Είναι γεγονός πως οι ταινίες με superheroes μεσουρανούν, εδώ και δύο δεκαετίες περίπου, στον δυτικό κινηματογράφο, με τα μεγάλα studio να πετούν ορδές εκατομμυρίων για να φέρουν στις οθόνες μας κάποιον αγαπημένο ήρωα από τα comics. Όσο περνούν τα χρόνια, καταφτάνουν όλο και περισσότερες τέτοιου τύπου ταινίες, με αποτέλεσμα το είδος να χάνει σιγά-σιγά την φρεσκάδα του και να μπει σε φόρμουλες, όπου η μία ταινία μοιάζει με την άλλη. Όμως, το 1994, σε μια περίοδο όπου το υπερηρωϊκό είδος κάνει τα πρώτα του μεγάλα βήματα, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Ο Alex Proyas μας παρουσιάζει «Το Κοράκι», βασιζόμενος στο comic του James O’Barr και εμείς συναντάμε τον Brandon Lee στην κορυφαία στιγμή της πολύ σύντομης δυστυχώς καριέρας του.
Η υπόθεση αφορά έναν ροκ τραγουδιστή και την αρραβωνιαστικιά του, οι οποίοι δολοφονούνται από μια συμμορία. Ένα χρόνο αργότερα, εκείνος επιστρέφει, μέσω ενός κορακιού, από τον κόσμο των νεκρών για να πάρει εκδίκηση.
Η ιστορία μοιάζει και σίγουρα είναι αρκετά απλή. Όμως, εκεί κρύβεται και η μεγάλη δύναμη της, καθώς ο σκηνοθέτης έχει την άνεση να ξεδιπλώσει όλο του το ταλέντο. Η σκοτεινή του αισθητική σε βάζει από το πρώτο πλάνο στο κόσμο της ταινίας, παραμένοντας πιστός και στα gothic στοιχεία του comic. Αναμφίβολα, χωρίς το ύφος και την darkίλα που φέρνει ο Proyas, η ταινία δεν θα ήταν ίδια.
Όμως, το έργο δεν παραμένει απλά ένα οπτικό αριστούργημα, αλλά διαθέτει και χαρακτήρες που θες να ακολουθήσεις. Το καστ βγάζει υπέροχα αυτό που του ζητείται και ιδιαίτερα φυσικά ο πρωταγωνιστής μας. Ο Brandon Lee δίνει μια σπουδαία ερμηνεία σε comic book ταινία και βγάζει τέλεια τον πόνο και την δίψα για εκδίκηση που κινούν τον ήρωα μας. Σίγουρα, τον περίμενε λαμπρή καριέρα στην πορεία, αν δεν χανόταν άδικα στα γυρίσματα της συγκεκριμένης ταινίας. Στην απέναντι όχθη, έχουμε και τον Michael Wincott ως τον κυρίως ανταγωνιστή μας. Κάθε σπουδαίος ήρωας χρειάζεται και έναν σπουδαίο κακό κι εδώ ο Wincott μας χαρίζει έναν από τους καλύτερους comic book villain στην ιστορία του σινεμά.
Φυσικά, δεν μπορεί να μη γίνει αναφορά στο εξαιρετικό soundtrack όπου ο metal ήχος του παντρεύεται τέλεια με την σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας. Έχει κυρίως τραγούδια από συγκροτήματα, όπως οι Nine Inch Nails, οι Violent Femmes και οι Pantera αλλά αν μη τι άλλο, αυτοί που σίγουρα θα παίζουν συνεχώς στα αυτιά σας είναι οι Cure με το κομμάτι “Burn”, το οποίο ακούμε σε μια από τις πιο μνημειώδεις σκηνές του έργου.
Σίγουρα, “Το Κοράκι” δεν είναι μια κλασική ταινία του είδους, ούτε ο Eric Draven ένας συνηθισμένος υπερήρωας. Οι δημιουργοί παίρνουν ρίσκα και οδηγούν το είδος σε νέα μονοπάτια, πιο σκοτεινά αλλά και πιο ανθρώπινα. Θα λέγαμε πως πρόκειται για ένα ενήλικο παραμύθι. Αποδεικνύεται, πάντως, πως ταινίες με υπερήρωες μπορούν να υπάρξουν από διάφορες οπτικές γωνίες και να δώσουν και πάλι ένα αξιόλογο τουλάχιστον αποτέλεσμα και ταυτόχρονα πως οι comic book ταινίες διαθέτουν αρκετό ζουμί ακόμη.
Κλείνοντας, αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι superhero ταινίες έχουν ακόμη σφυγμό αλλά λόγω της μαζικής επίθεσης από τα studio, κινδυνεύουν να γίνονται επαναλαμβανόμενες. Χρειάζεται οι ήρωες να πέσουν σε χέρια ικανών δημιουργών, οι οποίοι με την απαραίτητη ελευθερία θα διεκπεραιώσουν το όραμα τους. Είτε πρόκειται για φανταχτερά κολάν ή μαύρα δερμάτινα. Ένα είναι μόνο σίγουρο, “Το Κοράκι” είναι μια ταινία που έχει ανάγκη σήμερα το υπερηρωϊκό σινεμά.
Tags: Alex Proyas , Brandon Lee , Burn , comic , Cure , dark , Eric Draven , Gothic , James O’Barr , metal , Michael Wincott , Nine Inch Nails , Pantera , soundtrack , Superheroes , Violent Femmes , αισθητική , αριστούργημα , δημιουργός , δολοφονία , δολοφόνος , ερμηνεία , ήρωας , θάνατος , ιστορία , καστ , Κινηματογράφος , οθόνη , παραμύθι , πρωταγωνιστής , Ροκ , σινεμά , σκηνοθέτης , σκοτάδι , Σκοτεινό , ταινία , Ταινίες , ταλέντο , Το Κοράκι , τραγουδιστής , χαρακτήρας
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.