“Τα μαλλιά μου είναι κόκκινα. Ρουμπίνια από αίμα, γλυκό κρασί. Τα χείλη μου κεράσια. Ροδαλά και απαλά, σαν πέταλα. Στην κορυφή του κεφαλιού μου απλώνονται αγκάθια σαν στεφάνι. Είναι το στέμμα μου, η επέκταση του νου μου. Όπως κατάλαβες είμαι βασίλισσα εδώ.”
Εκείνο το βράδυ έκλαιγε, είχε τσακωθεί με το αγόρι της. Η ζήλεια του ήταν αποπνικτική, είχε κουραστεί να της απαγορεύει να βγαίνει έξω με τους φίλους της. Δεν ήταν κακός άνθρωπος αλλά είχε ένα άρρωστο πάθος μαζί της. Και εκείνη τον αγαπούσε, όμως έβαζε όρια στη σχέση τους και εκείνου δεν του άρεσε. Το βράδυ […]
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
