Tea Party

«Μπορείς να μου βάλεις λίγο ακόμα τσάι Χιού»
«Ω, μα φυσικά Σούζι»
«Ευχαριστώ πολύ! Είσαι τόσο καλός!»
«Λοιπόν Σούζι, πρέπει να με ακούσεις τώρα, εντάξει;»
«Ναι, βέβαια. Το ξέρεις πως πάντα σε προσέχω όταν μου μιλάς»
«Ναι, αλλά τώρα είναι πολύ σημαντικό»
«Εντάξει, πες μου»
«Πρέπει να ξεφορτωθείς τους γονείς σου!»
«Τους γονείς μου; Δεν μπορώ να το κάνω αυτό!»
«Έλα τώρα Σούζι, το ξέρω πως μπορείς»
«Μα… Είναι η μαμά και ο μπαμπάς…»
«Μην κλαίς τώρα σα μωρό. Πρέπει να γίνει»
«Χιού εγώ…»
«Θα μείνεις για πάντα εδώ, κολλημένη Σούζι, σε αυτό το δωμάτιο με το απαίσιο ροζ χρώμα, στην ίδια γειτονιά με την Κατ Μπόουεν που δε θα σταματήσει να σε ενοχλεί μέχρι να πεθάνεις, στο σχολείο με όλους εκείνους που κοροϊδεύουν τις φακίδες σου. Για πάντα Σούζι, για πάντα. Το θες αυτό;»
«Ό… Όχι…»
«Αν δεν κάνεις όμως κάτι τώρα Σούζι η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει και το ξέρουμε και οι δύο. Γι’ αυτό άκου τι θα κάνεις. Στο ντουλάπι στο υπόγειο, κάτω από τα εργαλεία του πατέρα σου, έχει ένα μεγάλο κουτί με ποντικοφάρμακο. Θα το πάρεις προσεχτικά και θα το ρίξεις πάνω στους λουκουμάδες του. Καταλαβαίνεις;»
«Ν..Ναι»
«Ωραία. Θα κλείσεις την πόρτα, θα πάρεις τα κλειδιά και θα έρθεις να κάτσεις εδώ, μαζί μου. Σε λίγη ώρα όλα θα έχουν τελειώσει και θα πάμε μαζί στην μαγική παιχνιδοχώρα»
«Δε θα πονέσουν;»
«Πολύ λίγο. Θα προσπαθήσουν όμως να σε κοροϊδέψουν. Μην ανησυχείς όμως. Θα είναι καλύτερα και για εκείνους. Δε θα πρέπει να δουλεύουν, να πληρώνουν λογαριασμούς και να τσακώνονται όλη την ώρα. Συμφωνείς;»
«Ναι»
«Υπέροχα. Αν το κάνεις όπως είπαμε αύριο θα είσαι σε ένα μέρος που το ποπκορν είναι πάντα ζεστό και οι ρόδες δε σταματούν να γυρνούν. Στο υπόσχομαι. Τώρα βάλε και σε μένα λίγο τσάι.»
Η Κλαρίς άνοιξε την πόρτα και είδε την κόρη της να γεμίζει ένα πλαστικό ποτήρι. Ο μεγάλος πάνινος αρκούδος απέναντί της είχε απλωθεί στην ροζ καρέκλα με το κεφάλι του γερμένο. Έμοιαζε να γελά σαρκαστικά.
«Έλα να φάμε Σούζαν.»
«Ναι μαμά.»

Tags: Flash-fiction , horror , ανατριχίλα , τρόμος , φανταστικός φίλος