισκέπτονται ασθενείς και ετοιμοθάνατους, ή όταν καλούνται να εκτελέσουν το θέλημα του θεού αλλά δεν μπορούν να είναι σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος εγκαίρως.
Μια αρκετά παλιά σχετική μαρτυρία, μας έρχεται από τις αρχές του 13ου αιώνα, και αφορά τον Άγιο Αντώνιο της Πάδουα, (St. Anthony of Padua,) ο οποίος ήταν ένας Πορτογάλος Φραγκισκανός ιερέας και αναγνωρισμένος ιατρός. Θεωρείται μάλιστα ότι υπήρξε ένας από τους πρώτους γιατρούς της καθολικής εκκλησίας. Ο Άγιος Αντώνιος ήταν ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος με πολλά θαύματα στο ενεργητικό του, κυρίως όσον αφορά θαυματουργές θεραπείες, καθώς και για την ικανότητά του να βρίσκεται σε δυο μέρη την ίδια στιγμή. Μια από τις πιο γνωστές και καλά καταγεγραμμένες αυτές στιγμές προέκυψε κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της Κυριακής του Πάσχα στον καθεδρικό ναό του Montpellier. Μέσα στον ναό υπήρχε ένα μεγάλο πλήθος πιστών και εκπροσώπων του κλήρου που είχαν έρθει να παρακολουθήσουν το εμπνευσμένο κήρυγμά του Αντώνιου. Κάποια στιγμή ωστόσο, εκείνος θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει πως έπρεπε να ψέλνει σε μια χορωδία σε ένα κοντινό μοναστήρι. Μπροστά σε όλους λοιπόν, οπισθοχώρησε ήρεμα, στις σκιές του ιερού, φόρεσε την κουκούλα του και παρέμεινε σε εκείνο το σημείο ακίνητος και σιωπηλός. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή εμφανίστηκε ανάμεσα στη χορωδία του μοναστηριού τραγουδώντας. Όταν η χορωδία ολοκλήρωσε τους ψαλμούς της, συνέχισε και πάλι τη λειτουργία στον καθεδρικό ναό του Montpellier και μάλιστα, μιλώντας με «ασύγκριτη ευγλωττία». Μια δεύτερη περίσταση στην οποία επέδειξε το χάρισμα της πολυστασίας, προέκυψε καθώς ιερουργούσε στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου στην Limoges την Μεγάλη Πέμπτη του Πάσχα. Για μια ακόμα φορά θυμήθηκε ότι έπρεπε να βρίσκεται κάπου αλλού μίλια μακριά. Μπροστά σε πολλούς μάρτυρες γονάτισε για να προσευχηθεί μπροστά στο βωμό και καθώς το ποίμνιο τον παρατηρούσε κατάπληκτο και περίμενε υπομονετικά να συνεχίσει να ιερουργεί, εμφανίστηκε μέσα από τις σκιές σε μια άλλη εκκλησία για να ολοκληρώσει και εκεί την καθιερωμένη λειτουργία.
Στα 1500 μχ, ο Ιταλός ιερέας Άγιος Φραγκίσκος της Paola επίσης επιδείκνυε συχνά αυτή τη δύναμη. Κάποιες φορές κατά τη διάρκεια των λειτουργιών του οι υπηρέτες του τον έβλεπαν να κάνει δουλειές στο μοναστήρι ή ακόμα και να μαγειρεύει στην κουζίνα. Το ίδιο συνέβαινε και κάποιες στιγμές που προσεύχονταν. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Pterno τον είδαν να προσεύχεται μέσα σε κάποιο ναό. Σύμφωνα όμως με κάποιον μάρτυρα, ορισμένοι άνθρωποι που ήθελαν να τον δουν από κοντά, τον πλησίασαν και τον είδαν τόσο απορροφημένο από την προσευχή του που αποφάσισαν να μην τον ενοχλήσουν. Όταν βγήκαν ωστόσο από το κτίριο τον είδαν στο δρόμο να συνομιλεί με κάποιους πιστούς. Επέστρεψαν λοιπόν βιαστικά στο ναό και τον είδαν και πάλι εκεί, απορροφημένο από την προσευχή του.
