“Λευκό σαν το γάλα, ξεπρόβαλλε μέσα απ’ τα χορτάρια και σύρθηκε μέχρι τη αυλόπορτα. Το κορμί του δεν είχε τελειωμό.
Είναι ήρεμο φίδι, έλεγε η γιαγιά. Προστατεύει το σπίτι”.
“Έθαψα τη μάνα μου όπως το ζήτηξε. Το κορμί της το ‘ντυσα μ’ ένα παλιοφόρεμα που φορούσε τις καθημερινές και στο φρέσκο χώμα που σκέπαζε το φέρετρο, αντί για τα μάρμαρα, κάρφωσα ένα χοντρό σταυρό πέτρινο. Κηδεία δεν έγινε. Κι αν έγινε, δεν τη θυμάμαι…”
ΣΕΛΙΔΑ 2 / 2
Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.
