”Η τσιμεντένια οροφή διαλύθηκε. Πέταξε ψηλά, στον γαλανό ουρανό που ατένιζε τόσο καιρό. Και για πρώτη φορά, αντίκρυσε επιτέλους αυτό που υπήρχε κάτω: μια κρυστάλλινη λίμνη, που έδειχνε πεντακάθαρα πλέον την αντανάκλασή της. Έδειχνε μια πανέμορφη πεταλούδα που έσκιζε τους αιθέρες ενώ τα φτερά της είχαν όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου.”
“Βγήκε η άνοιξη, μπήκε το θέρος και η Μάρθα δε μίλησε ποτέ ξανά για τον «χιονιά», όπως την ορμήνεψε ο κυρ Ανέστης. Δεν ήταν φρόνιμο μια κοπέλα της παντρειάς να μιλάει για στοιχειά, πόσο μάλλον όταν αυτά την έχουν αγγίξει…” Το δεύτερο μέρος της ανατριχιαστικής ιστορίας της ταλαντούχας Ιωάννας Τσιάκαλου.
ΣΕΛΙΔΑ 1 / 1
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