Επίσης από τον 15ο αιώνα μας έρχεται η περίπτωση του Αγίου Francis Xavier, ενός καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων που εμφανιζόταν συχνά σε μακρινούς προορισμούς όπως ήταν η Κευλάνη, η Ινδία και η Μαλαισία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1540. Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών τον έβλεπαν να εμφανίζεται ταυτόχρονα σε δύο ή ακόμα και τρεις τοποθεσίες, σε ιθαγενείς πληθυσμούς που απείχαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους.
Μια άλλη παρόμοια περίπτωση αφορά τον Άγιο Μαρτίνο de Pores, ο οποίος ξεκίνησε την εκπαίδευσή του ως γιατρός αλλά κατέληξε σε ένα Μοναστήρι στην Λίμα του Περού. Γεννημένος το 1579, ο Άγιος Μαρτίνος de Pores ούτε καν ξεκίνησε την καριέρα του ως πραγματικό μέλος του κλήρου, καθώς αρνούνταν να εκπαιδευτεί ως ιερέας, προτιμώντας μια πιο απλή και ταπεινή ζωή κατά την οποία έκανε χειρονακτικές εργασίες στο Μοναστήρι, πάντα στο όνομα του θεού. Ωστόσο, όσο και αν επιθυμούσε την απλή ζωή, έγινε πολύ γρήγορα γνωστός για την φαντασμαγορική ικανότητα που είχε αποκτήσει να βρίσκεται ταυτόχρονα σε πολλά σημεία του χώρου. Αν και όλοι γνώριζαν και είναι καταγεγραμμένο ότι πέρασε ολόκληρη τη ζωή του στο Μοναστήρι, μην εγκαταλείποντας ποτέ τα εδάφη του, υπήρξαν πολλές αναφορές σύμφωνα με τις οποίες ο Μαρτίνος εμφανιζόταν σε πολλά σημεία της Λίμα, καθώς και σε μακρινά μέρη όπως ήταν το Μεξικό, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Αλγερία, η Γαλλία και οι Φιλιππίνες, Στα μέρη εκείνα δίδασκε το λόγο του θεού, βοηθούσε φτωχά παιδιά, φρόντιζε ανήμπορούς και ανάπηρους και μοίραζε τρόφιμα στους φτωχούς.
Μια καλά καταγεγραμμένη περίπτωση της πολυστασίας του Μαρτίνου, ήταν όταν έκανε μια σειρά επισκέψεων στη Βόρεια Αφρική όπου η φροντίδα που έδειχνε προς τους αρρώστους και οι προσπάθειες που έκανε να ντύνει τους φτωχούς, προκάλεσε τον θαυμασμό ενός ανθρώπου ο οποίος είχε κρατηθεί φυλακισμένος στην Αλγερία. Μάλιστα ο Μαρτίνος τον είχε επισκεφτεί προσωπικά για να τον βοηθήσει. Όταν τελικά ο άνθρωπος αυτός αφέθηκε ελεύθερος, πολλά χρόνια αργότερα, επισκέφτηκε την Λίμα και το μοναστήρι όπου ζούσε ο Άγιος Μαρτίνος, όπου και τον συνάντησε τυχαία. Έκανε να τον ευχαριστήσει αλλά ο Μαρτίνος τον παρακάλεσε να μην μιλήσει σε κανέναν για το τι συνέβη στην βόρεια Αφρική καθώς δεν ήθελε η υπερφυσική αυτή δύναμη που του είχε χαρίσει ο θεός να γίνει γνωστή σε πολύ κόσμο.
Ο Μαρτίνος συχνά εντυπωσίαζε τους επισκέπτες του μοναστηριού όπου μόναζε, με τις λεπτομερέστατες και βαθιές γνώσεις που είχε αποκτήσει όσον αφορά τα έθιμα και τους πολιτισμούς μακρινών χωρών, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από ότι θα μπορούσε να αποκομίσει από την ανάγνωση σχετικών βιβλίων, ενώ όλοι γνώριζαν πως δεν είχε αφήσει ποτέ το εν λόγω μοναστήρι. Οι πολλές περιπτώσεις της πολυστασίας του έχουν καταγραφεί με λεπτομέρειες και βρίσκονται στα αρχεία του Βατικανού. Όταν ρωτήθηκε πως μπορούσε να το κάνει, ο Μαρτίνος απάντησε ως εξής: «Αν ο θεός μπορεί να πολλαπλασιάσει ψωμί και ψάρια, γιατί να μην μπορεί να πολλαπλασιάσει και μένα;»
Ένας ακόμα φημισμένος άγιος με παρόμοιες δυνάμεις ήταν ο Άγιος Αλφόνσος Liguori, από την Ιταλία. Ο Αλφόνσος εθεάθη την στιγμή που κήρυττε σε έναν καθεδρικό ναό, να δέχεται και να εξομολογεί πιστούς σε κάποια άλλη περιοχή της Ιταλίας. Κάποια άλλη φορά δίδασκε στο Πανεπιστήμιο όταν μια φτωχή γυναίκα ήρθε στην εκκλησία του για να την ευλογήσει. Της είπαν να φύγει γιατί ο ίδιος δεν ήταν εκεί. Καθώς εκείνη αποχωρούσε, εμφανίστηκε μπροστά της, την ευλόγησε και εξαφανίστηκε και πάλι. Η πιο ξακουστή ιστορία του ωστόσο αφορά ένα συμβάν που έλαβε χώρα στις 21 Σεπτεμβρίου 1774, όταν, αφού κοινώνησε το ποίμνιό του στο Arrezo έπεσε στο κάθισμά του, βυθίστηκε σε βαθιά έκσταση και έμεινε σε αυτή την κατάσταση για μια μέρα και μια νύχτα παρά τις προσπάθειες πολλών ανθρώπων να τον βοηθήσουν να ανανήψει. Όταν συνήλθε τελικά, εξήγησε στους έκπληκτους υπηρέτες του ότι είχε πάει στο Βατικανό για να περιποιηθεί τον βαριά άρρωστο πάπα Κλημέντιο τον Δέκατο τέταρτο σε μια απόσταση 100 μιλίων από το σημείο όπου βρισκόταν. Αργότερα μαθεύτηκε ότι ο πάπας είχε πεθάνει ακριβώς τη στιγμή που ο Αλφόνσος είχε αναδυθεί από τη νάρκη του. Επίσης, ανάμεσα στον έγγραφο κατάλογο των ονομάτων των ανθρώπων που είχαν περιποιηθεί τον πάπα Κλημέντιο κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών του στο Βατικανό, εμφανίστηκε και το όνομα του Αλφόνσου.
Τι θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς από όλα αυτά; Όλες αυτές οι εντυπωσιακές αναφορές αφορούν πραγματικά περιστατικά ή συνιστούν ένα προσεκτικά κατασκευασμένο εκκλησιαστικό φολκλόρ το οποίο αποσκοπεί στην ενίσχυση της πίστης ενός αφελούς ποιμνίου; Το σίγουρο πάντως είναι ότι το φαινόμενο της πολυστασίας δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο εκκλησιαστικούς αγίους. Αντίθετα, έχει καταγραφεί και σε πολλούς προ-χριστιανικούς πολιτισμούς, ενώ υπάρχουν και κάποιες αναφορές που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπορεί να προκύψει και σε κοινούς θνητούς, σε ανθρώπους που δεν διακατέχονται από κάποιον ιδιαίτερο πνευματικό ή θρησκευτικό ζήλο. Ίσως επίσης να αξίζει να αναφερθεί ότι αν και στον μακρόκοσμο της ανθρώπινης αντίληψης, ως φαινόμενο παραβιάζει κάθε γνωστό νόμο της συμβατικής φυσικής, στον παράδοξο κόσμο των υπο-ατομικών σωματιδίων, η πολυστασία προκύπτει αρκετά συχνά. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μέχρι να έρθει η στιγμή που η επιστήμη θα καταφέρει να επαναλάβει κατά βούληση το αλλόκοτο αυτό φαινόμενο σε εργαστηριακές και απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες, θα εξακολουθεί να ανήκει αποκλειστικά στο χώρο του υπερφυσικού και του ανεξήγητου.
Tags: article , paradox , The Weird Side Daily , twsd , weird , weird άρθρο , άγιοι , αναφορές , Απολλώνιο , άρθρο , εκκλησία , Έρικ Σμυρναίος , Καθολικής εκκλησίας , Παράδοξο , περίεργο , Πολυστασία , πολυστασιακός άνθρωπος , Πυθαγόρας , Τυανέα , φαινόμενο , χάρισμα
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.